Η στρατηγική σχέση Ελλάδας – ΗΠΑ δεν είναι υπό διαµόρφωση. Συµβατικά έχει ήδη υπογραφεί επί διακυβέρνησης
Μητσοτάκη τα προηγούµενα χρόνια. Σήµερα πλέον επί προεδρίας Τραµπ όλα κινούνται πιο γρήγορα. Αλλά όχι άναρχα, αφού έχει προϋπάρξει µελέτη στις ΗΠΑ. Από την πλευρά της Ελλάδας η διµερής συµφωνία-πλαίσιο δεν προέκυψε ως προϊόν επιβολής. Αλλά υπήρξε εθελούσια διάθεση της Αθήνας να προχωρήσει σε αυτήν τη στρατηγική συνεργασία. Πέρα από την ευρωπαϊκή ταυτότητα και τη ΝΑΤΟϊκή δέσµευση.
Οι Αµερικανοί βρέθηκαν στο Ζάππειο µε µια εντυπωσιακή αντιπροσωπεία σε όγκο και κύρος, αφού έχουν αποφασίσει και προκρίνει την επιλεκτική σχέση που θα έχουν µε την Ελλάδα. Η επιλογή αυτή της Ουάσινγκτον προβλέπεται σταθερή και
βασίζεται και στο γεγονός ότι διαφορετικές κυβερνήσεις στην Ελλάδα, σε διαφορετικές συγκυρίες για την Ευρώπη αλλά και για το περιφερειακό γεωπολιτικό περιβάλλον, δεν ανέτρεψαν την πρόθεση να υπάρξει µια τέτοια διµερής δοµική συνεργασία.
Ο περιφερειακός παράγων Ελλάδα έχει πάψει πλέον -µε πολλές αναφορές της Ουάσινγκτον στο να εµπεδωθεί αυτή η
αντίληψη να αποτελεί ενιαίο σύνολο µε την Τουρκία όπως στο παρελθόν (Σχέδιο Μάρσαλ ή ∆όγµα Λουνς). Οι τοµείς συνεργασίας συνδέονται και αλληλοεξαρτώνται. Πέραν της άµυνας και ασφάλειας όπου υπάρχει παράδοση. Από την αυτάρκεια στην ενέργεια εξαρτάται η ανάπτυξη νέων τεχνολογιών στη βάση και των εργαλείων τεχνη-
τής νοηµοσύνης, αλλά και τα data centers.
Με τις τεχνολογίες σχετίζεται τόσο η βιοµηχανική ανασυγκρότηση ή η ανάταξη του πρωτογενούς τοµέα (αγροτικός-κτηνοτροφικός) όσο και η µεταποίηση. Η Ελλάδα είναι µια ναυτική-ναυτιλιακή χώρα. Με επίκεντρο την κεντρική αυτή ταυτοτική της προδιαγραφή εξελίσσεται η συνεργασία µε τους εφοπλιστές σε διεθνές επίπεδο υπό αµερικανική εναρµόνιση.
Η επανεκκίνηση των ναυπηγείων έχει προηγηθεί. Θα προκύψει µπρα ντε φερ µε τα κινεζικά και τα ρωσικά συµφέροντα για τα λιµάνια. Σηµαντικές οι εξελίξεις στο εµπόριο, τους εµπορευµατικούς σταθµούς (logistics) και κάθε τύπου δίκτυα υπηρεσιών και µεταφοράς δεδοµένων.
Κρίσιµα ορόσηµα: Το τέλος του πολέµου Ρωσίας – Ουκρανίας και η επιστροφή της Ρωσίας στην Ευρασία. Η κατάρρευση
της «πράσινης οικονοµίας» στην Ευρώπη. Η σύγκρουση των δυνάµεων, περιφερειακών και κεντρικών, που έχουν συνδεθεί µε την κινεζική «Μια ζώνη, Ενας δρόµος» (One Belt, One Road), και των άλλων της αµερικανικής διαδροµής από την Ουκρανία µέχρι την Ινδία (IMEC). Η Ελλάδα δεν βρίσκεται σε ουδετερότητα. Θα συµµετάσχει ως «Αµερικανός εταίρος».
Εφημερίδα Κυριακάτικη Απογευματινή
