Η βαριά χρηματική ποινή σε βάρος της Ελλάδας για τις παράνομες αγροτικές επιδοτήσεις είναι χρήματα τα οποία τελικώς επιβαρύνουν τον ελληνικό λαό. Όχι διότι πρόκειται να επιβληθεί κάποια πρόσθετη φορολογία για να πληρώσουμε τις λαμογιές μεγάλου αριθμού αγροτών, υπό την ανοχή ορισμένων πολιτικών προσώπων. Αλλά διότι τα χρήματα αυτά θα τα στερηθεί ο δημόσιος κορβανάς κι έτσι η κυβέρνηση δεν θα μπορέσει να τα διοχετεύσει στην ενίσχυση ασθενέστερων κοινωνικά τάξεων ή σε έργα υποδομής που άπτονται μιας πολιτικής κοινωνικής πρόνοιας.
Υπάρχουν τόσο προκλητικές περιπτώσεις όπως εκείνη μιας κυρίας η οποία δήλωνε χωράφια που ήταν βασικά μέρος ενός στρατιωτικού αεροδρομίου (!) ώστε, η κοινή γνώμη και κυρίως οι έντιμοι πολίτες απαιτούν τη στοιχειώδη τουλάχιστον τιμωρία των απατεώνων αυτών, που δεν είναι άλλη από την επιστροφή των χρημάτων τα οποία παρανόμως λάμβαναν επί σειρά ετών. Είναι το λιγότερο που μπορεί να πράξει η κυβέρνηση για να ικανοποιήσει την κοινή γνώμη αλλά και για να την πείσει ότι η κάθαρση τουλάχιστον στον συγκεκριμένο τομέα θα φτάσει μέχρι τέλους.
Το πού θα τα βρουν τα χρήματα όσοι τα πήραν και ενδεχομένως «τα έφαγαν» είναι κάτι που δεν ενδιαφέρει. Οπότε η αδυναμία τους να επιστρέψουν όσα παρανόμως έλαβαν μπορεί να υποκατασταθεί με άλλο νομικής φύσης μέτρο. Με την κατάσχεση των περιουσιακών τους στοιχείων μέχρι του ποσού που εισέπραξαν ως μη όφειλαν. Διότι πρόκειται στην ουσία περί μιας μορφής υπεξαίρεσης που συνιστά κακούργημα.
Οι κυρώσεις αυτές έχουν και ένα άλλο νόημα. Πρέπει να πληρώσουν αυτοί που διέσυραν κατ΄ αυτόν τον τρόπο τη χώρα διεθνώς, διότι έδωσαν την ευκαιρία σε ορισμένους να πουν ότι ευδοκιμεί στην Ελλάδα η διαφθορά και ότι οι Έλληνες ταυτίζονται με την έννοια της απάτης. Αυτός ο διεθνής διασυρμός πρέπει να καθοδηγήσει τις παραπέρα ενέργειες όχι μόνο σε βάρος όσων παρανόμησαν αλλά και σε βάρος όποιων πολιτικών προσώπων «είχαν κλείσει τα μάτια».
Εφημερίδα Απογευματινή
