Καμία έκπληξη δεν ένιωσα, προσωπικά, στο άκουσμα της είδησης ότι ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Παππάς ενεπλάκη σε επεισόδιο ξυλοδαρμού με θύμα Έλληνα δημοσιογράφο στο Στρασβούργο. Και αυτό όχι γιατί και στο παρελθόν έχει συμπεριφερθεί ως πολιτικός τραμπούκος, πρωταγωνιστώντας σε υποθέσεις απειλής χρήσης βίας, χυδαίων ύβρεων και εκφοβιστικών μηνυμάτων, αλλά γιατί ο χώρος στον οποίο επέλεξε να πολιτευτεί μάς έχει συνηθίσει σε επιθετικές πρακτικές απέναντι στον Τύπο.
Ο ΣΥΡΙΖΑ –από την εποχή του Αλέξη Τσίπρα έως και πρόσφατα- έχει μια τάση να οδηγεί τη δημοσιογραφία στο εκτελεστικό απόσπασμα, όταν δεν μπορεί να την ποδηγετήσει ή αυτή αρνείται να ικανοποιήσει τα επικοινωνιακά του ντέρτια. Καλή δημοσιογραφία για τον ΣΥΡΙΖΑ και την Αριστερά είναι μόνο η στρατευμένη στους «ιερούς» κομματικούς σκοπούς της. Και μην έχετε καμία αμφιβολία. Όλοι σχεδόν σε αυτό τον χώρο τα ίδια μυαλά κουβαλάνε.
Ο Αλ. Τσίπρας εκτόξευσε την πολιτική του καριέρα μέσα από τη δόλια τακτική που ακολούθησε την περίοδο των «Αγανακτισμένων», στρέφοντας την κοινή γνώμη εναντίον των δημοσιογράφων που δήθεν στήριζαν το «παλαιό καθεστώς». Ξέρετε ποιοι άλλοι ήταν τότε στη γραμμή ότι για όλα τα δεινά της χώρας φταίνε οι δημοσιογράφοι, που -τάχα μου- υπηρετούν το σύστημα; Οι χρυσαυγίτες, που πήγαιναν και ουρούσαν επιδεικτικά έξω από τηλεοπτικούς σταθμούς.
Τους βόλευε όλους τότε να απαξιωθεί η ορθή κρίση και η αντικειμενική αξιολόγηση των πραγμάτων, διότι έτσι θα γίνονταν πιστευτά τα παραμύθια που αράδιαζαν στον κόσμο. Να θυμηθούμε τον Π. Πολάκη που απειλούσε ότι «θα χώσει τρία μέτρα κάτω από τη γη δημοσιογράφο»; Τον Γ. Βαρουφάκη σε μια εμφάνισή του στην ΕΡΤ3 με την ιδιότητα του υπουργού Οικονομικών, ο οποίος με αλαζονικό ύφος «εκφόβισε» δημοσιογράφο να είναι προσεκτική απέναντί του σε αυτά που ρωτάει, επειδή έπρεπε να νιώθει… υποχρεωμένη που ο ΣΥΡΙΖΑ την είχε επαναπροσλάβει μετά το κλείσιμο της ΕΡΤ; Τις διώξεις σε βάρος του δικού μας εκδότη, Γ. Κουρτάκη, και του αείμνηστου διευθυντή του Ομίλου μας, Π. Τζένου;
Και ας μην πάμε τόσο μακριά, όπου τα περιστατικά είναι πολλά και σε διαφορετικές φάσεις, αλλά στα πιο… φρέσκα. Πρόσφατα είδαμε τον Αλ. Τσίπρα να στέλνει στα δικαστήρια τον Κ. Βαξεβάνη και λίγες ημέρες αργότερα τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, Σ. Φάμελλο, να «ξηλώνει» από τη θέση του τον διευθυντή της «Αυγής», επειδή δεν του άρεσε το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας.
Πάλιωσε η καραμέλα της συνεργασίας στην Αριστερά
Κάπου πήρε το μάτι μου μια συνέντευξη του Ευ. Τσακαλώτου που έλεγε «ναι» στον διάλογο με το ΠΑΣΟΚ, αλλά την ίδια στιγμή έθετε και όρους ως προς τα πρόσωπα τα οποία ασκούν επιρροή στον στρατηγικό σχεδιασμό της Χαριλάου Τρικούπη. Και έκανε ονομαστική αναφορά στην Α. Διαμαντοπούλου. Δηλαδή με έμμεσο πλην σαφή τρόπο ζήτησε από τον Ν. Ανδρουλάκη να «πετάξει» από το ΠΑΣΟΚ την Α. Διαμαντοπούλου, ώστε ο διάλογος με τη Νέα Αριστερά να έχει μέλλον και προοπτική. Εν τω μεταξύ, κάτι τέτοια χαριτωμένα έλεγε και στην αείμνηστη Φ. Γεννηματά στο παρελθόν ο Αλ. Τσίπρας, ο οποίος έθετε ως όρο συνεννόησης και συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ να μην είναι στο κομματικό σχήμα της Χαριλάου Τρικούπη ο Ευ. Βενιζέλος ή ο Α. Λοβέρδος.
Ποιο είναι τελικά το συμπέρασμα; Πως ούτε ο Ευ. Τσακαλώτος θέλει σήμερα συνεργασία της Νέας Αριστεράς με το ΠΑΣΟΚ του Ν. Ανδρουλάκη, μήτε και στο παρελθόν ο Αλ. Τσίπρας με το ΠΑΣΟΚ της Φ. Γεννηματά. Και, αφού υποδεικνύουν στους άλλους ποιον θέλουν για «χαμένο», στο τέλος συνεργάζονται με τον πιο «καμένο»…
Βουνό τα ερωτήματα για τον Σύλλογο Συγγενών Θυμάτων των Τεμπών
Κακώς η συντριπτική πλειονότητα των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης αξιολογεί την ανακοίνωση του Συλλόγου Συγγενών Θυμάτων στα Τέμπη ως «άδειασμα» προς τη Μαρία Καρυστιανού, επειδή η τελευταία προανήγγειλε την κάθοδο στον πολιτικό στίβο με τη δημιουργία νέου κόμματος. Διότι η κυρία Καρυστιανού ήταν αυτή που «άδειασε» τον συγκεκριμένο σύλλογο με τις επιλογές της.
Με βάση όμως τα νέα δεδομένα, ανοίγουν κι άλλα θέματα, τα οποία -αν μη τι άλλο- πρέπει να εξεταστούν με όρους διαφάνειας και νομιμότητας. Πόσοι συγγενείς εκπροσωπούνται μέσα από τον συγκεκριμένο σύλλογο; Ποιοι διαχειρίζονται τα οικονομικά του συγκεκριμένου συλλόγου; Σε αυτό τον σύλλογο, όπου συμμετέχουν και άσχετοι άνθρωποι, εργάζονται με μισθό ή αφιλοκερδώς κάποια πρόσωπα; Τα έσοδα από κάποιες συναυλίες οι οποίες πραγματοποιήθηκαν που πήγαν; Όταν είχε διαφωνήσει με όλα αυτά η οικογένεια Πλακιά, η απάντηση που είχε λάβει ήταν πως θα δαπανηθούν για τις ανάγκες του δικαστικού αγώνα των συγγενών σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Υπάρχουν γι’ αυτό σχετικά παραστατικά; Πληρώθηκαν δικηγόροι; Εμπειρογνώμονες; Τεχνικοί σύμβουλοι;
Και γιατί από τις εκδηλώσεις αυτές, που είχαν και εισιτήριο, δεν δόθηκε ένα ποσό για να καλύψει ο κ. Πάνος Ρούτσι τα έξοδα για την εκταφή του παιδιού του; Διότι πρόσφατα σε μια συνέντευξή του στα «Παραπολιτικά», άφησε να εννοηθεί ότι μετά την απεργία πείνας που έκανε και ενώ η επίσημη πολιτεία άναψε το «πράσινο φως» για την εξέταση της σορού του γιου του, ο ίδιος -για να εξηγήσει τους λόγους που δεν προχώρησε στην εκταφή- επικαλέστηκε το οικονομικό κόστος.
Τη συγκεκριμένη ανακοίνωση του Συλλόγου Συγγενών Θυμάτων των Τεμπών την υπογράφει και ο κ. Ασλανίδης, ο οποίος εδώ και δύο χρόνια περιοδεύει σε όλη την Ελλάδα μαζί με τη Μαρία Καρυστιανού. Τις εκδηλώσεις αυτές, που όλοι καταλαβαίναμε αλλά λίγοι το γράφαμε ότι είναι καθαρά πολιτικές, ποιοι τις χρηματοδοτούσαν;
Εφημερίδα Απογευματινή
