Η µετάβαση στο ανώτατο πολιτειακό αξίωµα και η απάντηση στην επιστολή Ράλλη, όπου εξηγούσε ότι το έκανε για να εξασφαλίσει την παραµονή της Ελλάδας σε ΕΟΚ και ΝΑΤΟ. Ηταν αρχές Μαΐου του 1980, όταν ο Κωνσταντίνος Καραµανλής, αφού εξασφά λισε στην Ελλάδα την ιδιότητα του µέλους της ΕΟΚ, διεκπε ραιώνοντας µία από τις µεγαλύ τερες επιτυχίες -αν όχι την µεγαλύτερη- της µεταπολεµικής Ελλάδας, αποφάσισε τη µετά βασή του στο ανώτατο πολιτειακό αξίωµα: στην Προεδρία της ∆ηµοκρατίας. Οχι διότι ήθελε τη βολική θέση του ανώτατου άρχοντα, όπως αρκετοί κα κεντρεχώς εκτιµούσαν, καθώς εκ χαρακτήρος δεν ήταν ο πολιτικός του προσωπικού βολέµατος, ο άνθρωπος που είχε πει ότι για να κυβερνήσει τη χώρα είχε στεγνώσει την ψυχή του.
Ηθελε τη θέση του Προέδρου της ∆ηµοκρατίας για να αποτελέσει θεµατοφύλακα της θέσης της Ελλάδας στον διεθνή περίγυρο και κυρίως στην ευρωπαϊκή οικογένεια. Στάση υπεύ θυνη, που πολλά χρόνια µετά εξακολουθεί να αποτελεί το µήνυµα και δίδαγµα προς κάθε διάδοχό του στο ανώτατο αξίωµα της πολιτείας. Το γιατί επέλεξε να µεταβεί στην Προεδρία υπάρχει στην απάντηση που είχε δώσει ο Καραµανλής σε επιστολή που του είχε απευθύνει ο Γεώργιος Ράλ λης, ζητώντας του να µην πραγ ΚΥΡΙΑΚΗ 04.05.25 Retro µατοποιήσει τη µετάβασή του στην Προεδρία της ∆ηµοκρατίας.
Χρόνια µετά ρώτησε ο Γιάννης Βαρβιτσιώτης τον Κα ραµανλή για εκείνη την επιστο λή, αλλά και για την πρόθεση του ίδιου να µεταπηδήσει στην Προεδρία. Και ο Καραµανλής του απάντησε ως εξής: «Είχα λάβει τις αποφάσεις µου και κανείς δεν θα µπορούσε να µε µεταπείσει. ∆ιότι εφοβόµουν ότι ο Ανδρέας, ερχόµενος στην εξουσία, θα µπορούσε -όπως άλλωστε είχε δηλώσει- να οδη γήσει τη χώρα εκτός ΕΟΚ και εκτός ΝΑΤΟ. Αυτό το ενδεχόµενο θα ήταν καταστροφικό για τον τόπο. Και θα έπρεπε πάση θυσία να απο τραπεί. Και µόνο η δική µου πα ρουσία στη θέση του ανώτατου πολιτειακού άρχοντα θα εξα σφάλιζε την παραµονή της Ελ λάδας τόσο στην Ευρωπαϊκή Ενωση όσο και στη ∆υτική Συµ µαχία»…
Η εκλογή του στις 5 Μαΐου του 1980 -κατά την τρίτη ψηφοφο ρία- στο ανώτατο πολιτειακό αξίωµα ήταν το επιστέγασµα µιας λαµπρής όσο και εντυπω σιακής πολιτικής θητείας του Καραµανλή, ο οποίος, κατά τη δεύτερη περίοδο των εθνικών υπηρεσιών του προς την Ελλά δα, είχε αποκαταστήσει το δη µοκρατικό πολίτευµα και είχε κατορθώσει να εντάξει τη χώρα στην Ευρωπαϊκή Οικονοµική Κοινότητα, µετέπειτα Ευρωπα ϊκή Ενωση. Μια περίεργη σύµπτωση πριν από 45 χρόνια, τον Μάιο του 1980, όπως αποτυπώθηκε στο πρωτοσέλιδο της «Απογευµατινής»: είχαν εκλεγεί ο νέος Πρό εδρος της ∆ηµοκρατίας, Κωνσταντίνος Καραµανλής, και η νέα… Σταρ Ελλάς, σε έναν δια γωνισµό τον οποίο είχε αναλά βει να διοργανώσει η εφηµερί δα. Ο Καραµανλής είχε εκλεγεί κατά την 3η ψηφοφορία στη Βουλή µε 185 ψήφους και η Σταρ Ελλάς διά βοής, αφού την είχαν ψηφίσει ακόµη και οι συ νυποψήφιές της φιναλίστ. Ηταν η Ρούλα Κανελλοπούλου.
Ο αιφνιδιασµός µε Σαρτζετάκη
Το 1985 είχαµε το εξής παρά δοξο. Ενώ όλοι θεωρούσαν βέ βαιο ότι ο Ανδρέας Παπανδρέ ου θα πρότεινε και πάλι για τη θέση του Προέδρου, µετά τη λήξη της πρώτης θητείας του, τον Καραµανλή, ο τότε πρω θυπουργός πρότεινε αιφνιδί ως τον Χρήστο Σαρτζετάκη. Ηταν µία απόφαση που πίκρα νε τον Καραµανλή κυρίως για τον εµπαιγµό που είχε γίνει εις βάρος του, καθώς τον είχαν δι αβεβαιώσει από την τότε κυ βέρνηση του ΠΑΣΟΚ για την υποψηφιότητά του. Η δεύτερη προεδρική θητεία Καραµανλή αρχίζει το 1990. Προηγήθηκαν πέντε ψηφοφορίες για να ολοκληρωθεί η εκλογή και κα θώς οι τρεις πρώτες απέβησαν άκαρπες, µε συνυποψηφίους τούς Σαρτζετάκη, Αλευρά και ∆εσποτόπουλο, διαλύθηκε η Βουλή, προκηρύχθηκαν εκλο γές και τελικώς ο Καραµανλής εξελέγη µε 153 ψήφους.
Μία από τις πλέον οξυδερκείς παρατηρήσεις του Καραµανλή ήταν αυτή που έκανε τον ∆ε κέµβριο 1983, µε αποδέκτες τους ηγέτες των χωρών-µελών της τότε ΕΟΚ κατά τη διάσκε ψη Κορυφής στην Αθήνα: «Η διεθνής κατάσταση είναι σκοτεινή και η ανθρωπότ τα µαστίζεται από πολύµορφη κρίση… Μέσα σ’ αυτό το βεβαρηµένο διεθνές κλίµα, η Δεν υπάρχει τίποτε δυσκολότερο από το να κυβερνήσεις τους Ελληνες. Και αυτό γιατί όλοι νομίζουν ότι είναι ικανοί για όλα Ευρώπη αναζητεί λύσεις στα προβλήµατά της. Και τα προ βλήµατα είναι πολλά και δύ σκολα… Πιστεύω ότι η επίλυση των προβληµάτων αυτών είναι αναγκαία και επείγουσα για να αποτραπεί µία άκαιρη κρίση που µπορεί να θέσει σε κίνδυ νο τη συνοχή της Κοινότητας. Και µάλιστα σε µία κρίσιµη εποχή που επιβάλλεται να ενι σχυθεί η αλληλεγγύη των µ λών της..
Εάν δεχθούµε ότι η επάνοδος στην προ της Συνθήκης της Ρώµης κατάσταση θα βυθίσει στο χάος την Ευρώπη, εάν δεχθούµε ότι η στασιµότητα θα οδηγήσει στη σήψη και την απογοήτευση, δεν έχουµε άλλη επιλογή από το να προχωρήσουµε µε θάρρος στον δρό µο που χαράξαµε πριν από 25 χρόνια…».
«Θα µε αδικήσει η Ιστορία»
Πολλές οι φράσεις του Καρα µανλή που έχουν µείνει στην πολιτική ιστορία του τόπου, αποτέλεσµα της µεγάλης εµπειρίας του ανδρός που διαµορφώθηκε µέσα από δύσκολες συνθήκες τα χρόνια όπου πρω ταγωνιστούσε στην ελληνική πολιτική σκηνή. Η πιο γνωστή είναι: «Στην πολιτική υπάρχουν πράγµατα που λέγονται αλλά δεν γίνονται και πράγµατα που γίνονται αλλά δεν λέγονται». Απαύγασµα της βαθιάς κυβερ νητικής εµπειρίας του είναι και δύο άλλες παρατηρήσεις του:
- Η µία ότι «δεν υπάρχει τίπο τε δυσκολότερο από το να κυ βερνήσεις τους Ελληνες. Και αυτό γιατί όλοι νοµίζουν ότι εί ναι ικανοί για όλα».
- Η άλλη ότι «στην Ελλάδα θα πρέπει να φοβόµαστε τις επιτυ χίες και όχι τις συµφορές, για τί οι συµφορές ενώνουν, ενώ οι επιτυχίες, µε τον φθόνο που προκαλούν, διχάζουν».
Αλλες φράσεις του Καραµανλή:
- «Ολοι οι Ελληνες ζητούν. Κα νείς δεν θέλει να δώσει».
- «Στον τόπο µας έχουµε τη συνήθεια να συζητούµε πολύ, για να µην παίρνουµε αποφά σεις που συνεπάγονται ευθύ νες».
- «Κάθε δέκα χρόνια η Ελλάδα κλοτσάει την τύχη της».
- «Εµένα θα µε αδικήσει η Ιστορία, γιατί δεν έκανα ούτε επαναστάσεις ούτε πολέµους
Κυριακάτικη Απογευματινή
