Στην εποχή που η αυθεντικότητα διεκδικεί χώρο στην αισθητική και την εμπορική αφήγηση της μόδας, κάτι νέο – ή μάλλον, κάτι παλιό – επιστρέφει δυναμικά: οι άνδρες μεγαλύτερης ηλικίας. Με ρυτίδες, λευκά μαλλιά, καλοραμμένα κοστούμια και βλέμμα που «ξέρει», οι ώριμοι άνδρες μετατρέπονται στους νέους πρωταγωνιστές τωνες fashion campaigns.
Οι πρόσφατες καμπάνιες των οίκων Ferragamo και Zegna το αποδεικνύουν περίτρανα. Ο Peter Saville, ο θρυλικός graphic designer πίσω από το εμβληματικό εξώφυλλο του Unknown Pleasures των Joy Division, φωτογραφίζεται από τον Juergen Teller – όχι ως δημιουργικός διευθυντής, αλλά ως μοντέλο. Στη βιτρίνα της Ferragamo στη Bond Street, ο Saville κάθεται σε μια πολυθρόνα με βλέμμα αποστασιοποιημένο, γεμάτο βιώματα. Κάθε γραμμή στο πρόσωπό του λέει μια ιστορία.
Αντίστοιχα, ο συλλέκτης ρολογιών Auro Montanari, γνωστός στον κόσμο των connaisseurs ως John Goldberger, πρωταγωνιστεί για τη σειρά Vellus Aureum της Zegna. Στα 67 του, με τα μαλλιά του χτενισμένα πίσω, τις ηλιακές κηλίδες στο πρόσωπό του να μαρτυρούν χρόνια στον ήλιο και έναν λευκόχρυσο Tank Normale του 1920 στον καρπό του, ενσαρκώνει τη φιλοσοφία του διαχρονικού ανδρικού στυλ: η πολυτέλεια της εμπειρίας.
Το 2025 μπορεί να χαρακτηριστεί – και δικαίως – ως η χρονιά που η μόδα κοίταξε προς την ωριμότητα. Ο Richard E. Grant, 67 ετών, περπάτησε στην πασαρέλα του οίκου Burberry, με την ίδια άνεση που πριν από χρόνια υποδυόταν τον δανδή στο Withnail and I. Ο Mads Mikkelsen, αγαπημένος της Loewe, συνεχίζει να αποτελεί ενσάρκωση ενός rugged elegance που μοιάζει να έχει βγει κατευθείαν από τα παλιά τεύχη της L’Uomo Vogue.
Η αρρενωπότητα επανεφευρίσκεται. Το ενδιαφέρον στην τρέχουσα συγκυρία δεν είναι μόνο αισθητικό – είναι βαθιά πολιτισμικό. Ο άνδρας της μόδας, πλέον, δεν χρειάζεται να είναι νεανικός, ανέκφραστος και αψεγάδιαστος. Μπορεί να είναι 60, 70 ή και 80 ετών. Να έχει περάσει πολλά. Να έχει αποτύχει, να έχει επιμείνει, να έχει διαμορφώσει ταυτότητα πέρα από την εικόνα. Και αυτή η ταυτότητα, τελικά, να πουλάει.
Αλλά – κι εδώ ξεκινά η δύσκολη ερώτηση – γιατί αυτό το αφηγηματικό τόξο δεν περιλαμβάνει, εξίσου, τις γυναίκες; Οι γυναίκες άνω των 50 παραμένουν, σε μεγάλο βαθμό, αόρατες στη μόδα. Ναι, έχουν υπάρξει εξαιρέσεις. Η Ιζαμπέλ Ιπέρ ποζάρει για τον Balenciaga. Η αείμνηστη Τζόαν Ντίντιον για τον Céline. Η Μάγκι Σμιθ ενσάρκωσε τη θεατρικότητα του Loewe. Αλλά ας είμαστε ειλικρινείς: αυτές οι επιλογές παραμένουν αποσπασματικές. Η «ώριμη γυναίκα» στη μόδα είναι η εξαίρεση, όχι ο κανόνας. Και σπανίως είναι «κοινή θνητή».
Στην περίπτωση των ανδρών, βλέπουμε πρόσωπα μεν με πολιτισμικό βάρος – αλλά χωρίς την ανάγκη της παγκόσμιας αναγνωρισιμότητας. Ο Peter Saville είναι γνωστός σε συγκεκριμένα κοινά. Ο Montanari, μόνο στους μυημένους του κόσμου των ρολογιών. Και αυτό ακριβώς είναι που τους κάνει σύγχρονους ήρωες: δεν είναι celebrities. Είναι πραγματικοί άνδρες με στυλ και substance.
Κυριακάτικη Απογευματινή
