Τα όσα εξελίχθηκαν στην Επιτροπή που διερευνά την υπόθεση του ΟΠΕΚΕΠΕ σίγουρα δεν δείχνουν σοβαρότητα από την πλευρά του κοινοβουλίου. Και ας αφήσουμε εκτός την ούτως ή άλλως προσπάθεια πολιτικής εκμετάλλευσης και επίδειξης μικροπολιτικής από την αντιπολίτευση και ειδικά από το ΠΑΣΟΚ.
Το πιο σοβαρό είναι η θεσμική αμηχανία που κυριάρχησε στην Εξεταστική Επιτροπή όταν ένας από τους πλέον ενδιαφέροντες μάρτυρες για την υπόθεση, ο επονομαζόμενος «Φραπές» (Ξυλούρης), ακολουθώντας προφανώς τις οδηγίες του δικηγόρου του, υπέβαλε υπόμνημα και δεν παρουσιάσθηκε στην Επιτροπή. Η σύγχυση που δημιουργήθηκε αφορά το αν ή Εξεταστική Επιτροπή, με αυτόν τον χαρακτήρα και όχι εκείνο της Προανακριτικής, είχε δικαιοδοσία να τον προσαγάγει βιαίως.
Τίθεται το ερώτημα, άσχετα με τα όσα επακολούθησαν και ευτελίζουν το κοινοβούλιο ως προς τη δυνατότητά του σοβαρά να ασκήσει τέτοιες αρμοδιότητες. Ποια ήταν η προετοιμασία που είχαν κάνει οι συμμετέχοντες βουλευτές για μια τέτοια κίνηση, είτε του συγκεκριμένου είτε κάποιου άλλου από τους κληθέντες; Δεν θα έπρεπε η Επιτροπή να έχει προετοιμασθεί κατάλληλα, έχοντας συμβουλευθεί νομικούς ή το επιστημονικό συμβούλιο του κοινοβουλίου για το ποια είναι τα όρια της αρμοδιότητάς της γι’ αυτήν την τόσο προβλεπτή περίπτωση; Είναι δυνατόν οι κυβερνητικοί βουλευτές και εκείνοι της αντιπολίτευσης να συγκρούονται πολιτικά για τη λύση που θα δοθεί στο ζήτημα;
Η όποια απόφαση για το εύρος των αρμοδιοτήτων δεν θα έπρεπε μετά τις νομικές συμβουλές που θα δέχονταν να είχε προκύψει στη βάση της συναίνεσης μεταξύ των κομμάτων; Είναι δυνατόν να ευτελίζεται σε τέτοιον βαθμό ο κοινοβουλευτισμός και η επιστημονική κατάρτιση των βουλευτών-συμμετεχόντων αλλά και των κομμάτων τους ως προς το κατά πόσον ο κ. Ξυλούρης θα χαρακτηρισθεί ύποπτος ή μάρτυρας;
Χρειάζεται σοβαρότητα ο κοινοβουλευτισμός και η μικροπολιτική περισσεύει σε βαθμό ευτέλειας των πάντων.
Εφημερίδα Απογευματινή
