Πριν από λίγες ημέρες και με αφορμή νομοσχέδιο του υπουργείου Αμύνης, που θα ερχόταν προς ψήφιση στο Κοινοβούλιο, προέκυψε ένα μείζον και πραγματικά σοκαριστικό ζήτημα. Το σχέδιο νόμου είναι αυτό που αφορούσε την αναδόμηση των Ενόπλων Δυνάμεων και, όπως ήταν εύλογο, από την πλευρά της ηγεσίας των Ενόπλων Δυνάμεων ζητήθηκε κάποιοι από τους ανώτατους και ανώτερους αξιωματικούς να βρίσκονται στα έδρανα των αξιωματούχων στο Κοινοβούλιο. Τότε συνέβη το εξής: Εκδηλώθηκε από την πλευρά του προεδρείου της Βουλής, καμία ευθύνη προσωπικά και πολιτικά στον κ. Κακλαμάνη, μια αντίδραση σε αυτή την παρουσία. Δηλώθηκε διακριτικά στην ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων και στο υπουργείο Άμυνας ότι σε όλη τη διάρκεια της Μεταπολίτευσης, μιλάμε πλέον για μισό αιώνα, δεν έχει υπάρξει προηγούμενο αξιωματικοί φορώντας τη στολή τους να παρακολουθήσουν εκ του σύνεγγυς, μέσα δηλαδή στην αίθουσα της Ολομέλειας, ανάλογη διαδικασία.
Πώς είπατε; Ποια είναι η δημόσια σχέση των Ελλήνων αξιωματικών των Ενόπλων Δυνάμεων με τον κοινοβουλευτισμό; Η Ελληνική Δημοκρατία ως Κοινοβούλιο αντιμετωπίζει ακόμη τους στρατιωτικούς ως απειλή για το πολίτευμα; Ο λόγος για ανεπίσημα πρωτόκολλα εθιμικού χαρακτήρα. Που όμως όχι μόνον υπάρχουν ιστορικά, αλλά τα επικαλείται η εθνική αντιπροσωπεία των εκλεγμένων στους παρόντες καιρούς.
Το σοκ από αυτή την πραγματικότητα δεν είχε προλάβει να ξεπερασθεί, όταν ο πρωθυπουργός κ. Μητσοτάκης στη χθεσινή κυριακάτικη επικοινωνία του με τους πολίτες ανακοίνωσε πρόθεση νομοθετικής πρωτοβουλίας, σύμφωνα με την οποία τη θεσμική και κανονιστική ευθύνη του Μνημείου του Άγνωστου Στρατιώτη στο πάνω μέρος της πλατείας Συντάγματος και στη βάση του κτιρίου του Κοινοβουλίου θα αναλάβει το υπουργείο Άμυνας της χώρας. Νέο κύμα διαμαρτυριών από την αριστερή αντιπολίτευση, αλλά -αυτό και αν εξέπληξε- και από τη δεξιά του κ. Βελόπουλου. Η σημειολογική αυτή τυποποίηση αρμοδιοτήτων μόνον ως πραξικόπημα δεν έχει χαρακτηρισθεί. Μα είναι δυνατόν να έχουμε μια τόσο συμπλεγματική δημοκρατία;
Εφημερίδα Απογευματινή
