«Τι να πει ένας πατέρας που χάνει το παιδί του; Τι να πει μία μάνα που δεν θα ξανα-αγκαλιάσει το σπλάχνο της; Τι να πει ένας αδελφός που χάνει το άλλο του μισό, όταν η ψυχή του χάνει τον πιο πιστό της σύντροφο; Τι να πω ως πατέρας γι’ αυτήν την πνοή αγάπης που γέμιζε τη ζωή μας, γι’ αυτήν τη μυστική αύρα καλοσύνης της Λένας που συγκίνησε με τον χαμό της τόσο πολλούς, που τόσο πολύ ευγνωμονούμε; Πίστευε πολύ η Λένα στο καλό και στον Θεό. Έλαμπε όταν έδινε. Γι’ αυτό κι εγώ ευχαριστώ τον Θεό που μας έδωσε αυτό το δώρο, έστω για 34 χρόνια μόνο… Καλό ταξίδι Λενάκο μου».
Μια από τις πιο εμβληματικές στιγμές στη χθεσινή κηδεία της Λένας Σαμαρά, στα 34 της χρόνια, στο Α’ Νεκροταφείο, ήταν ο αποχαιρετισμός του πατέρα Αντώνη Σαμαρά στην πρόωρα χαμένη κόρη του. Δεν ήταν ο πρώην πρωθυπουργός, ο πρώην επικεφαλής της κεντροδεξιάς της χώρας, ο παλαιός κοινοβουλευτικός από τη δεκαετία του 1970, ο διαχρονικός πολιτικός εκπρόσωπος της Μεσσηνίας. Ήταν ο πατέρας της Λένας που μιλούσε από τη μεριά της οικογένειας. Παρόντες στην τελετή ο πρωθυπουργός, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, πρώην πρωθυπουργοί και Πρόεδροι της Δημοκρατίας, νυν και πρώην υπουργοί, η ηγεσία της αντιπολίτευσης ή εκπρόσωποί τους, συγγενείς, φίλοι, πολιτικοί σύμμαχοι και αντίπαλοι, επιχειρηματίες, τραπεζίτες, δημοσιογράφοι.
Χθες στον ναό των Αγ. Θεοδώρων όμως δεν υπήρχε πολιτική . Υπήρχαν άνθρωποι, οικογενειάρχες, συνοδευόμενοι όχι τυχαία οι περισσότεροι από τις συζύγους τους. Βίωναν τον αβάσταχτο πόνο της οικογένειας Σαμαρά για την απώλεια. Ήταν συνοφρυωμένοι, σιωπηλοί, κάπως αμήχανοι μπροστά στον αδόκητο θάνατο της Λένας.
Κάποιοι επιμένουν ότι όλα είναι πολιτική. Δεν ισχύει αυτό. Ο ανθρώπινος πόνος και οι εθνικοί κίνδυνοι ξεπερνούν την πολιτική. Ας το κατανοήσουν καλά αυτό…
Εφημερίδα Απογευματινή
