Είναι φανερό, μετά και τις ανακοινώσεις για τα θαλάσσια πάρκα στο Αιγαίο από την πλευρά της Τουρκίας, ότι η Ελλάδα και η ηγεσία του υπουργείου Εξωτερικών βιάστηκαν τα προηγούμενα χρόνια να πανηγυρίσουν την έναρξη διμερούς διαλόγου με τη Διακήρυξη των Αθηνών. Επίσης, μέσα από ένα πυκνό πλέγμα επαφών, συνομιλιών και συναντήσεων ακόμη και στο επίπεδο αρχηγών κρατών προεξοφλήθηκαν θετικές εξελίξεις, όταν η Άγκυρα σε κανένα επίπεδο δεν εκδήλωσε διάθεση θετικής αναδίπλωσης. Για παράδειγμα, αποσύροντας το επίμαχο, σπουδαίο σε συμβολισμό casus belli στην περίπτωση που η Ελλάδα ασκούσε τα βασισμένα στο διεθνές δίκαιο κυριαρχικά της δικαιώματα.
Από την πλευρά της η Αθήνα, θέλοντας να επιδείξει προφανώς θετικό πνεύμα, ανακοίνωσε θαλάσσιο χωροταξικό σχεδιασμό στο πλαίσιο και του ενιαίου ευρωπαϊκού, με χωρικά ύδατα μέχρι 6 ναυτικά μίλια και όχι 12. Σήμερα πλέον η Τουρκία έρχεται με τα θαλάσσια πάρκα και τον δικό της χωροταξικό σχεδιασμό να αδράξει την ευκαιρία που της δόθηκε, απομονώνοντας εντέχνως το Καστελλόριζο. Την έξοδο δηλαδή από το Αιγαίο προς την Ανατολική Μεσόγειο για τη χώρα μας.
Οι πολιτικές που έχουν ακολουθηθεί δεν μπορούν να χαρακτηρισθούν ως επιτυχημένες, αφού δεν κατόρθωσαν να παρελκύσουν την ηγεσία στην Άγκυρα σε μια νέα εποχή αμοιβαίου κατευνασμού και συνεννόησης σε κάποιο επίπεδο. Η Τουρκία εξακολουθεί να είναι απολύτως ακίνητη και εμμονική στις θέσεις της ως προς το καθεστώς και τα δικαιώματα των νησιών, τα χωρικά ύδατα της Ελλάδας, την κατάσταση πραγμάτων στην Κύπρο που ενθαρρύνει τα δύο κράτη, τις θεωρίες της περί «γαλάζιας πατρίδας» και σε σχέση με την Λιβύη.
Μπορεί να υπήρξαν κάποιες θετικές εξελίξεις ως προς τον έλεγχο της απευθείας από την Τουρκία διακίνησης παράνομων μεταναστών ή εμπορικές, συνοριακές και οικονομικές συμφωνίες, όμως σε τίποτα δεν δικαιολογείται και δεν δικαιώνεται η στρατηγική που έχει ακολουθηθεί μονομερώς από την Ελλάδα την τελευταία τριετία.
Εφημερίδα Απογευματινή
