Μετά τη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ τα 32 μέλη του ανέλαβαν την υποχρέωση να αναπτύξουν τις στρατιωτικές τους δυνάμεις αλλά και τις επενδύσεις στην πολεμική τους βιομηχανία στο επίπεδο του 5% του ΑΕΠ για την επόμενη δεκαετία. Μέχρι σήμερα, όπως σημείωσε και ο πρωθυπουργός κ. Μητσοτάκης σε δημόσιες δηλώσεις του από τη Χάγη, πολλά κράτη-μέλη της Ατλαντικής Συμμαχίας αρνούνταν να ανταποκριθούν ακόμη και στην υποχρέωση που ζητούσε από το 2018 ο πρόεδρος Τραμπ. Αντίθετα η Ελλάδα όχι μόνον ως εταίρος της συμμαχίας αλλά και ως εθνικό κράτος ευρισκόμενο μονίμως σε άμυνα έναντι της επιθετικότητας της Τουρκία υπερέβαινε το 2% του ΑΕΠ της σε αγορά εξοπλισμών, φθάνοντας και το 3%.
Το πρόβλημα της Ελλάδας ήταν και είναι ότι ενώ υπήρξε πρωταθλητής στην Ευρώπη σε αγορά στρατιωτικών εξοπλισμών, ακόμη και όταν τα δημόσια οικονομικά της είχαν καταρρεύσει, δεν ανέπτυξε παραγωγική πολεμική βιομηχανία.
Στην παρούσα πλέον φάση της ιστορίας που τα κράτη της Ευρώπης, τα οποία είναι μέλη του ΝΑΤΟ, θα αποδυθούν σε ένα ράλι εξοπλισμών αλλά και επενδύσεων στην πολεμική βιομηχανία, η Ελλάδα στη βάση του περιορισμένου ΑΕΠ της θα πρέπει από τη μία να συνεχίσει τα σημαντικά εξοπλιστικά της προγράμματα με προσαρμογή της δομής και λειτουργίας των Ενόπλων Δυνάμεων στις σύγχρονες μορφές πολέμου, και από την άλλη να αναπτύξει πολεμική βιομηχανία σημαντική.
Έχοντας το προνόμιο τόσο στο πεδίο της πολιτικής ηγεσίας όσο και της στρατιωτικής στο υπουργείο Αμύνης να βρίσκονται αξιόπιστα και σημαντικά πρόσωπα και επιτελεία είναι εύλογο να υπάρχουν βάσιμες προσδοκίες. Πολλά θα κριθούν από τις διεθνείς συμμαχίες μας και τη μεταφορά τεχνολογίας από άλλες χώρες. Κεντρική μεταξύ αυτών η Αμερική. Αλλά και από την αξιοπιστία που θα επιδείξει η Ελλάδα με το κακό παρελθόν προχειρότητας και διαφθοράς, στην εξέλιξη των πλάνων που έχουν διακηρυχθεί.
Εφημερίδα Απογευματινή
