Επειδή πίσω από τις λέξεις κρύβονται και… προθέσεις, αργά ή γρήγορα αυτοί που τις εκστομίζουν εισέρχονται με δική τους ευθύνη στο ξέφωτο της αποκάλυψης. Εξαίρεση από αυτόν τον κανόνα δεν αποτελεί φυσικά ούτε ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ο οποίος το προηγούμενο διάστημα πυροδότησε συζητήσεις με τον ισχυρισμό του ότι η χώρα έχει περιέλθει σε τροχιά «μη κυβερνησιμότητας», για να έρθει στη συνέχεια να τονίσει πως ο ίδιος είναι «στη διάθεση των γεγονότων και στις υπηρεσίες της πατρίδας», προκειμένου να συμβάλει στην… εξουδετέρωση του προβλήματος που εδώ και καιρό μάς περιγράφει.
Από τις επεξηγηματικές απαντήσεις που δίνει για να προσδιορίσει –δίχως ίχνος σεμνοτυφίας- τον ρόλο του ως ηγετικού παράγοντα στην εξολόθρευση των εθνικών κινδύνων, σε μια εγχώρια απομίμηση του Ουίνστον Τσόρτσιλ, όλοι καταλαβαίνουμε ότι οι παρατηρήσεις του περί «ελλείμματος κυβερνησιμότητας» εμπεριέχουν και προσωπικά κίνητρα. Κυρίως νέες πολιτικές φιλοδοξίες, ώστε η υστεροφημία του να μην κλείσει με επίλογο πως κάποτε διετέλεσε αντιπρόεδρος της κυβέρνησης του Αντώνη Σαμαρά. Με φόντο τα παραπάνω, σας μεταφέρω τον διάλογο που είχε στην εκπομπή «Αταίριαστοι» του Σκάι με τους συναδέλφους Χρ. Κούτρα και Γ. Ντσούνο:
Χρ. Κούτρας: Σε περίπτωση μη αυτοδυναμίας, ο Ευάγγελος Βενιζέλος -αν κληθεί- θα πει, «είμαι εδώ;».
Ευ. Βενιζέλος: Από ποιους να κληθεί;
Χρ. Κούτρας: Από τα κόμματα τα οποία μπορεί να αποφασίσουν να κάνουν μια συνεργασία.
Ευ. Βενιζέλος: Τα κόμματα, εάν θεωρήσουν ότι πρέπει να απευθυνθούν σε άλλα πρόσωπα, τα πρόσωπα -μεταξύ αυτών και εγώ, δεν παριστάνω τώρα τον σεμνότυφο- θα κρίνουμε αν μπορούμε να προσφέρουμε κάτι.
Χρ. Κούτρας: Εκείνη τη στιγμή.
Ευ. Βενιζέλος: Εάν υπάρχει εμπιστοσύνη, εάν υπάρχουν συσχετισμοί, αν υπάρχουν οι προϋποθέσεις, αλλά δεν θα έλεγε κανείς «όχι» σε μια παρόμοια περίσταση. Ξέρετε, εγώ έχω υπηρετήσει αντιπρόεδρος σε μια κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με τον Γιώργο Παπανδρέου. Μετά, με πλειοψηφία του ΠΑΣΟΚ έμεινα αντιπρόεδρος και υπουργός Οικονομικών με πρωθυπουργό τον Λουκά Παπαδήμο, αποδέχτηκα την πρωθυπουργία του Αντώνη Σαμαρά και κάναμε αυτή την κυβέρνηση που σήκωσε κολοσσιαίο βάρος και έφερε πολύ σημαντικά αποτελέσματα, την κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου, άρα σε όλη τη διάρκεια των σκοτεινών χρόνων της κρίσης, συμμαχικές κυβερνήσεις, κυβερνήσεις συνεργασίας, διεύθυναν τη χώρα και είχαν τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα.
«Θα μιλήσει ο λαός» στο κόμμα Κασσελάκη
Δεν καταλαβαίνω την κριτική που ασκείται στον πρόεδρο του Κινήματος Δημοκρατίας επειδή προκήρυξε τη διεξαγωγή συνεδρίου, όπου -μεταξύ άλλων- τα μέλη του κόμματος θα κληθούν να επιβεβαιώσουν με την ψήφο τους ζητήματα που σχετίζονται με την περαιτέρω πορεία του κόμματος, αλλά και με την αποσαφήνιση των προθέσεών του σε ό,τι αφορά την παρουσία του ή μη σε σχήματα κυβερνητικής συνεργασίας.
Ο Στ. Κασσελάκης, επειδή λειτουργεί με γνώμονα πως «των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν», τα κάνει όλα νοικοκυρεμένα. Εάν το συνέδριο του κόμματος θέλει διάλυση του Κινήματος ή συνέχιση της πολιτικής του δράσης με προοπτική την απόκτηση της ιδιότητας του κυβερνητικού εταίρου, είναι κάτι που δεν θα το «ξεφουρνίσει» στο τέλος ο ίδιος, όπως συνέβαινε στο παρελθόν με άλλα κόμματα. Επίσης, ο Στ. Κασσελάκης κάνει και κάτι άλλο: Την ώρα που στο ΠΑΣΟΚ συζητούν τη διεξαγωγή συνεδρίου για να αποφασίσουν με ποιον… δεν θα συνεργαστούν, ο ίδιος επιλέγει τη λήψη μιας πιο υπεύθυνης απόφασης. Εάν πρέπει να συνεργαστούν ή όχι, για το καλό της χώρας.
!Από χθες έχει ξεκινήσει μια συζήτηση αν στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής έχουν κληθεί άσχετα πρόσωπα από αυτά που περιλαμβάνονται στη δικογραφία για τον ΟΠΕΚΕΠΕ μέσα από τις καταγεγραμμένες συνομιλίες του «κοριού» της ΕΥΠ. Αν άλλος μιλάει στις απομαγνητοφωνήσεις και άλλος καλείται στην Εξεταστική, τότε μιλάμε για «σαΐνια» ερευνητές.
Η «δυσαρέσκεια για τους θεσμούς» δεν ξεκίνησε το 2019…
Με αφορμή τις τελευταίες παρεμβάσεις του Ευ. Βενιζέλου, όπως η χθεσινή του στον τηλεοπτικό σταθμό Σκάι, καταγράφει κανείς κάποια στοιχεία αναξιοπιστίας σε ό,τι αφορά τον πολιτικό του λόγο και την επιχειρηματολογία του. Υπάρχουν πολλές εκκωφαντικές αντιφάσεις στις απόψεις που διατυπώνει, ώστε να δικαιολογήσει το αφήγημά του περί «έλλειψης κυβερνησιμότητας».
Ο ίδιος συνδέει το πρόβλημα με την κρίση νομιμοποίησης του συστήματος. «Αυτό αφορά και την αντιπολίτευση, αφορά θεσμούς μη πολιτικούς, δεν μιλάμε μόνο για κρίση αξιοπιστίας της Βουλής, της κυβέρνησης, των κομμάτων, αλλά και για κρίση αξιοπιστίας της Δικαιοσύνης, των ανεξαρτήτων Αρχών. Άρα, ποιος είναι ο κοινός παρονομαστής; Δυσαρέσκεια για τους θεσμούς, αίσθηση ότι παρεμποδίζεται η συμμετοχή η πολιτική και η αντιπροσώπευση, ψάχνουν λοιπόν να βρουν κάτι άλλο που δεν ξέρουν τι είναι», αναφέρει χαρακτηριστικά.
Εκείνο όμως που παραβλέπει και το προσπερνά με εγωιστική ελαφρότητα είναι ότι για την απαξίωση των ιδεολογιών, την κατεδάφιση των διαχωριστικών γραμμών και την επιβολή της παραδοχής για περιορισμένες δυνατότητες παρέμβασης της πολιτικής φέρει και ο ίδιος μερίδιο ευθύνης, με τις επιλογές που έκανε ως πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Μπορεί η συνεργασία του με τη ΝΔ του Αντ. Σαμαρά να ήταν «για καλό σκοπό», όμως στα μάτια της κοινής γνώμης ήταν μια προβληματική εξέλιξη, που πήρε χαρακτηριστικά κυνικής εξουσιομανίας, όταν μετά την επίμαχη συμφωνία τους «μοίραζαν» τα ιμάτια της εξουσίας με αριθμητικούς υπολογισμούς και αναλογική εκπροσώπηση. Αυτός είναι σοβαρός λόγος και για την κρίση αντιπροσώπευσης…
Εφημερίδα Απογευματινή
