Η τοποθέτηση βόμβας -που ευτυχώς δεν εξερράγη- στο σπίτι δημοσιογράφου με αιχμηρή πένα (του Γιάννη Πρετεντέρη) δεν δείχνει μόνο ότι οι περιθωριακοί της Αριστεράς που είναι γνωστοί για τις βιαιότητές τους, ήθελαν να κλείσουν το στόμα του, τρομοκρατώντας τον. Δείχνει ακόμη ότι μία ελάχιστη μειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας που καμώνεται τους επαναστάτες δεν έχει επιχειρήματα να αντιτάξει και να ανατρέψει όσα αυτός ο δημοσιογράφος αλλά και άλλοι υποστηρίζουν και προβάλλουν για όσα πραγματικά συμβαίνουν, που είναι δυσάρεστα σε μία συγκεκριμένη ιδεοληπτική μερίδα της πολιτικής τάξης.
Είναι διεθνώς γνωστό και με διαχρονικά παραδείγματα ότι η εξουσία πρωτίστως δεν ανέχεται την κριτική. Αλλά ο πραγματικός κίνδυνος δεν προέρχεται από αυτόν που δυσανασχετεί για την κριτική που του γίνεται αλλά από αυτόν που θέλει ακόμη και να αφαιρέσει μία ζωή μόνο και μόνο επειδή δεν του αρέσουν οι αλήθειες που ακούει.
Ασφαλώς και δεν είναι η πρώτη φορά που η προερχόμενη από αριστερά γκρουπούσκουλα τρομοκρατία προσπαθεί να φιμώσει κάθε αντίθετη φωνή στις επικίνδυνες ιδεοληψίες τους. Είναι το εύκολο μέσο της θρασύδειλης δράσης τους, καθώς αυτοί παραμένουν στο σκοτάδι και απλώς περιμένουν να βρει το θύμα τους ο θάνατος που τον κατευθύνουν από τη σκιά που είναι χωμένοι.
Όμως όποια εγκληματική δράση και αν αναπτύσσουν και όσες φωνές κι αν κατορθώσουν να τις κάνουν να σωπάσουν, η πραγματικότητα δεν μεταβάλλεται. Η δημοκρατία και οι θεσμοί της που την απεχθάνονται θα συνεχίσει να λειτουργεί, η ιδεολογία την οποία ασπάζονται θα εξακολουθήσει να την αποστρέφεται η κοινωνία και οι «επαναστάτες του γλυκού νερού» θα παραμένουν απόβλητοι και στο περιθώριο, μέχρις ότου να συλληφθούν και να υποστούν τις κυρώσεις για τις εγκληματικές ενέργειές τους. Αυτή είναι η αλληλουχία των πραγμάτων, όπως η ιστορική εμπειρία έχει δείξει για την τελική κατάληξη της τρομοκρατίας.
Εφημερίδα Απογευματινή
