Στις αρχές Ιουλίου του 2015, δηλαδή σαν σήμερα, το δημοφιλές ιταλικό περιοδικό «Panorama» επέλεξε να ασχοληθεί και να προβάλει τις κωμικοτραγικές διαστάσεις που είχε λάβει η «διαπραγμάτευση» του Αλ. Τσίπρα με τους δανειστές, εμφανίζοντας στο εξώφυλλό του τον ίδιο μαζί με τον Γ. Βαρουφάκη ως «κλόουν».
Ανακάλεσα στη μνήμη μου το συγκεκριμένο πρωτοσέλιδο, αφενός γιατί είχε συζητηθεί ευρέως στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης εκείνη την περίοδο, αφετέρου για να αποδείξω στον πρώην πρωθυπουργό ότι οι ψευτομανατζαραίοι που έχουν αναλάβει να του ανανεώνουν το ηγετικό προφίλ του είναι και γκαφατζήδες. Και τι εννοώ. Χθες, ο Αλ. Τσίπρας βρέθηκε στην Ιταλία στο πλαίσιο εκδήλωσης που έγινε από το Πανεπιστήμιο της Sapienza για να τιμηθεί η μνήμη της Μυρσίνης Ζορμπά. Από εκεί, ο Αλ. Τσίπρας κατηγόρησε τους Ευρωπαίους ηγέτες πως συμπεριφέρονται ως γελωτοποιοί του βασιλιά, ενώ τέτοιες μέρες πριν από δέκα χρόνια «έπαιζε» στην ιταλική και τη διεθνή επικαιρότητα ο ίδιος ως «παλιάτσος».
Επίσης, εάν θέλει να κάνει ρωμαλέο και ατίθασο… rebranding, με το να δηλώνει ότι οι Ευρωπαίοι ηγέτες είναι «υποτακτικοί» του Ντ. Τραμπ, πάλι δεν μπορεί να γίνει πιστευτός. Διότι και με το συγκεκριμένο πρόσωπο έχει καταγράψει εντυπωσιακό σκορ στο σπορ της «κωλοτούμπας». Εκεί που στο παρελθόν έλεγε «Παναγία μου, άλλο κακό να μη μας βρει, εάν εκλεγεί ο Τραμπ πρόεδρος στις ΗΠΑ», μόλις συναντήθηκε πρώτη φορά μαζί του εκθείασε τη «διαβολική» μαγεία του να υπηρετεί το καλό.
Δεν ξεπλένεται το «13-0»
Δεν μας έφτανε το rebranding του Αλ. Τσίπρα, κάτι αντίστοιχο επιχειρεί να κάνει και το πάλαι ποτέ πρωτοπαλίκαρό του στις κυβερνήσεις του ΣΥΡΙΖΑ, Ν. Παππάς, ο οποίος τις τελευταίες ημέρες προσπαθεί με νύχια και με δόντια να αποδώσει την καταδίκη του από το Ειδικό Δικαστήριο για τις τηλεοπτικές άδειες σε πολιτική σκευωρία που έστησε το Μέγαρο Μαξίμου σε βάρος του, με τη βοήθεια της Αδειλίνη και της Κλάπα, οι οποίες -τάχα μου- για αντάλλαγμα εξασφάλισαν την άνοδό τους στην ιεραρχία της Δικαιοσύνης, η μία ως εισαγγελέας του Αρείου Πάγου και η άλλη ως πρόεδρος. Ο ισχυρισμός του αυτός θα μπορούσε να είχε βάση, εάν είχε καταδικαστεί οριακά από το Ειδικό Δικαστήριο. Δηλαδή, εάν η ενοχή του κατέγραφε ένα αποτέλεσμα 7-6 ή 8-5, όχι… 13-0.
!Καλό θα είναι ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Ν. Ανδρουλάκης, να μην το παίζει… Ξανθόπουλος της πολιτικής, ρίχνοντας σπόντες περί τζακιών και οικογενειοκρατίας, γιατί θυμίζει Αλ. Τσίπρα στα χειρότερά του. Άμα θέλει να χτυπήσει τον Μητσοτάκη, ας μην πέσει στην παγίδα της «οικογενειακής ευθύνης», μιλώντας για γόνους και τζάκια, διότι εκπροσωπεί ένα κόμμα με πολιτικές δυναστείες εξίσου πανίσχυρες με αυτές της ΝΔ.
Του έδωσε τα… SOS ο Προκόπης;
Επειδή εδώ και πολλά χρόνια υπερασπίζομαι τη θέση ότι ο Αλ. Τσίπρας είναι σε όλα προβλέψιμος και οι πολιτικές του ραδιουργίες ή τα επικοινωνιακά κόλπα του στήνονται με κωμικό ερασιτεχνισμό και ευτράπελη ατζαμοσύνη, ένας απ’ τους λόγους που ζητά τα πρακτικά από τη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών την επομένη του δημοψηφίσματος του 2015 υπό τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Π. Παυλόπουλο, είναι γιατί δεν θέλει να βρεθεί υπόλογος, όταν ο ίδιος τα αφηγηθεί στα απομνημονεύματά του. Δηλαδή, στο βιβλίο που ετοιμάζει.
Τι κάνει λοιπόν; Γνωρίζοντας ότι αυτά δεν θα δοθούν ποτέ στη δημοσιότητα, «παίζει μπάλα» εκ του ασφαλούς και για οτιδήποτε γράψει στο βιβλίο του και διαψευστεί, στη συνέχεια θα επιχειρήσει να βγει και από πάνω, φωνάζοντας ξανά: «Αφού με διαψεύδετε, γιατί δεν τα δίνετε στη δημοσιότητα;». Προσωπικά, δεν πιστεύω ότι τα συγκεκριμένα πρακτικά δεν τα έχει στη διάθεσή του από τις σημειώσεις που κρατούσε ή πως δεν τον έχει τροφοδοτήσει ατύπως με κάποιο ενημερωτικό σημείωμα ο «κολλητός» του, Π. Παυλόπουλος.
Ας αποφασίσουν τι ζητούν
Κάθε φορά που η κυβέρνηση ζορίζεται και καλείται να αντιμετωπίσει ζητήματα που άπτονται των πολιτικών ευθυνών της, τα κόμματα της αντιπολίτευσης δίνουν ρεσιτάλ πλειοδοσίας για το ποιος θα θέσει στον δημόσιο διάλογο την πιο ριζοσπαστική πρόταση εναντίον του Κ. Μητσοτάκη. Με αφορμή τις εξελίξεις γύρω από τον ΟΠΕΚΕΠΕ, βλέπουμε ξανά το ίδιο έργο μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ και άλλων προοδευτικών δυνάμεων.
Ο Σ. Φάμελλος ζητά παραίτηση της κυβέρνησης, του πρωθυπουργού και άμεση προσφυγή στις κάλπες. Τη βγαίνει δηλαδή πιο επιθετικά από τον Ν. Ανδρουλάκη, ο οποίος στο αίτημα για πρόωρες εκλογές είναι «ήξεις, αφήξεις», επικαλούμενος -τάχα μου- τον κίνδυνο να υπάρξει παραγραφή των όποιων αδικημάτων μπορεί να υπάρχουν για πολιτικά πρόσωπα. Βέβαια, μέσα από τις παρεμβάσεις τους αυτοαναιρούνται. Πώς γίνεται να θες και Προανακριτική και να ζητάς και παραίτηση της κυβέρνησης και εκλογές;
Εφημερίδα Απογευματινή
