Υπάρχει μία περίοδος της Μεταπολίτευσης που πρέπει να τη θυμόμαστε ως παράδειγμα προς αποφυγήν. Δεν είναι ανάγκη να την προσδιορίσουμε χρονικά, αρκεί να θυμηθούμε πως μας κυβέρνησαν οι αριστεροί. Και όχι βεβαίως μόνοι τους, αλλά σε συνεργασία με ένα ιδεολογικά αντίθετο κόμμα, του οποίου ο αρχηγός επεδίωκε απλώς να κάτσει σε μια καρέκλα εξουσίας. Και εγένετο τσίρκο κανονικό.
Τώρα ο αρχηγός εκείνου του ακροδεξιού κόμματος που συμμάχησε με την Αριστερά για να καταστρέψουν τη χώρα χαρακτήρισε, με αφορμή την απόπειρα Τσίπρα να επανέλθει στην πολιτική με νέο κόμμα, τον αποτυχόντα πρώην αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ και φέρελπι κυβερνήτη και πάλι, ως τον… Καραμανλή της Αριστεράς!! Και βεβαίως εννοούσε τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και όχι τον ανεψιό του! Διότι -κατά την απλοϊκή λογική Καμμένου- όπως εκλιπάρησαν τον Κωνσταντίνο Καραμανλή να αναλάβει τις τύχες της χώρας μετά την πτώση της χούντας, έτσι παρακαλούν και τον Τσίπρα να σώσει την Αριστερά.
Πέραν του ότι τέτοιοι συσχετισμοί αποτελούν πολιτική ύβριν, είναι προφανές ότι άλλα τα μάτια του λαγού κι άλλα της κουκουβάγιας, όπως λέει και ο θυμόσοφος λαός. Το ενδιαφέρον στην περίπτωση στην οποία επιχειρεί να κολακεύσει, κατά αηδιαστικό μάλιστα τρόπο, ο πρώην αρχηγός των Ανεξάρτητων Ελλήνων τον Αλέξη Τσίπρα, μπας και βρει κάποια θεσούλα στο νέο κόμμα και έτσι επανέλθει στην πολιτική σκηνή, είναι ότι οι δύο πρώην «συνέταιροι» δεν έχουν συναίσθηση της ζημιάς που έκαναν. Και θεωρούν αυτονόητη την επάνοδό τους στην πολιτική, για να «σώσουν» ξανά την Ελλάδα, ξεχνώντας κάτι εξίσου αυτονόητο: ότι η ελληνική κοινωνία δεν έχει λησμονήσει το κυβερνητικό φιάσκο του ντουέτου που ήταν στα πράγματα την πιο ολέθρια περίοδο της πολιτικής μας ιστορίας.
Τελικώς η ελληνική πολιτική σκηνή αποδεικνύει ότι είναι μια αυλή θαυμάτων, καθώς έχει επιτρέψει -ασφαλώς με ευθύνη και της κοινωνίας- ακόμη και σε τσιρκολάνους να είναι στο προσκήνιο…
Εφημερίδα Απογευματινή
