Τα «μπλόκα» των αγροτών στη Θεσσαλία και οι απειλές να κλείσουν οι εθνικές οδοί. Οι συγκρούσεις με την Αστυνομία, τα δακρυγόνα, η καταστροφή περιπολικών , οι δηλώσεις οργής και αγανάκτησης. Ένα περιβάλλον εν ολίγοις αναχρονισμού και στρατηγικής αμηχανίας. Μια επανάληψη όσων συμβαίνουν σχεδόν εθιμοτυπικά τον τελευταίο μισό αιώνα. Οι αγρότες και οι κτηνοτρόφοι παρουσιάζονται στην παλαιοκομμουνιστική διαλεκτική ως άνθρωποι του μόχθου και της οικονομικής δουλοπαροικίας. Παρίες σε ένα άνισο κοινωνικό και οικονομικό σύστημα στη διάχυση του πλούτου. Περίπου ως «κολίγοι» στην τσαρική, ολιγαρχική Ρωσία παλαιότερων αιώνων. Τι σχέση έχουν όλα αυτά με το σήμερα; Προφανώς καμία. Τα ζητήματα σχετίζονται με τη ροή των ευρωπαϊκών επιδοτήσεων ή αποζημιώσεων που λόγω της εμπλοκής στον ΟΠΕΚΕΠΕ παρουσίασαν δυσλειτουργίες.
Οι αγρότες και οι κτηνοτρόφοι μιλούν και για το κόστος της ενέργειας ή των λιπασμάτων και ούτω καθεξής. Φοβούνται ότι θα χάσουν το βιος τους ή θα αναγκασθούν εκ των συνθηκών να το εγκαταλείψουν στην τύχη του.
Ο πρωτογενής τομέας, η ανάπτυξή του, η αποκέντρωση του πληθυσμού στους τόπους καταγωγής και η ενασχόληση με τις σχολάζουσες περιουσίες του εκεί αποτελούν κυρίαρχο στοίχημα ανάπτυξης για την Ελλάδα. Την αύξηση του ΑΕΠ και την άνοδο του επιπέδου ευημερίας.
Στην οδό Ερμού, από την άλλη, χθες Κυριακή με τα καταστήματα ανοιχτά λόγω black Friday υπήρξε συνωστισμός από τους ανθρώπους των πόλεων, που πλέον αντλούν την καθημερινότητά τους από την υστερία του καταναλωτισμού και των «προσφορών», οι οποίες στην Ελλάδα είναι σχεδόν μόνιμες, αλλά ποτέ τόσο ουσιαστικές όσο σε άλλες χώρες τέτοια εποχή.
Η συζήτηση που πρέπει να γίνει στην Ελλάδα, για να διαφύγει από την παρακμή που μας κληροδότησαν προηγούμενες δεκαετίες με χαμένες προσδοκίες και θυελλώδη ματαιοδοξία, δεν μπορεί να γίνει στους δρόμους του μίσους ή της μανίας. Αλλά στα γραφεία της εθνικής στρατηγικής και των κυβερνητικών αποφάσεων.
Εφημερίδα Απογευματινή
