«Για να πάρω στα σοβαρά τα παιδαριώδη αρκτικόλεξα και τα βαρύγδουπα λογοπαίγνια, με τα οποία ο σύμβουλος στρατηγικής και επικοινωνίας κ. Νίκος Καραχάλιος επιχείρησε να προπαγανδίσει τη δημιουργία νέου πολιτικού φορέα από την κυρία Μαρία Καρυστιανού, η οποία έχασε την κόρη της στην τραγωδία των Τεμπών, θα πρέπει -πρώτα απ’ όλα- να ξέρουμε εάν με τις κινήσεις του “αυτενεργεί” ή “αυθαιρετεί”. Εάν όχι, τότε θα πρέπει η ίδια η κυρία Καρυστιανού να επιβεβαιώσει ότι ο Ν. Καραχάλιος λειτουργεί ως “εντολοδόχος” της, έχοντας συνάψει μαζί της κάποια “επαγγελματική συμφωνία”, προκειμένου να εμφανίζεται ως “πληρεξούσιος προπαγανδιστής” των επόμενων κινήσεών της στο πολιτικό σκηνικό της χώρας. Μπορεί βέβαια ο Ν. Καραχάλιος οτιδήποτε κάνει να μην έχει ωφελιμιστικό υπόβαθρο, αλλά τα κίνητρά του να είναι καθαρά ανθρώπινα και σε εθελοντική βάση. Δηλαδή να έχει αποφασίσει να δράσει ως εθελοντής, με δικά του έξοδα και χωρίς καμία οικονομική βοήθεια να οργανώσει την προεκλογική εκστρατεία της Μαρίας Καρυστιανού».
Όλα τα παραπάνω τα είχα γράψει νωρίς χθες το απόγευμα, καθώς η ίδια η Μαρία Καρυστιανού δεν είχε τοποθετηθεί ακόμα επί του θέματος. Έπειτα όμως από αρκετές ώρες και ενώ στα ΜΜΕ έπαιζε ως «είδηση» ότι ο Ν. Καραχάλιος προαναγγέλλει τη δημιουργία νέου πολιτικού φορέα από τη Μαρία Καρυστιανού με την ονομασία «Κύμα», η αποκαλούμενη και ως «Μητέρα των Τεμπών» βγήκε και τον διέψευσε πανηγυρικά, γράφοντας στο Facebook:
«Όχι άλλη παραπλάνηση, όχι άλλη διαβολή. Η απόγνωση του πολιτικού συστήματος χτύπησε κόκκινο. Χωρίς καμία ερώτηση επιβεβαίωσης από δημοσιογράφους, ως έχουν υποχρέωση, μαθαίνω από τα μέσα ότι τρίτοι διαδίδουν ότι δήθεν έχω κάνει κόμμα. Διαβάζω το κείμενο απογοητευμένη και μένω άναυδη από το περίσσιο θράσος να παρουσιάζουν ακόμη και λογότυπο!
»Δόλια προσπάθεια διασποράς ψευδών ειδήσεων, για να με συνδέσει με το σάπιο παλιό πολιτικό σύστημα και για να διώξει τα φώτα απ’ όσα θα έπρεπε τούτη την ώρα να μας απασχολούν, τη στιγμή που την Παρασκευή ανακοινώθηκε καινούργια ποινική δικογραφία σε βάρος του πρωθυπουργού και των πρωτοκλασάτων υπουργών του».
Μήπως να σκεφθούμε τον εξοστρακισμό;
Τη λύση για κάποια χωριά της Κρήτης, που εδώ και δεκαετίες «φλερτάρουν» με γελοίες βεντέτες, σασμούς ή σκασμούς, την έχει δώσει η αρχαία Ελλάδα. Για να προστατευτούν η δημοκρατία, η κοινωνική συνοχή και η ειρηνική συνύπαρξη, θα πρέπει να εφαρμοστεί ο νόμος του οστρακισμού ή εξοστρακισμού.
Όσοι δηλαδή υπονομεύουν τους κανόνες ευταξίας μιας τοπικής κοινωνίας θα πρέπει να αποβάλλονται από τις περιοχές που μετατρέπουν σε «θέατρο πολέμου», ανταλλάσσοντας μπιστολιές και μπαλοθιές για… αμπελοχώραφα και βοσκοτόπια. Με εντολή της πολιτείας να στέλνονται σε άλλη γη και σε άλλα μέρη, μήπως και αυτό τους βοηθήσει να αποδείξουν ότι δεν κουβαλούν το ποινικό στίγμα της οικογενειακής ευθύνης. Το πρόβλημα δεν θα αντιμετωπιστεί ενισχύοντας την αστυνόμευση αλλά με αποφάσεις δραστικές για αποβολή και αποχώρησή τους.
Κάθε καρυδιάς καρύδι
Η άνοδος του Αλέξη Τσίπρα στην πρωθυπουργία δημιούργησε ένα κακό προηγούμενο στο πολιτικό σκηνικό της χώρας και στην κοινοβουλευτική εκπροσώπησή της. Και αυτό διότι έδωσε τη δυνατότητα σε κάθε καρυδιάς καρύδι να χρησιμοποιήσει την ενασχόλησή του με την πολιτική ως μέσο νομιμοποίησης και δικαιολόγησης κάθε «αγανακτισμένης» ή «οργισμένης αντίδρασής» του. Από τη στιγμή που το Τζόκερ του «συναισθηματικού τυχοδιωκτισμού» και του «αδίστακτου αριβισμού» έλαχε συγκυριακά στον Αλ. Τσίπρα ώστε να κερδίσει την εμπιστοσύνη του ελληνικού λαού κατά την περίοδο της οικονομικής κρίσης, βλέπουμε ότι με αντίστοιχο τρόπο «τζογάρουν» τα ρέστα τους και πολλοί άλλοι ακόμη, πιστεύοντας ότι θα έχουν την ίδια τύχη.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν διέλυσε το κόμμα του για να ξαναγίνει πρωθυπουργός
Ο καθηγητής Ν. Μαραντζίδης, μέλος του Επιστημονικού Συμβουλίου του Ινστιτούτου του Αλέξη Τσίπρα, πασχίζει με νύχια και με δόντια να εξυψώσει το ηγετικό ανάστημα του πρώην πρωθυπουργού με το να συνδέει την πολιτική του σταδιοδρομία με εκείνη του αείμνηστου Ανδρέα Παπανδρέου. Στις συνεντεύξεις που δίνει αφήνει να εννοηθεί πως ο Αλ. Τσίπρας έχει τα ίδια χαρακτηριστικά με τον ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ στις διάφορες φάσεις της πολιτικής σταδιοδρομίας του τελευταίου.
Ισχυρίζεται πως ο Ανδρέας Παπανδρέου έφτιαξε το ΠΑΣΟΚ έχοντας αποκηρύξει την Ένωση Κέντρου, από την οποία προερχόταν. Με βάση το σκεπτικό του, ο Αλ. Τσίπρας «απαρνείται» τον ΣΥΡΙΖΑ, όπως έκανε ο Ανδρέας Παπανδρέου με την Ένωση Κέντρου, για να φτιάξει το δικό του κόμμα. Δηλαδή ένα νέο ΠΑΣΟΚ. Αυτή είναι η πρώτη επιχειρηματολογία που επιστρατεύει, με εξόχως ανιστόρητες «συγκρίσεις» και «ταυτίσεις» ο Ν. Μαραντζίδης, καθώς, για να αποθεώσει τον Αλ. Τσίπρα, προσπαθεί να τον φέρει στα μέτρα του Α. Παπανδρέου, εξομοιώνοντας την πολιτική τους δράση.
Ταυτόχρονα ο Ν. Μαραντζίδης ισχυρίζεται ότι και ο Ανδρέας Παπανδρέου επανήλθε στην πρωθυπουργία της χώρας έχοντας ηττηθεί στις αρχές της δεκαετίας του 1990 τρεις φορές από τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη. Και προβαίνει σε αυτό το επιχείρημα, για να πείσει την κοινή γνώμη ότι ο Αλ. Τσίπρας δεν έχει σημασία πόσες φορές έχασε από τον σημερινό πρωθυπουργό, Κυριάκο Μητσοτάκη, αλλά εάν μπορεί στο τέλος να τον κερδίσει, όπως συνέβη με την περίπτωση του Α. Παπανδρέου απέναντι στον πατέρα του σημερινού πρωθυπουργού.
Όμως και εδώ ο Ν. Μαραντζίδης επιδίδεται σε επικοινωνιακά ακροβατικά για να υπερασπιστεί το σενάριο επιστροφής του Αλ. Τσίπρα στην ηγεσία της χώρας. Διότι στις αρχές της δεκαετίας του 1990, που ο Κ. Μητσοτάκης κατάφερε να κερδίσει τον Α. Παπανδρέου, εκτός του ότι είχε να αντιμετωπίσει έναν εκλογικό νόμο εξόχως δυσανάλογο με τη βούληση του ελληνικού λαού, είχε απέναντί του έναν Α. Παπανδρέου μη «παραιτημένο» από την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Δηλαδή ο Α. Παπανδρέου επανήλθε στην εξουσία δίχως να έχει παραιτηθεί από πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, αλλά φροντίζοντας να μη διαλυθεί το κόμμα του όσο βρισκόταν στην αντιπολίτευση.
Εφημερίδα Απογευματινή
