Κάποιοι στο Μέγαρο Μαξίμου θα πρέπει να αντιληφθούν ότι εκτός από το επιτελικό κράτος της τεχνοκρατικής αντιμετώπισης των προβλημάτων υπάρχει και το επιχειρησιακό κράτος της κοινωνικής γείωσης. Δόξα τω Θεώ, ο σημερινός πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης έχει αποδείξει ότι δεν είναι εσώκλειστος σε μια γυάλα. Την επαφή του με τον ελληνικό λαό τη διατηρεί στο ακέραιο και για αυτό κάθε τρεις και λίγο τον βλέπουμε να περιοδεύει σε όλα τα σημεία της χώρας, δίχως οι εμφανίσεις του αυτές να συνδέονται με προεκλογικά σενάρια.
Εκείνος που είχε απομονωθεί από τον ελληνικό λαό, αντιλαμβανόμενος προφανώς ότι είχε «λερωμένη τη φωλιά του» μετά το δημοψήφισμα-παρωδία του 2015, ήταν ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος μόλις κέρδισε τις εθνικές εκλογές τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους, σχηματίζοντας συμμαχική κυβέρνηση με τους ΑΝΕΛ του Πάνου Καμμένου, τι έκανε; Επαναπαύτηκε στο Μέγαρο Μαξίμου και έφραξε με κλούβες και την Ηρώδου Αττικού, ενώ όσο ήταν πρωθυπουργός περιόρισε τις επαφές του με την κοινωνία.
Η περίπτωση των ΕΛΤΑ, που εκ των υστέρων τρέχει και δεν φτάνει το επιτελικό κράτος του Μεγάρου Μαξίμου να το δει με άλλη ματιά, επιβεβαιώνει την έλλειψη «επιχειρησιακής κοινωνικής δράσης» αλλά και στοιχειώδους συνεννόησης μεταξύ των αρμόδιων φορέων, για τους οποίους δεν είναι δύσκολη η ανάδειξη των ευθυνών σε επίπεδο «ταυτοπροσωπίας». Αν όμως και για την αντιμετώπιση ενός τέτοιου ζητήματος χρειάζεται να παρέμβει στο τέλος ο ίδιος ο πρωθυπουργός ώστε να δοθεί λύση με κοινωνικό πρόσημο, που θα άρει τις αγωνίες του κόσμου, τότε ο Κ. Μητσοτάκης θα πρέπει να αξιολογήσει από μηδενική βάση τους «επιτελείς» του επιτελικού κράτους.
Ξύπνησαν και οι πολιτικοί – Κάλλιο αργά παρά ποτέ…
Φαίνεται ότι σε έναν βαθμό έπιασε τόπο η κριτική που ασκήσαμε στους πολιτικούς της Κρήτης, επισημαίνοντας την εκκωφαντική σιωπή τους για το αιματοκύλισμα που είχαμε στο χωριό Βορίζια του Νομού Ηρακλείου. Και αυτό διότι μετά το χθεσινό κράξιμο άρχισαν, δεξιοί και κεντροαριστεροί, να βγάζουν δηλώσεις ή να δίνουν συνεντεύξεις, σχολιάζοντας ο καθένας με τον δικό του τρόπο το συγκεκριμένο αιματηρό συμβάν.
Διότι όλες τις προηγούμενες ημέρες, κάτι που είναι και ευθύνη των δημοσιογράφων, κυρίως στα κανάλια, βλέπαμε να μιλάνε για τις φαμίλιες που αλληλοεξοντώνονται κάτι ηθοποιοί που έχουν πρωταγωνιστήσει σε σίριαλ με αντικείμενο τις βεντέτες στην Κρήτη.
!Τις επόμενες ημέρες -εκτός από το βιβλίο του Αλέξη Τσίπρα- θα κυκλοφορήσει και το συγγραφικό πόνημα του καλλιτέχνη Άρη Μουγκοπέτρου, ο οποίος απασχόλησε τα ΜΜΕ μετά το τραγικό ατύχημα που είχε με κροτίδα το περασμένο Πάσχα σε πανηγύρι στον Νομό Αχαΐας. Σίγουρα το βιβλίο του Άρη θα έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον από του Αλ. Τσίπρα.
Προνομιακή μεταχείριση και των βαρυποινιτών στην Κρήτη
Αν ισχύουν οι πληροφορίες από το αστυνομικό ρεπορτάζ ότι τα σόγια που ενεπλάκησαν στο αιματηρό επεισόδιο στα Βορίζια έχουν συγγενείς φυλακισμένους στο οικείο σωφρονιστικό κατάστημα της Νέας Αλικαρνασσού, θα πρέπει και ο υπουργός Δικαιοσύνης, Γιώργος Φλωρίδης, να ασχοληθεί με τους ντόπιους νταήδες οι οποίοι εκτίουν τις ποινές τους στον τόπο καταγωγής τους. Δηλαδή λες και οι τιμωρημένοι για διάφορες εγκληματικές δραστηριότητες είναι σαν τους «βυσματούχους» φαντάρους που υπηρετούν τη θητεία τους στο πλησιέστερο στρατόπεδο της οικίας τους.
Κάτι που -αν μη τι άλλο- δημιουργεί σοβαρά ερωτήματα περί προνομιακής επαφής τους με τους κουμπουροφόρους συγγενείς τους ή ενδεχομένως και ασφαλούς καλοπέρασής τους από συμπατριώτες σωφρονιστικούς υπαλλήλους. Για ποιο λόγο οι εμπλεκόμενοι σε εγκληματικές ενέργειες Κρητικοί θα πρέπει να εκτίουν τις ποινές τους στις φυλακές της Νέας Αλικαρνασσού και όχι σε κάποια άλλη φυλακή της χώρας; Εκτός και αν η Κρήτη θεωρείται ανεξάρτητο κράτος, όπου όλα λύνονται εντός της επικράτειάς της.
Τα κοράκια των Τεμπών
Όλοι έχουμε αντιληφθεί ότι στην υπόθεση των Τεμπών έχουν πέσει σαν τα κοράκια ουκ ολίγοι περίεργοι τύποι που παριστάνουν τους τεχνικούς συμβούλους με όρους αγυρτείας και κομπογιαννιτισμού. Κατά καιρούς τις αμφιλεγόμενες εικασίες τους και τα μπόσικα συμπεράσματά τους τα «εργαλειοποιούν» για επικοινωνιακούς λόγους.
Παράλληλα, κάποιοι δικηγόροι, που αντιμετωπίζουν την υπόθεση με ταπεινά πολιτικά κίνητρα, δείχνουν ότι το μέλημά τους δεν είναι η αποκάλυψη της αλήθειας και η απονομή δικαιοσύνης για τη συγκεκριμένη τραγωδία εντός της δικαστικής αίθουσας, αλλά πώς θα προκαλέσουν εντυπώσεις στην κοινή γνώμη με παραπλανητικούς ισχυρισμούς και διακίνηση δόλιων θεωριών ως προς την πρόκληση του δυστυχήματος.
Εφημερίδα Απογευματινή
