Η προσωπική μεσολάβηση του Αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τραμπ αποτελεί τη μόνη αξιόπιστη διαδρομή για να δοθεί ένα τέλος στον πόλεμο στην Ουκρανία. Τουλάχιστον αυτό πιστεύει και δηλώνει η Μόσχα του Βλαντίμιρ Πούτιν, όχι σήμερα και ύστερα από όσα εξελίχθηκαν στην Κωνσταντινούπολη αλλά πριν ακόμη από την ορκωμοσία Τραμπ τον Ιανουάριο.
Το γεγονός ότι οι τρεις κεντρικές δυνάμεις της Ευρώπης, Γαλλία – Γερμανία – Βρετανία, συγκλίνουν με το καθεστώς Ζελένσκι σε καθυστερημένες εκκλήσεις για ειρήνη, με την επιβολή 30 ημερών εκεχειρίας στα πεδία του πολέμου χωρίς όρους και προϋποθέσεις, ουσιαστικά δεν αποτελεί σοβαρή διαδικασία. Είναι οι ίδιες δυνάμεις που μέχρι και τον προηγούμενο μήνα καλούσαν σε «συμμαχίες των προθύμων» με στόχο την κλιμάκωση του πολέμου, ενώ και σήμερα ανακηρύσσουν τη Ρωσία τον υπ’ αριθμόν ένα κίνδυνο για την ασφάλεια της Ευρώπης.
Πόσο θα επιτύχει η διαμεσολάβηση του Λευκού Οίκου δεν είναι ένα απλό «στοίχημα». Είναι αρκετά περίπλοκη η διαδικασία από την εκεχειρία στην ειρηνευτική συμφωνία. Πρώτον, γιατί η Ουκρανία θα πρέπει να επικυρώσει την ιδιοκτησία της Κριμαίας από τους Ρώσους. Αλλά και την κατάσταση επικράτησης στις τέσσερις ρωσόφωνες επαρχίες της. Δεύτερον, γιατί στο πεδίο οι ρωσικές ένοπλες δυνάμεις έχουν πλεονέκτημα και υπάρχουν ζώνες που συνδέονται με αυτές τις τέσσερις επαρχίες που επιθυμούν να ελέγξουν.
Βεβαίως ο πρόεδρος Τραμπ είναι ένας επιθετικός διαπραγματευτής που συνδέει οικονομικές και εμπορικές συμφωνίες με τη γεωπολιτική σταθερότητα. Τα βήματα που θα γίνουν θα είναι διστακτικά, αλλά το ζητούμενο και στη βάση «ένα βήμα τη φορά» είναι να καταγραφούν ως αξιόπιστα. Η μεθοδολογία «μαστίγιο και καρότο», που ακολουθεί ο Λευκός Οίκος, κινεί τις εξελίξεις σε τεντωμένο σχοινί. Αξιοπιστία όμως διαιτητή έχει μόνον η Ουάσινγκτον. Ούτε οι ευρωπαϊκές δυνάμεις ούτε κάποια τρίτη χώρα.
Εφημερίδα Απογευματινή
