Καταγράφεται το εξής φαινόμενο: Τούρκοι πολίτες διέρχονται τα σύνορα, είτε τα ηπειρωτικά στον Έβρο είτε στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, προκειμένου να προμηθευθούν προϊόντα πρώτης ανάγκης από την Ελλάδα, αφού οι τιμές συμφέρουν. Η Ελλάδα -όπως όλοι γνωρίζουμε- είναι μια ακριβή χώρα ακόμη και για τα ευρωπαϊκά πρότυπα. Οι Έλληνες, οι οποίοι στη μεγάλη τους πλειοψηφία δηλώνουν προβληματισμένοι από το κόστος ζωής στην καθημερινότητα είτε μιλάμε για τρόφιμα είτε για καθαριστικά είτε για υπηρεσίες, αμείβονται και διαθέτουν ένα ιδιαίτερα σταθερό και «σκληρό» νόμισμα: Το ευρώ. Οι Τούρκοι πολίτες που διέρχονται τα σύνορα για προμήθειες πρώτης ανάγκης αμείβονται σε ένα πλήρως πληθωρισμένο νόμισμα: Την τουρκική λίρα. Αλλά ακόμη και αν δεχθούμε ότι πληρώνονται, όσοι βρίσκουν ευκαιρία τις τιμές στην Ελλάδα, σε ευρώ ή αμερικανικά δολάρια και πάλι δημιουργείται ένα εύλογο ερώτημα. Πώς είναι δυνατόν η αγορά στην Ελλάδα να είναι προτιμότερη από την αγορά της Τουρκίας;
Με δεδομένο ότι καταγράφεται το εν λόγω φαινόμενο τεκμαίρεται ότι η ακρίβεια στην Τουρκία βρίσκεται εκτός ορίων. Ο πληθωρισμός έχει ως αποτέλεσμα τις υψηλές τιμές σε μια χώρα που οι αμοιβές εκμηδενίζονται, άρα και η αγοραστική δύναμη, αφού η τουρκική λίρα έχει χάσει σε μεγάλο βαθμό την αξία της. Τι σηματοδοτεί αυτό; Μια ακραία φτώχεια.
Η ηγεσία Ερντογάν και το όλο καθεστώς στη γειτονική χώρα διέπεται από αυταρχισμό, αν λάβουμε υπόψη μας τον πολιτικό διωγμό της αντιπολίτευσης (περίπτωση Ιμάμογλου) και κάθε είδους αντιφρονούντα, ενώ το κεντρικό κράτος έχει επενδύσει σε έναν μεγαλοϊδεατισμό εκτός ορίων και σε μια πολύ ακριβή επιθετική διεθνή πολιτική έναντι όλων. Όπως συμβαίνει συχνά στην ιστορία τέτοιου τύπου ασιατικών δυνάμεων ο καθεστωτικός εθνικισμός που καλλιεργείται ως διαδικασία κοινωνικής συνοχής δεν επαρκεί και η έκρηξη βίας λόγω ακραίας φτώχειας και εξαθλίωσης στο εσωτερικό οδηγεί σε μεγάλες εξεγέρσεις και δομική απορρύθμιση.
Εφημερίδα Απογευματινή
