Έχω βεβαία την πεποίθηση ότι το βαρύγδουπο ανακοινωθέν της παραίτησης του Αλέξη Τσίπρα «χτενίστηκε» από τα «χέρια» του Θανάση Καρτερού, ο οποίος έχει μια εμμονή με τις «ανοιχτές θάλασσες», τις «γραμμές των οριζόντων» και την «αγνοούμενη ελπίδα», την οποία ο μόνος που μπορεί να τη βρει και να την επαναφέρει στις καρδιές και το μυαλό των Eλλήνων πολιτών είναι ο πρώην πρωθυπουργός. Όμως σε αυτό το διάγγελμα της πολιτικής αφασίας, όπου ο Αλέξης Τσίπρας, προσποιήθηκε ότι δεν είναι μεσσίας, αλλά μάντης Τειρεσίας, που η ιστορική αναγκαιότητα τον καλεί να απαντήσει «τυφλέ προφήτη στον αιώνα σου πες μας τι βλέπεις», διέκρινα και το χριστιανικό υπόβαθρο της σκέψης του συντάκτη, δεδομένου πως νοηματικά και συνειρμικά παρέπεμπε στο Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο για τον ρόλο του καλού και του κακού ποιμένα. «Εγώ είμαι ο ποιμένας ο καλός. Ο ποιμένας ο καλός, την ψυχή του βάζει για χάρη των προβάτων. Aλλά, ο μισθωτός, και ο οποίος δεν είναι ποιμένας, του οποίου τα πρόβατα δεν είναι δικά του, βλέπει τον λύκο να έρχεται, και αφήνει τα πρόβατα, και φεύγει· και ο λύκος τα αρπάζει, και σκορπίζει τα πρόβατα. Kαι ο μισθωτός φεύγει, επειδή είναι μισθωτός, και δεν τον μέλλει για τα πρόβατα».
Ο Αλέξης Τσίπρας, που μας έχει συνηθίσει να το παίζει σε διπλό ταμπλό καταπώς τον βολεύει κάθε φορά, να τα θέλει όλα δικά του και η πονηριά να γίνεται μαγκιά του, μπορεί να ενσαρκώσει ταυτόχρονα και τον ρόλο του καλού και του κακού ποιμένα. Γιατί όχι, του «καλού, του κακού και του άσχημου» στην ομώνυμη ταινία του Σέρτζιο Λεόνε επάνω στην αγωνία του να πάρει τον «θησαυρό» της εξουσίας μέσα από τον τάφο.
Υπήρξε «μισθωτός» ποιμένας, που όταν είδε τον λύκο να έρχεται, δηλαδή τον Κυριάκο Μητσοτάκη, εγκατέλειψε τα πρόβατα, δηλαδή τους συντρόφους του, και στο τέλος δεν έμεινε κολυμπηθρόξυλο στο μαντρί της Αριστεράς. Τώρα υποδύεται τον καλό ποιμένα, που με την παραίτησή του «θυσιάζεται» για να τους σώσει και να τους ξανά μαντρώσει, εμφανιζόμενος ως ταπεινός φορέας της «ελπίδας».
Ας κάνουμε όμως και λίγο ταληράκια το περιεχόμενο του «διαγγέλματός του» διότι και αυτό βρίθει αντιφάσεων και ακατανόητων επισημάνσεων εκ μέρους του.
Μας είπε: «Παραιτούμαι γιατί δεν μπορώ και δεν θέλω, να διατηρήσω το αξίωμα του βουλευτή, με όσα προνόμια αυτό συνεπάγεται, όταν αισθάνομαι ότι η συμμετοχή μου, με την ειδική συνθήκη μάλιστα του πρώην πρωθυπουργού, δεν προσφέρει τίποτε ουσιαστικό σε όσους με εμπιστεύτηκαν». Τι καταλαβαίνει κανείς μέσα από αυτό; «Εάν θέλετε να ασχοληθώ με τα προβλήματά σας, δεν μπορώ να το κάνω ως βουλευτής, αλλά πρέπει να μου δώσετε τη δύναμη να ξαναγίνω αρχηγός και πρωθυπουργός για να σας βοηθήσω από θέση ισχύος».
Αμέσως μετά ανέφερε: «Γιατί δεν μπορώ και δεν θέλω, να συμμετέχω τυπικά σε μια Βουλή, που δημοκρατικά απογυμνωμένη, με ευθύνη κυρίως της πλειοψηφίας, αδυνατεί να επιτελέσει τον ρόλο που το Σύνταγμα επιτάσσει και οι πολίτες απαιτούν».
Τι κάνει εδώ ο κ. Τσίπρας; Για να ικανοποιήσει τις προσωπικές του ηγετικές φιλοδοξίες, κάτι που υποδηλώνει και το πολιτικό του άγχος να επανέλθει στα πράγματα, φτάνει στο σημείο να αμφισβητήσει τη λειτουργία του πολιτεύματος μέσα από τη δημοκρατική εκπροσώπηση των πολιτών στο Κοινοβούλιο. Δημοκρατία είναι δηλαδή το δίκιο του Αλέξη Τσίπρα. Επειδή δεν του αρέσει η σύνθεση της ελληνικής Βουλής, όπως αυτή διαμορφώθηκε με την ψήφο των πολιτών στις τελευταίες εκλογές, προπαγανδίζει την αμφισβήτησή της και τη δικαιοδοσία της, θυμίζοντας εκείνη την αλήστου μνήμης συμπεριφορά του σε μια ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ. Επειδή δεν είχε βγει το αποτέλεσμα που ο ίδιος επιθυμούσε σε μια ψηφοφορία, πήρε τον λόγο και αφού «κατσάδιασε» τους συντρόφους του, τους έβαλαν να ξαναψηφίσουν.
Ακολούθως ανέφερε: «Παραιτούμαι όμως από βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, δεν παραιτούμαι από την πολιτική δράση. Εγκαταλείπω την ασφάλεια των ορεινών εδράνων. Και φιλοδοξώ να επιστρέψω στην ελπιδοφόρα ανασφάλεια της κοινωνικής δράσης. Όχι για να καθοδηγήσω από τα πάνω, αλλά για να αφουγκραστώ καλύτερα την κοινωνία και τις ανάγκες της. Απελευθερωμένος από αξιώματα, δεσμεύσεις και μηχανισμούς, που δεν μπορούν πια να την εκφράσουν».
Αλήθεια πώς να ερμηνεύσει κανείς την αναφορά του αυτή και τι εξήγηση να δώσει στο περιεχόμενό της; Για να αφουγκραστεί κάποιος την κοινωνία πρέπει να παραιτηθεί από βουλευτής; Δηλαδή όσοι είναι βουλευτές δεν αφουγκράζονται τις ανάγκες της κοινωνίας και ο κ. Τσίπρας τους παρακινεί να ακολουθήσουν το παράδειγμά του; Δηλαδή τον κ. Τσίπρα «τζάμπα» τον πλήρωνε ο ελληνικός λαός εδώ και έξι χρόνια; Γι’ αυτό δεν μίλαγε ποτέ ως βουλευτής επειδή δεν άκουγε και δεν αφουγκραζόταν την κοινωνία; Αν μη τι άλλο το επιχείρημά του αυτό, που ουσιαστικά αποτελεί αποκρουστικό κανάκεμα της αντικοινοβουλευτικής και απολίτικης κουλτούρας, δεν συνάδει και με τους στόχους που προπαγανδίζει ο πρώην πρωθυπουργός μέσα από τις πρωτοβουλίες του. Εκτός εάν παραιτήθηκε από βουλευτής, ελπίζοντας ότι θα γίνει «μονάρχης» μετερχόμενος πραξικοπηματικές μεθόδους. Γιατί το να σιχτιρίζεις το κοινοβουλευτικό πολίτευμα επειδή δεν αντέχεις τους κανόνες της δημοκρατίας και του εκλογικού αποτελέσματος, που σε όρισαν σε άλλη θέση από αυτή που φαντασιώνεσαι πως ταιριάζει στην προσωπικότητά σου, τότε κάτι δεν πάει καλά.
Εφημερίδα Απογευματινή
