Προσπαθώντας να κατανοήσω τους λόγους που ο Διαμαντής Καραναστάσης υπέβαλλε την παραίτησή του από βουλευτής της εθνικής μας αντιπροσωπείας, μου γεννήθηκαν κάποια ερωτήματα τα οποία -αν μη τι άλλο- δεν συνάδουν με το ηθικοπλαστικό κήρυγμα που ο ίδιος έκανε, ανακοινώνοντας με ηρωικό και συνάμα ρομαντικό τρόπο, την έξοδό του από το ελληνικό Κοινοβούλιο, από το οποίο εδώ και τουλάχιστον δυόμιση χρόνια εισέπραττε κανονικά τον μισθό του και σίγουρα δεν το έβλεπε ως «βρωμερό εργοδότη».
Επίσης, έχω την εντύπωση ότι τον πολιτισμό, στον οποίο -υποτίθεται- θέλει να επιστρέψει, δεν τον εγκατέλειψε ποτέ. Και βουλευτής όσο ήταν, τις δουλειές του τις έκανε ή κανένας δεν του απαγόρευε να τις κάνει. Όπως άλλωστε και άλλοι καλλιτέχνες του κόμματος της Πλεύσης Ελευθερίας, και δη ο Σπύρος Μπιμπίλας. Εκείνο που μας κάνει εξίσου εντύπωση είναι ότι «το αυτί του δεν ίδρωσε», όταν την «εκλογή» του στο ελληνικό Κοινοβούλιο κάποια πρώην στελέχη της Πλεύσης Ελευθερίας, την απέδωσαν στην ερωτική σχέση που είχε με τη Ζωή Κωνσταντοπούλου.
Προσωπικά, δεν έχω σκοπό να δώσω κουτσοπολίστικη διάσταση στις σχέσεις του κ. Καραναστάση με την πρόεδρο της Πλεύσης Ελευθερίας, ασχέτως εάν οι ίδιοι τοποθετήθηκαν με όρους «σαπουνόπερας» για να προσδιορίσουν -με την ανταλλαγή φιλοφρονήσεων και εγκωμιαστικών σχολίων- την έως τώρα κοινή τους πολιτική δράση. Εδώ φαίνεται πως κάτι άλλο έχει παιχτεί στο παρασκήνιο σε εσωκομματικό επίπεδο. Αργά ή γρήγορα θα το μάθουμε. Πάντως, το αφήγημα του κ. Καραναστάση πως θέλει να επιστρέψει στον πολιτισμό, επειδή ύστερα από δύο και πλέον χρόνια κατάλαβε πως η πολιτική και το Κοινοβούλιο είναι μια «βρόμικη υπόθεση», δεν πείθει…
«Έπαλξη Ορθοδοξίας και Ελληνισμού» το Πατριαρχείο Ιεροσόλυμων
«Το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων, στον θρόνο του οποίου βρίσκεστε ήδη επί μια εικοσαετία, συνιστά την κορυφαία έπαλξη της Ορθοδοξίας, αλλά και του Ελληνισμού. Σε εσάς επεφύλαξε η θεία πρόνοια την αποστολή της φρούρησης της μακράς παραδόσεως, που εμπιστεύτηκε στο ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο και στο ρωμαίικο γένος τα δικαιώματα στα Πανάγια προσκυνήματα στους Αγίους Τόπους. Αυτή την ανεκτίμητη κληρονομιά έχει το ύψιστο τιμητικό καθήκον να διαφυλάττει η Αγιοταφίτικη Αδελφότητα».
Τα παραπάνω τόνισε ο γ.γ. της Διακοινοβουλευτικής Συνέλευσης Ορθοδοξίας (ΔΣΟ) και βουλευτής ΝΔ, δρ. Μάξιμος Χαρακόπουλος κατά την προσφώνησή του προς τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλο Γ΄, κατά την επίσκεψη των μελών της Διεθνούς Γραμματείας της ΔΣΟ στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων.
!Πώς να ξεκολλήσει η βελόνα της δημοσκοπικής ακινησίας του ΠΑΣΟΚ, όταν στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης εμφανίζονται ως -τάχα μου- εκπρόσωποι των θέσεων του κόμματος όλοι οι «δελφίνοι» της Χαριλάου Τρικούπη και σχολιάζουν την επικαιρότητα με όρους καταγραφής του ατομικού τους ηγετικού στίγματος;
Άμεσα οι ελαφρύνσεις για το βιομηχανικό ρεύμα
Σε νέα φάση «πράσινης» ανάσας για τη βιομηχανία φαίνεται να εισέρχεται η ελληνική οικονομία, καθώς η κυβέρνηση ετοιμάζεται να ανακοινώσει εντός της εβδομάδας πακέτο ελαφρύνσεων στο ρεύμα για τις παραγωγικές επιχειρήσεις. Στο τραπέζι βρίσκονται τα τελικά μέτρα, τα οποία θα «κλειδώσουν» πριν από την κατάθεση του τελικού σχεδίου του Κρατικού Προϋπολογισμού για το 2026. Σύμφωνα με αρμόδιες πηγές, εγκαταλείπεται η οριζόντια λύση «μία φόρμουλα για όλους» και η στήριξη θα προσαρμοστεί ανάλογα με κατηγορίες επιχειρήσεων -ανά μέγεθος, κατανάλωση ενέργειας, δραστηριότητα κ.λπ. Για παράδειγμα, για τις ενεργοβόρες εταιρείες εξετάζεται μηχανισμός αντιστάθμισης εκπομπών CO₂ μέσω εσόδων από πλειστηριασμούς δικαιωμάτων ρύπων.
Το στοίχημα για την κυβέρνηση είναι διπλό: να υποστηρίξει ουσιαστικά τη βιωσιμότητα της βιομηχανίας, όπου το κόστος ενέργειας φτάνει έως και το 40% του συνόλου των δαπανών, και παράλληλα να παραμείνει εντός των δημοσιονομικών ορίων. Οι επιχειρήσεις, από την πλευρά τους, περιμένουν με επιφυλακτικότητα τη μορφή του «μείγματος» των μέτρων, ώστε να διασφαλιστεί πραγματική μείωση του ενεργειακού τους κόστους.
Ποινήν εκτίουν οι… τάλανες βουλευτές μας
Επειδή στο τέλος θα «πηδηχτούμε από το παράθυρο», καταπώς είχε πει κάποτε ένας πανελίστας μουσικού τηλεοπτικού διαγωνισμού, καλό θα είναι όσοι ασχολούνται με τα κοινά και έχουν την τύχη να κατακτήσουν μια έδρα στο εθνικό Κοινοβούλιο, να μην «κλαίγονται» γι’ αυτό μήτε να σιχτιρίζουν την παρουσία τους στον «ναό της Δημοκρατίας». Την τελευταία εβδομάδα είδαμε έναν βουλευτή της ΝΔ, τον Δ. Κυριαζίδη, να μας εξηγεί πως η βουλευτική αποζημίωση που εισπράττει, δεν είναι ικανοποιητική για να του εξασφαλίζει μια πλουσιοπάροχη ζωή.
Ακολούθως, πληροφορηθήκαμε πως ένας βουλευτής της Πλεύσης Ελευθερίας, ο κ. Καραναστάσης, δεν αντέχει τη «βρομιά» του Κοινοβουλίου και γι’ αυτό επιλέγει να ασχοληθεί με τον πολιτισμό. Εφόσον και στον έναν και στον άλλον η πολιτική και ο κοινοβουλευτισμός είναι κάτι που δεν τους συμφέρει σε ατομικό επίπεδο, αλλά και τους επιβαρύνει, τότε γιατί δεν μας άδειασαν τη γωνιά από την πρώτη μέρα που κατάλαβαν ότι δεν τους «ταιριάζει», οικονομικά, ηθικά και ιδεολογικά ένα τέτοιο αξίωμα;
Εφημερίδα Απογευματινή
