Τη δυσκολία των ελληνοτουρκικών σχέσεων επιβεβαιώνουν δύο πρόσφατα γεγονότα. Κατ’ αρχάς, η πενταμερής υπό τον γενικό γραμματέα του ΟΗΕ για το Κυπριακό δεν άρχισε και με τις καλύτερες προϋποθέσεις. Όχι βεβαίως ότι υπάρχει καμία ιδιαίτερη προοπτική να επιλυθεί το πρόβλημα ύστερα από μισό αιώνα χωρίς να έχει γίνει ούτε ένα βήμα που να ανατρέπει τα τετελεσμένα. Αλλά επειδή δημοσίως εκφράστηκε από τουρκοκυπριακής πλευράς η πρόθεση να μην αλλάξει αυτό που συνέβη με τα όπλα το 1974. Διότι τι άλλο άραγε σημαίνει η δήλωση του Τουρκοκύπριου ηγέτη Τατάρ ότι οι Τουρκοκύπριοι δεν θα συμβιβαστούν ποτέ στο θέμα της κυριαρχίας;
Η άλλη ένδειξη της αδιαλλαξίας της Τουρκίας είναι αφενός η πρόσφατη διακοίνωση του «αντιπροσώπου» της, δηλαδή του καθεστώτος Χαφτάρ της Λιβύης προς τον ΟΗΕ όπου ούτε λίγο ούτε πολύ ορίζει τη λιβυκή υφαλοκρηπίδα κοντά στην… Κρήτη! Συγχρόνως η Άγκυρα, μέσω των προσκείμενων σε αυτήν τουρκικών μέσων ενημέρωσης, υπογραμμίζει ότι το casus belli θα το άρει μόνο αν απεμπολήσουμε το απορρέον από το Διεθνές Δίκαιο δικαίωμά μας για χωρικά ύδατα 12 μιλίων!
Είναι προφανές ότι με την αδιαλλαξία αυτή της Τουρκίας ως προς τη μη αναγνώριση ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, δεν μπορεί κανείς να περιμένει κάποια πρόοδο, ούτε καν τυπική, στην επίλυση των προβλημάτων μεταξύ των δύο χωρών που συντηρεί η Άγκυρα. Και η αδιαλλαξία αυτή θα παραμένει καθώς η Άγκυρα θα βλέπει την ισχυροποίηση της διεθνούς μας θέσης που επιβεβαιώνεται από τα εξής γεγονότα:
-Την πρόθεση των Ηνωμένων Πολιτειών να αυξήσουν τις βάσεις τους στη χώρα μας και σε συγκεκριμένα νησιά.
-Την αντίδραση στο πολιτικό σύστημα των ΗΠΑ να χορηγηθούν τα εξελιγμένα F-35 στην Τουρκία, διότι δεν θεωρείται αξιόπιστος σύμμαχος.
–Τη στήριξη από το Ισραήλ των ελληνικών θέσεων και κυρίως την αντίδρασή του σε οποιαδήποτε εξοπλιστική ενίσχυση της Τουρκίας από τις ΗΠΑ.
Εφημερίδα Απογευματινή
