Το γεγονός ότι τα ηνία της χώρας βρίσκονται στα χέρια μιας αυτοδύναμης κυβέρνησης με πρωθυπουργό τον Κ. Μητσοτάκη δεν σημαίνει ότι πρέπει και να απολογηθεί γι’ αυτή την εξέλιξη, που είναι αποτέλεσμα της δημοκρατικής έκφρασης του εκλογικού σώματος σε δύο εθνικές κάλπες μέχρι τώρα. Η ΝΔ δεν βρέθηκε στην εξουσία ύστερα από πραξικόπημα, ούτε κατέφυγε σε μεθόδους βίας και νοθείας. Κέρδισε την εμπιστοσύνη του ελληνικού λαού, δίνοντας την εκλογική μάχη στο μέτωπο των ιδεών, των θέσεων και των προγραμματικών στοχεύσεων.
Επίσης, με την κατάκτηση της αυτοδύναμης κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης, η ΝΔ και ο Κ. Μητσοτάκης κατάφεραν να επαναφέρουν σε καθεστώς κανονικότητας το παραδοσιακό μοντέλο «κυβερνησιμότητας» της χώρας, η οποία την περίοδο των μνημονίων βίωσε στον απόλυτο βαθμό την «ανασφάλεια» των τυχοδιωκτικών κυβερνήσεων συνεργασίας, όπου ένας αχταρμάς πολιτικών φορέων -σε επίπεδο ιδεολογικών διαφορών- τα… έβρισκε ευκαιριακά για ένα χρονικό διάστημα, μοίραζε στη συνέχεια τα ιμάτια της εξουσίας σε δέκα κομμάτια και στην πορεία ο ένας εταίρος ή συνεταίρος εκβίαζε τον άλλον, με αποτέλεσμα η σταθερότητα της χώρας να κρέμεται από μια κλωστή.
Αφήστε δε που πολλές φορές εκεί που λαλούσαν πολλά κοκόρια όχι μόνο αργούσε να ξημερώσει, αλλά εκείνο που διαπίστωνε κανείς ήταν ότι τα περίφημα «συνεργατικά» σχήματα -στη βάση «ανάρμοστων» κοινοβουλευτικών συμμαχιών και συμπράξεων- ήταν εξόχως ευάλωτα σε «εξωθεσμικούς» οικονομικούς παράγοντες.
Με βάση τα παραπάνω και επειδή γίνεται συνεχώς λόγος για το πόσο ενισχύεται η δημοκρατία μέσα από τις κυβερνήσεις συνεργασίας, δηλαδή με περισσότερα κόμματα στη διακυβέρνηση της χώρας, θα μου επιτρέψετε να διατυπώσω σοβαρές επιφυλάξεις σε ό,τι αφορά το εγχώριο πολιτικό σκηνικό και προσωπικό. Η τραυματική περίοδος των μνημονίων, που γέννησε αναγκαστικά «συμμαχικές» κυβερνήσεις, ήταν η επιτομή του χυδαίου παραγοντισμού, της «μπακαλίστικης» μοιρασιάς θέσεων εξουσίας, αλλά και της εκδήλωσης φαινομένων «εκβιασμού» και «απειλών», που πολλές φορές είχαν ως αφετηρία την προστασία της οικονομικής εξουσίας, που ανά πάσα ώρα και στιγμή μπορούσε να προκαλέσει συνθήκες αποσταθεροποίησης στην πορεία της χώρας, εργαλειοποιώντας τα εθελόδουλα τσιράκια της.
Το «καθεστώς» Μητσοτάκη και η αποκρουστική «προοδευτικότητα» των απολύσεων στην «Αυγή»
Οι κανονικοί άνθρωποι σε αυτήν τη χώρα αντιστέκονται απέναντι στον παραλογισμό και τον λαϊκισμό. Κοινώς βλέπουν τα παράξενα και τα γελοία και είναι σε θέση να βγάλουν τα συμπεράσματά τους. Σίγουρα δεν ψηφίζουν Κ. Μητσοτάκη επειδή είναι… ωραίος γκόμενος, αλλά επειδή αυτά που αντικρίζουν στα κόμματα της λεγόμενης «προοδευτικής» αντιπολίτευσης τους προκαλούν τρόμο και απέχθεια.
Οι πολιτικοί αντίπαλοι του Κ. Μητσοτάκη έχουν ως αφήγημα ότι η ΝΔ είναι «καθεστώς» και γι’ αυτό υπάρχει «έλλειμμα δημοκρατίας», το οποίο όμως οφείλεται στη δική τους ματαιοδοξία. Θέλουν να ρίξουν τον Κ. Μητσοτάκη για να σχηματίσουν -τάχα μου- προοδευτική κυβέρνηση, αλλά την ίδια στιγμή δεν είναι σε θέση να τα βρουν μεταξύ τους ώστε να πείσουν τον κόσμο ότι μπορεί να τους εμπιστευτεί.
Εκεί που καταγγέλλουν το δήθεν «καθεστώς» της ΝΔ, επειδή βρίσκεται στην εξουσία έχοντας εξασφαλίσει κοινοβουλευτική αυτοδυναμία, ταυτόχρονα βγάζουν τα μάτια τους για το εάν πρέπει ή όχι και πώς να συγκροτήσουν ένα «λαϊκό μέτωπο» εναντίον του. Ο Τσίπρας εμφανίζεται ως «η αυτού εξοχότης» και ο Φάμελλος με τους υπόλοιπους ως αποσυνάγωγοι κομπάρσοι του «εξώστη». Ομνύουν δε σε περισσότερη δημοκρατία, συνδέοντάς την με την ελευθεροτυπία, και την ίδια στιγμή εξωθούν σε παραίτηση τον γενικό διευθυντή της «Αυγής» επειδή έγραψε κάτι που δεν ανταποκρινόταν στην κεντρική βούληση του κόμματος.
Ο υπουργός στην Πεντέλη και στα μπλόκα οι αγροτο-influencers
Ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης, Κ. Τσιάρας, αντί να «ζυμώνεται» με δημοσιογράφους στη «Νησιώτισσα» της εξοχικής Πεντέλης, καλό θα ήταν να δώσει τη μάχη της επικοινωνίας πηγαίνοντας αυτοπροσώπως στα αγροτικά μπλόκα. Με μια τέτοια κίνηση θα εκθέσει δημοσίως και πολλούς αμφιλεγόμενους αγροτοσυνδικαλιστές που, ενώ κάνουν φασαρία και σαματά στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, για κάποιον περίεργο λόγο δεν συνεννοούνται μεταξύ τους ώστε να οργανώσουν μια θεσμική αντιπροσωπεία, η οποία θα μεταβεί στο Μέγαρο Μαξίμου για να συζητήσει ένα προς ένα τα αιτήματα που διεκδικούν.
Τουλάχιστον, τις προηγούμενες δεκαετίες οι εκπρόσωποι των αγροτών είχαν ένα συνδικαλιστικό ή συντονιστικό όργανο και μπορούσε ο εκάστοτε υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης ή πρωθυπουργός να συνεννοηθεί μαζί τους. Ασχέτως κομματικής ή ιδεολογικής προέλευσης, παλιά έβλεπες τον Μπούτα, τον Πατάκη, τον Κοκκινούλη και τον Νασίκα και ήξερες ότι μεταξύ τους υπήρχε σοβαρή επαφή για τους κοινωνικούς τους αγώνες. Κυρίως όμως πρόθεση να συνομιλήσουν θεσμικά και οργανωμένα με τις κυβερνήσεις.
Στην παρούσα συγκυρία, αντί για αξιόπιστους ηγέτες του αγροτικού κινήματος, βλέπουμε να εμφανίζονται διάφοροι περίεργοι τύποι με μια ροπή προς το «εφετζιλίκι» του TikTok και του Instagram, για να γίνουν influencers επάνω στα αγροτικά ζητήματα, οι οποίοι ως προσωπικότητες χρήζουν και περαιτέρω αξιολόγησης, καθώς πολλοί εξ αυτών έχουν δώσει δείγματα επαναστατικής γραφής και εναντίον των εμβολίων και κατά της Συμφωνίας των Πρεσπών, αλλά και ως διακινητές θεωριών συνωμοσίας για τα Τέμπη. Και δεν αναφερόμαστε στους χιλιάδες αγρότες οι οποίοι αγωνιούν σιωπηρώς για το μέλλον τους, αλλά σε εκείνους που κάνουν «μανούρα» μπροστά στις κάμερες.
Εφημερίδα Απογευματινή
