Μοιάζει αρκετά παράλογο να έχουν περάσει 8 χρόνια από το πρώτο Ανώτατο Συμβούλιο Συνεργασίας με την Ιταλία. Όπως επίσης ότι χθες είχαμε μόλις τη δεύτερη τέτοιου επιπέδου συνεργασία. Αν αναλογισθούμε πόσο σημαντικά γεγονότα και κρίσεις έχουν εξελιχθεί από το 2017 μέχρι σήμερα, δεν θα μπορέσουμε να εξηγήσουμε την καθυστέρηση της ελληνικής διπλωματίας και πολιτικής αλλά και της ιταλικής, αντίστοιχα, να επιχειρήσουν να δημιουργήσουν καλύτερες συνθήκες συναντίληψης μεταξύ τους. Ακόμη και στην περίπτωση της οριοθέτησης των θαλάσσιων ζωνών στην Αδριατική, μόλις τα προηγούμενα χρόνια της διακυβέρνησης Μητσοτάκη, με υπουργό Εξωτερικών τον κ. Δένδια, φθάσαμε σε συμφωνία.
Ενδιαφέρον είναι να δούμε και την υπόθεση των Ελληνικών Σιδηροδρόμων, που ενώ αποφασίσθηκε επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ακόμη να ιδιωτικοποιηθεί η τότε ΤΡΑΙΝΟΣΕ, μετονομάστηκε στη συνέχεια σε Hellenic Train, και να την αναλάβουν οι ιταλικοί σιδηρόδρομοι ως προς το τροχαίο υλικό, χρειάσθηκαν πολλά χρόνια και η τραγωδία των Τεμπών για να φθάσουμε στο επίπεδο συνεννοήσεων της Δευτέρας ή σε ουσιώδη συντονισμό, όπως αυτός που δοκίμασαν με τη μεταξύ τους συνάντηση ο αρμόδιος υφυπουργός από την πλευρά της Ελλάδας, κ. Κυρανάκης, και ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Μελόνι και αρμόδιος για τα τρένα, κ. Σαλβίνι, την προηγουμένη Πέμπτη.
Ο πρωθυπουργός, κ. Μητσοτάκης, μετέβη στη Ρώμη επικεφαλής ενός ισχυρού κλιμακίου υπουργών του. Υπεγράφη σειρά συμφωνιών για την ενέργεια, την ασφάλεια, την άμυνα, το Μεταναστευτικό πέραν από τους σιδηροδρόμους. Ελλάδα και Ιταλία αναζητούν στην παρούσα διεθνή ταραχώδη συγκυρία κοινό βηματισμό. Είναι πολύ πιο γειτονικές από τις χώρες της Ιβηρικής και συνδέουν επί της ουσίας την Ανατολική με τη Δυτική Μεσόγειο. Δεν σημαίνει ότι θα συμπίπτουν οι προτεραιότητές τους απολύτως. Για παράδειγμα, προ ελαχίστων ημερών υπέγραψε η Ιταλία στρατηγική σχέση με την Τουρκία. Αλλά σίγουρα έχουν πολλά να συζητήσουν και να εναρμονισθούν.
Εφημερίδα Απογευματινή
