Από τον πρόλογο του βιβλίου του Αλέξη Τσίπρα αντιλαμβάνεται κανείς ότι παραμένει ένας αμετανόητος ρεβανσιστής, επιβεβαιώνοντας τη λαϊκή ρήση «ο λύκος κι αν εγέρασε κι άσπρισε το μαλλί του, μήτε τη γνώμη άλλαξε μήτε την κεφαλή του». Με καμουφλαρισμένο τρόπο ο πρώην πρωθυπουργός, που υποτίθεται ότι μετά το επαγγελματικό rebranding θα ήταν «ένας άλλος άνθρωπος», καταπώς μας προϊδέασε προ ημερών και ο επιστημονικός σύμβουλός του Α. Παπαγιαννίδης, χρησιμοποιεί πολεμικές εκφράσεις, θυμίζοντας τις αλήστου μνήμης απειλές του «ή τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν».
Έτσι λοιπόν, ο ανανεωμένος και αλλαγμένος Αλ. Τσίπρας δίνει τον τόνο ότι θα ξαναπάρει τη ρεβάνς, ακόμη και αν χρειαστεί να πέσει μαχόμενος απέναντι σε όσους θεωρούν ότι η ιστορία τούς ανήκει, επειδή τον νίκησαν. Συγκεκριμένα, στον πρόλογο του βιβλίου του μας ενημερώνει: «Γράφω αυτό το βιβλίο, γιατί νιώθω πως δεν έχω το δικαίωμα να αφήσω την Ιστορία στα χέρια εκείνων που πιστεύουν πως τους ανήκει, μόνο και μόνο επειδή σήμερα θεωρούνται οι νικητές. Αν δεν διεκδικήσεις την αλήθεια, αν δεν καταθέσεις τη δική σου μαρτυρία, τότε εγκαταλείπεις αμαχητί όχι μόνο το χθες αλλά κυρίως το σήμερα και το αύριο. Κι αυτό το αύριο της πατρίδας μας, αλλά και των συλλογικών μας αγώνων για μια δίκαιη κοινωνία, δεν είμαι διατεθειμένος να το εγκαταλείψω, τουλάχιστον όχι αμαχητί».
Κανονικά, έπειτα από αυτή την προειδοποιητική και συνάμα απειλητική αναφορά του, η οποία με επιδέξιο τρόπο τροφοδοτεί ένα νέο κλίμα διχόνοιας και διχασμού, θα έπρεπε να παραθέσει και το εξίσου «εκδικητικό» ποίημα -σε επίπεδο πνεύματος και νοημάτων- που του είχε αφιερώσει στο παρελθόν ο Στέλιος Παππάς, πατέρας του «13-0», όταν στο πρόσωπό του έβλεπε τον «βλαστό της δρακογενιάς» των ηττημένων του Εμφυλίου: «Η Ανατολή που ροδίζει / της γλυκιάς Πατρίδας τις πίκρες ανάσες / του Λαού μας καημούς κι ελπίδες θερμαίνει. / Το ταξίδι μακρύ. / Το φορτίο βαρύ. / Κι ’σεις Δρακογενιάς βλαστοί Τιμονιέρηδες. / Και ’μεις την τιμή και την περηφάνια των πατεράδων μας / μοναδική κι ανεξίτηλη κληρονομιά κουβαλάμε».
Προβοκάτσια την πιο ακατάλληλη στιγμή
Την ώρα που ο πρωθυπουργός και πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, Κυριάκος Μητσοτάκης, υποδεχόταν στο Μέγαρο Μαξίμου τον υπουργό Εσωτερικών των ΗΠΑ, Νταγκ Μπέργκαμ, τον υπουργό Ενέργειας, Κρις Ράιτ, και τη νέα πρέσβη των ΗΠΑ, Κίμπερλι Γκιλφόιλ, με αντικείμενο την ενδυνάμωση των ελληνοαμερικανικών σχέσεων με έμφαση στην ενεργειακή συνεργασία, πληροφορηθήκαμε ότι οι «γαλάζιοι» βουλευτές Γιώργος Βλάχος, Δημήτρης Καλογερόπουλος, Θεόδωρος Καράογλου, Ανδρέας Κατσανιώτης, Μάνος Κόνσολας, Αναστάσιος Μπαρτζώκας, Χρήστος Μπουκώρος, Γιάννης Οικονόμου, Ευριπίδης Στυλιανίδης, Γιώργος Στύλιος και Μίλτος Χρυσομάλλης κατέθεσαν ερώτηση στη Βουλή για τις τιμές στην ενέργεια. Και να θέλει κανείς να μην τους χαρακτηρίσει «προβοκάτορες», η πρωτοβουλία τους τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή το επιβεβαιώνει.
!Δεν ξέρω αν ο νέος «σοσιαλδημοκράτης»-ισλαμιστής δήμαρχος της Νέας Υόρκης, Ζοχράν Μαμντάνι, είναι η άλλη όψη του γραφικού νομίσματος των ΗΠΑ, αλλά βλέποντάς τον σε κάτι βίντεο να ραπάρει ημίγυμνος, αποδοκιμάζοντας -και καλά- το σύστημα, το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό είναι πως η πρωτεύουσα του καπιταλισμού βρήκε και αυτή τον δικό της «Φειδία Παναγιώτου» από την Κύπρο. Η πλάκα είναι ότι τη νίκη αυτή έχουν εργαλειοποιήσει οι εγχώριες «προοδευτικές» δυνάμεις, ως διεθνές προανάκρουσμα για την ήττα των απανταχού συντηρητικών και καπιταλιστικών κυβερνήσεων.
Δούρειος ίππος του Σαμαρά ο Καραχάλιος;
Στην περίπτωση του Νίκου Καραχάλιου, ο οποίος ισχυρίζεται ότι τους προηγούμενους μήνες έκανε ουκ ολίγα «εμπιστευτικά ραντεβού» με τη Μαρία Καρυστιανού ώστε να τη βοηθήσει σε πολιτικό και επικοινωνιακό επίπεδο για τη δημιουργία νέου κόμματος, αναδεικνύεται ταυτοχρόνως και μια τεράστια αντίφαση. Από τη στιγμή που ο ίδιος έχει εκφράσει δημοσίως, μαζί με τον Νίκο Νικολόπουλο, τη στήριξή του προς τον πρώην πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά, για ποιο λόγο αναμείχθηκε με το Κίνημα των Τεμπών και τη Μαρία Καρυστιανού, όταν η ίδια έχει δημοσίως ξεκαθαρίσει ότι δεν θέλει καμία απολύτως σύνδεση με εκπροσώπους του παλαιού πολιτικού συστήματος; Η απάντηση στο ερώτημα αυτό αναμένεται να ξεκαθαριστεί τις επόμενες ημέρες. Πάντως, άνθρωποι που βρίσκονται στο περιβάλλον της κυρίας Καρυστιανού, η οποία δεν έχει σκοπό να ασχοληθεί περαιτέρω με τις «αποκαλύψεις» που κάνει ο Ν. Καραχάλιος για τις επαφές που είχε μαζί της, αρχίζουν να πιστεύουν ότι ο συγκεκριμένος σύμβουλος επικοινωνίας και στρατηγικής λειτούργησε ως «δούρειος ίππος», χρησιμοποιώντας τη δημοφιλία της χαροκαμένης μάνας για να δώσει «ενέργεια» και «δυναμική» στον πρώην πρωθυπουργό Αντ. Σαμαρά.
Για καλό και για κακό…
Χωρίς να θέλω να γίνω μάντης κακών, με αναφορές στην εκδήλωση ακτιβιστικών δράσεων στα όρια του τραγέλαφου, καλού-κακού οι ιδιοκτήτες του εκδοτικού οίκου Gutenberg ας έχουν κατά νου το ενδεχόμενο ότι τις επόμενες ημέρες μπορεί να τους γίνει κανένα ντου από απλήρωτους εργαζομένους στην «Αυγή» και Στο Κόκκινο, οι οποίοι θα ζητούν τα έσοδα από την έκδοση του βιβλίου του Αλέξη Τσίπρα να χορηγηθούν στις οικογένειές τους. Η φυγή του Τσίπρα από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ δεν σημαίνει και μηδενισμό κάθε εκκρεμότητας που άφησε πίσω του, αλλά ευθύνες που ενδεχομένως πρέπει να αναλάβει με προσωπικό κόστος. Και θυμίζει έναν στίχο από το άσμα «Περίεργο παιχνίδι» του Δημήτρη Μητροπάνου, που αναφέρει: «Στροφές ανάποδες κι η άσφαλτος να καίει. Περνούν σφυρίζοντας οι μήνες σαν νταλίκες. Φεύγεις κι αφήνεις μιαν αγάπη όλο χρέη, με ανοιχτούς λογαριασμούς και υποθήκες».
Εφημερίδα Απογευματινή
