Και μόνο η παρουσία Ερντογάν στα Κατεχόμενα ανήμερα της ημερομηνίας της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο και οι φιέστες που ακολούθησαν αρκούν για να πείσουν ότι:
– Η Τουρκία, υπό οιοδήποτε καθεστώς είναι στη διακυβέρνηση της χώρας, δεν πρόκειται να αποστεί από τη διχοτόμηση της νήσου και την εμμονή ότι πλέον υπάρχουν εκεί δύο κράτη! Και υπό την έννοια αυτή, όλες οι συναντήσεις στις οποίες συμμετέχει η Τουρκία είναι προσχηματικές ώστε απλώς να δείχνει στη διεθνή κοινότητα, για προφανείς λόγους, ότι δεν είναι αδιάλλακτη, ενώ η πραγματικότητα πάντως είναι τελείως διαφορετική.
– Ο ελληνοτουρκικός διάλογος καλώς μεν γίνεται, όμως η ελληνική πλευρά δεν πρέπει να τρέφει φρούδες ελπίδες, καθώς ανάλογη τακτική προς εκείνη που η Άγκυρα ακολουθεί στο Κυπριακό ακολουθεί και στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, εμμένοντας στις διεκδικήσεις και αμφισβητώντας τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα, τα οποία πλέον αμφισβητεί και… δι’ αντιπροσώπων!
Η τουρκική αυτή αδιαλλαξία πρέπει πάντα να λαμβάνεται υπ’ όψιν από την ελληνική πλευρά, καθώς από ό,τι φαίνεται δεν μπορεί να διαρραγεί λόγω της πείσμονος στάσης της Άγκυρας, παρά μόνο εμμέσως και μέσω ενός διεθνούς εξαναγκασμού της Τουρκίας να συμμορφωθεί προς το Διεθνές Δίκαιο. Για παράδειγμα, η ενεργοποίηση της Chevron στις έρευνες στα θαλάσσια οικόπεδα τα οποία αμφισβητεί το τουρκολιβυκό σύμφωνο και η εκεί πιστοποίηση των αμερικανικών συμφερόντων στην περιοχή είναι ένας τρόπος συνετισμού της Τουρκίας ώστε να περιοριστεί στα πραγματικά όρια που της αναγνωρίζουν το Διεθνές Δίκαιο και οι διεθνείς συνθήκες.
Με άλλα λόγια, καλώς ή κακώς, οι τουρκικές αντιδράσεις ήταν μέχρι σήμερα η πυξίδα και για τη διαμόρφωση της αντίστοιχης ελληνικής στάσης. Ήδη πάντως με την ανακήρυξη από ελληνικής πλευράς των θαλασσίων πάρκων εγκαινιάζεται μια πιο επιθετική πολιτική από την πλευρά μας, ώστε να σταματήσει και η Τουρκία να παρερμηνεύει ως αδυναμία ή υποχωρητικότητα την επίδειξη καλής θέλησης και αφοσίωσης στο Διεθνές Δίκαιο.
Εφημερίδα Απογευματινή
