Αντιπαρέρχομαι τη δημοσιογραφική άποψη που διατυπώθηκε ότι η κυβέρνηση αναδεικνύει το προσφυγικό προκειμένου να υποκαταστήσει στην ατζέντα την υπόθεση του ΟΠΕΚΕΠΕ, επειδή δεν τη συμφέρει να είναι στην επικαιρότητα η συγκεκριμένη υπόθεση. Η άποψη αυτή υποβαθμίζει ένα τεράστιο θέμα απλώς και μόνο για να αναδείξει μία αντιπολιτευτική οπτική.
Στην υπόθεση του ΟΠΕΚΕΠΕ έχουν δρομολογηθεί συγκεκριμένες διαδικασίες προκειμένου να αποκαλυφθεί η έκταση της διαχρονικής απάτης και, βεβαίως να υποστούν κυρώσεις οι υπεύθυνοι που συνήργησαν ή την υπέθαλψαν. Επομένως η κυβέρνηση έχει αρχίσει τις διαδικασίες ώστε να μην υπάρχει συγκάλυψη.
Από την άλλη πλευρά η προαναφερθείσα άποψη έτσι όπως διατυπώθηκε παραγνωρίζει έναν νέο σοβαρότατο κίνδυνο που «κτυπάει» την πόρτα της χώρας. Διότι μετά τα όσα συνέβησαν με την ευρωπαϊκή αντιπροσωπεία στη Βεγγάζη και τις ακατάπαυστες ροές κυρίως λαθρομεταναστών προς τις ευρωπαϊκές χώρες του Νότου και ιδιαίτερα προς την Ελλάδα, κάνει λάθος όποιος παραγνωρίζει ότι βρισκόμαστε ενώπιον ενός νέου υβριδικού πολέμου όπως εκείνος που είχαμε βιώσει προ ετών και τον οποίο είχε εξαπολύσει η Τουρκία σε βάρος της χώρας μας. Ούτε προφανώς είναι τυχαίο το γεγονός ότι το μη αναγνωρισμένο από τη διεθνή κοινότητα καθεστώς της Ανατολικής Λιβύης, άγεται και φέρεται από τη Μόσχα και την Άγκυρα.
Η πολιτική που εφαρμόζει η κυβέρνηση για την αντιμετώπιση του μεταναστευτικού προβλήματος είναι συνεπής προς τις προδιαγραφές αντίστοιχων πολιτικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης που έχει αντιληφθεί, έστω και αργά, τον κίνδυνο που διαγράφεται από τα σμήνη λαθρομεταναστών από την Αφρική που θέλουν να εισβάλλουν στην Ευρώπη. Και η Ελλάδα ως χώρα που βρίσκεται πλησιέστερα στις χώρες απ’ όπου ξεκινούν οι μεταναστευτικές ροές και ως σύνορο της Ευρώπης, αποτελεί τον πρώτο σταθμό των διακινητών. Κατόπιν τούτου, τόσο η κατάργηση της χορήγησης ασύλου όσο και οι συλλήψεις των λαθραίως εισερχομένων, αποτελούν το πρώτο αποτελεσματικό μέτρο ανάσχεσης των ροών…
