Μέχρι το τέλος του μήνα θα εξελιχθούν δύο κρίσιμες σύνοδοι κορυφής, που εν πολλοίς θα καθορίσουν τους συσχετισμούς και τα νέα δεδομένα στην Ευρώπη. Αυτές είναι του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Στην παρούσα φάση κεντρικές δυνάμεις, όπως η Γερμανία, κηρύσσουν κούρσα επανεξοπλισμού τους. Πολλά έχουν ευθείες αναλογίες με όσα συνέβησαν τη δεκαετία του 1930, τον προηγούμενο αιώνα. Τώρα, όμως, τα δεδομένα είναι διαφορετικά. Η Ευρώπη συνολικά αναζητά όπλα και στρατούς. Η Ευρώπη στα πεδία αυτά, της άμυνας και της ασφάλειας, ούτε είναι ούτε δείχνει ότι θα εξελιχθεί σε ομοσπονδία. Είναι και θα παραμείνει ένα σύστημα εθνικών κρατών.
Η επιστροφή στην πολεμική οικονομία από την πράσινη οικονομία των τελευταίων δεκαετιών και τον αφοπλισμό ενισχύεται, από τη μία, με την ανάδειξη της Ρωσίας ως εχθρικής, επιθετικής δύναμης που απειλεί και τις χώρες του ΝΑΤΟ, και όχι μόνον την Ουκρανία. Από την άλλη, είναι φανερό ότι οι ΗΠΑ πλέον έχουν σημαντικές αναταράξεις στο εσωτερικό τους και πιεστικά χρέη, για να μείνουν «αγκυλωμένες» στρατιωτικά στην Ευρώπη.
Πολλά συζητιούνται στο προσκήνιο και πολύ περισσότερα στο παρασκήνιο για την επόμενη ημέρα στη Δύση. Οι αποφάσεις, οι συγκλίσεις και οι αποκλίσεις θα γίνουν πιο φανερές μέχρι το τέλος του μήνα. Η Ελλάδα στο πλαίσιο αυτό δεν έχει να συζητήσει τον επανεξοπλισμό της, όπως η Γερμανία. Έχει όμως ως «στοίχημα», μέρος της στρατηγικής συζήτησης για την αλλαγή του παραγωγικού της μοντέλου, τη συγκρότηση και την ισχυροποίηση στρατιωτικής βιομηχανίας.
Η Ελλάδα συνεχίζει να είναι ένας εκλεκτός πελάτης οπλικών συστημάτων, αλλά ανύπαρκτος παραγωγός. Από το τέλος του μήνα μέχρι τον Σεπτέμβριο στη ΔΕΘ υπάρχει επαρκές χρονικό διάστημα να παρθούν τελικές αποφάσεις και να ανακοινωθούν χρονοδιαγράμματα για τη συγκρότηση πολεμικής βιομηχανίας, άμεσα συνδεδεμένης, μάλιστα, με τεχνολογίες και καινοτομία μοντέρνου πολέμου. Οι κινήσεις και οι συμμαχίες θα πρέπει να έχουν ολοκληρωμένο σχήμα.
Εφημερίδα Απογευματινή
