Στο παρελθόν ο Κ. Λαλιώτης κατηγορήθηκε ότι έβαλε κι αυτός πλάτη για να βρεθεί στα σαλόνια της εξουσίας ο Αλ. Τσίπρας, κατακτώντας το αξίωμα του πρωθυπουργού με τις δόλιες τακτικές που ακολούθησε, όπως το να μοιράζει παραπλανητικές υποσχέσεις και ανεδαφικές διαβεβαιώσεις στον θυμωμένο και απελπισμένο από τα μνημόνια ελληνικό λαό. Ωστόσο, στην παρούσα φάση, το πάλαι ποτέ «θείο βρέφος» του ΠΑΣΟΚ φαίνεται πως δεν έχει σκοπό να ξαναβάλει το κεφάλι του στον τορβά και να συνδεθεί το όνομά του με τα ηγεμονικά ντέρτια του πρώην πρωθυπουργού της Αριστεράς.
Όπως μαθαίνω, αυτήν τη φορά ο Κ. Λαλιώτης, που πολύ θα ήθελε ο Αλ. Τσίπρας να του παρουσιάσει το βιβλίο, μαζί με τον Κ. Καραμανλή, τον Π. Παυλόπουλο ή την Ντόρα Μπακογιάννη, θεωρεί ότι ο πρώην πρωθυπουργός είναι καταδικασμένος να κάνει μια τρύπα στο νερό. Τι σημαίνει αυτό; Πως ο Κ. Λαλιώτης συνεχίζει να πιστεύει ότι το ΠΑΣΟΚ είναι «εφτάψυχο» και (παρά την επικοινωνιακή υπονόμευση που υφίσταται από τη «σκανδαλώδη προβολή» του Αλ. Τσίπρα, που -τάχα μου- εμφανίζεται ως «καταλύτης εξελίξεων» στον χώρο της Κεντροαριστεράς) στο τέλος όλος αυτός ο σαματάς θα στεφθεί με τον τίτλο: «Πολύ κακό για το τίποτα».
Προς επίρρωση όλων των παραπάνω πληροφορήθηκα ότι ο Κ. Λαλιώτης, κάτι που δεν το κάνει ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Ν. Ανδρουλάκης, ή οι στενοί του συνεργάτες, τηλεφωνεί σε δημοσκόπους ζητώντας τους να «διορθώσουν» την επικοινωνιακή στρεψοδικία που γίνεται σε βάρος του ΠΑΣΟΚ, όταν στις μετρήσεις που διεξάγουν δεν αναδεικνύουν ότι η «δυνητική ψήφος» υπέρ τού πάλαι ποτέ κραταιού Κινήματος είναι πάνω από 30%. Και γιατί το κάνει αυτό; Διότι βλέπει δεξιά και αριστερά δημοσιεύματα να αναφέρονται με διθυραμβικό τρόπο στο ότι ένα πιθανό κόμμα του Αλ. Τσίπρα «μπορεί» να αξιολογηθεί θετικά από το 18% του εκλογικού σώματος. Δηλαδή δεν αναδεικνύουν ότι η «δυνητική ψήφος» υπέρ του ΠΑΣΟΚ είναι πάνω από 30%, αλλά δίνουν πάσες σε κάποιους με το να διαστρεβλώνουν τη δημοσκοπική επιρροή του Αλ. Τσίπρα, συγκρίνοντας τη δυνητική ψήφο για το νέο του κόμμα με την «πρόθεση ψήφου» υπέρ του ΠΑΣΟΚ.
Ο διεθνής ΓΑΠ περί «αυταρχικότητας» και «πόλωσης»
Μετά τον Αλ. Τσίπρα, τα μηνύματά του προς το εσωτερικό της χώρας έστειλε και ο Γ. Παπανδρέου. Στο πλαίσιο της φετινής Εβδομάδας Δημοκρατίας της Γενεύης, ο πρώην πρωθυπουργός συμμετείχε ως κεντρικός ομιλητής σε ειδική εκδήλωση που διοργάνωσε το Albert Hirschman Center του Geneva Graduate Institute, σε συνεργασία με την τοπική κυβέρνηση της Γενεύης, με θέμα «Μπορεί η Δημοκρατία να επιβιώσει της πόλωσης;».
Αναλύοντας τη σύγχρονη κρίση της Δημοκρατίας, ο Γιώργος Παπανδρέου επισήμανε ότι το πρόβλημα δεν είναι οι διαφωνίες, αλλά η απώλεια της ικανότητας για «δημιουργική διαφωνία». Κλείνοντας προειδοποίησε για «τα “εγχειρίδια των αυταρχικών” που εκμεταλλεύονται τον φόβο, τη φτώχεια και τη σύγχυση» και παρουσίασε το «“αντίδοτο του πολίτη” – τη διαφάνεια, την ενσυναίσθηση, τη συνεργασία και πάνω απ’ όλα την ελπίδα: Η εποχή της ανασφάλειας μπορεί να γίνει εποχή αναγέννησης – αν ξαναμάθουμε να εμπιστευόμαστε ο ένας τον άλλον».
!Όπως την πάτησε ο Νίκος Ανδρουλάκης, με το να «χορεύει» για την υπόθεση των Τεμπών στον ρυθμό που έδινε η Ζωή Κωνσταντοπούλου με τον Κυριάκο Βελόπουλο, έτσι ακριβώς θα εκτεθούν στο τέλος και κάποια πρωτοκλασάτα στελέχη της ΝΔ, που έστελναν αμφιλεγόμενα μηνύματα γύρω από την απεργία πείνας του κ. Ρούτσι.
Ο «άμπαλος» και το «μέτωπο» στην προοδευτική αλάνα
Η κατάσταση στον χώρο της Κεντροαριστεράς θυμίζει το «μεταγραφικό» αλισβερίσι που κάναμε στις ποδοσφαιρικές αλάνες όταν ήμασταν παιδιά, για να στήσουμε ομάδες και να παίξουμε μπάλα. Τις περισσότερες φορές τον πρώτο λόγο τον είχε αυτός που έφερνε το «τόπι», κι ας μη σκάμπαζε από ποδόσφαιρο. Ο «μπούλης» της παρέας, καταπώς θα έλεγε και ο Π. Καμμένος. Ο οποίος όμως έσκαγε στο γήπεδο έχοντας στις κερκίδες τη μαμά και τον μπαμπά για «χορηγούς», οπότε όλοι οι υπόλοιποι αναγκάζονταν να του αναγνωρίσουν το πλεονέκτημα της επιλογής και κανένας να μην του φέρει αντίρρηση. Βέβαια, και εκείνοι που δεν «είχαν» την μπάλα φρόντιζαν να λάβουν τα μέτρα τους για να κερδίσουν το ματς, ασχέτως εάν τα προγνωστικά ήταν σε βάρος τους.
Όταν ο Αλ. Τσίπρας εμφανίστηκε στο γήπεδο της Κεντροαριστεράς, έχοντας υπό μάλης την «μπάλα», για να ορίσει τους κανόνες του παιχνιδιού, οι υπόλοιποι που δεν τον θεωρούν «άχαστο» άρχισαν να ψάχνονται πώς θα τον αντιμετωπίσουν. Και κάπως έτσι φτάσαμε τις τελευταίες ώρες να ακούμε για σενάρια περί συνεννόησης του Ν. Ανδρουλάκη με τις ηγεσίες του ΣΥΡΙΖΑ και της Νέας Αριστεράς, δηλαδή τον Σ. Φάμελλο και τον Αλ. Χαρίτση, ώστε από κοινού να συντονίσουν τις δυνάμεις τους χτίζοντας μια «ενιαία», συμπαγή προοδευτική ομάδα, που στο τέλος θα κυριαρχήσει απέναντι στον «άμπαλο» Αλ. Τσίπρα.
Εφημερίδα Απογευματινή
