Εχουν συµπληρωθεί 81 χρόνια από τα ∆εκεµβριανά και τις θηριωδίες που διαπράχθηκαν ακόµη και εναντίον αθώων από τους κοµµουνιστές. Ενα από τα θύµατα -και όχι το µόνο βεβαίως-, του οποίου η δολοφονία έχει εµβληµατικό χαρακτήρα σε σχέση µε τα θλιβερά γεγονότα της εποχής, ήταν της µεγάλης ηθοποιού Ελένης Παπαδάκη. Ηταν µόλις 36 ετών. Είναι χαρακτηριστικό ότι η δολοφονία αυτή από την ΟΠΛΑ είχε προκαλέσει και την αντίδραση του τότε ηγέτη του ΚΚΕ, Νίκου Ζαχαριάδη. Η ουσία όµως είναι ότι χέρια αδίστακτων κοµµουνιστών τής είχαν αφαιρέσει τη ζωή.
Κατά τη γνωστή κοµµουνιστική τακτική επιχειρήθηκε στη συνέχεια να αιτιολογηθεί η δολοφονία µε κατηγορίες κατά της Παπαδάκη για δωσιλογισµό και άλλα τέτοια. Η ουσία είναι ότι σε βάρος της είχε δηµιουργηθεί κλίµα από δηµοσιεύµατα του αριστερού Τύπου της εποχής. Στις εκδοχές για τη δολοφονία της Παπαδάκη θα πρέπει να αναφέρουµε την άποψη του τώ σ’ αυτόν τον κόσµο, σαν να έχω ήδη φύγει για τον άλλον…».
Κατά τη γνωστή κοµµουνιστική τακτική επιχειρήθηκε στη συνέχεια να αιτιολογηθεί η δολοφονία µε κατηγορίες κατά της Παπαδάκη για δωσιλογισµό και
άλλα τέτοια. Η ουσία είναι ότι σε βάρος της είχε δηµιουργηθεί κλίµα από δηµοσιεύµατα του αριστερού Τύπου της εποχής.
Στις εκδοχές για τη δολοφονία της Παπαδάκη θα πρέπει να αναφέρουµε την άποψη του ιστορικού Παναγιώτη ∆ελή, κατά τον οποίον «η διαφαινόµενη ήττα του ΕΑΜ οδήγησε, µεταξύ άλλων, στην αδιάκριτη δολοφονία πολλών ατόµων που δεν είχαν συµµετοχή σε πράξεις εναντίον του» και ως παράδειγµα φέρνει την Ελένη Παπαδάκη που δολοφονήθηκε από «φανατικούς της Εθνικής Πολιτοφυλακής του ΕΑΜ».
Κατά τον βιογράφο της Παπαδάκη, Πολύβιο Μαρσάν, ο κύριος λόγος της δολοφονίας της ήταν ο συναδελφικός φθόνος. Γεννηµένη το 1908 και µέλος εύπορης οικογένειας, είχε αναδειχθεί σε κορυφαία ηθοποιό από τους πρωταγωνιστικούς ρόλους της σε τραγωδίες και γνωστά κλασικά έργα. Οπως αναφέρεται στο εξαιρετικό «Λεύκωµα για τα 100 Χρόνια του Εθνικού Θεάτρου», που είχε εκδώσει πριν από 25 χρόνια το Ιδρυµα Λάτση, η Παπαδάκη είχε θρυλική αντίζηλο την Κατίνα Παξινού. Μαζί «θα αποτελέσουν την καλλιτεχνική δυάδα που θα διαδεχθεί την ανάλογη της Βερώνη και Παρασκευοπούλου, της Μαρίκας και της Κυβέλης. Θα αναµετρηθούν την περίοδο του ’30 και του ’40 σε πολλές παραστάσεις του Πολίτη και του Ροντήρη… Μετά τον εκπατρισµό της Παξινού, στα 1940 θα είναι η µοναδική εκπρόσωπος της αρχαίας τραγωδίας στις παραστάσεις του Εθνικού, µε την “Αντιγόνη”, την “Ιφιγένεια εν Ταύροις” και το κύκνειο άσµα της, την “Εκάβη”, ένα γεγονός, όπως έγραψε ο Σικελιανός, που πολύ λίγα όµοιά του µπορούµε ν’ απαντήσουµε».
Λίγο καιρό πριν από τη δολοφονία της η ίδια έγραφε: «Περπατώ σ’ αυτόν τον κόσµο, σαν να έχω ήδη φύγει για τον άλλον…». Η κηδεία της έγινε ένα χρόνο
και πλέον µετά τη δολοφονία της, έπειτα από την καταστολή του κοµµουνιστικού κινήµατος. Το πτώµα της είχε βρεθεί στις 26 Ιανουαρίου του 1945
σε αποσύνθεση στα διυλιστήρια της ΟΥΛΕΝ, «µε µεγάλα κοµµάτια δέρµατος αποκολληµένα».
Εθνική απώλεια
Ηταν µία κηδεία µεγαλοπρεπέστατη και η δολοφονία της είχε χαρακτηριστεί εθνική απώλεια. ∆εν είναι προφανώς τυχαίο ότι ο Αγγελος Σικελιανός της είχε
αφιερώσει ένα ποίηµα που είχε γράψει ειδικώς για την Παπαδάκη: «Μνήσθητι Κύριε/Για την ώρα που η λεπίδα του φονιά άστραψε και όλος ο Θεός της τραγωδίας εφάνη//Μνήσθητι Κύριε: Για την ώρα που έξαφνα και οι εννιά αδελφές έσκυψαν να της βάλουν των αιώνων το στεφάνι…».
Εκτός όµως από τον Σικελιανό, η Παπαδάκη είχε εµπνεύσει και γνωστούς Ελληνες λογοτέχνες, οι οποίοι είχαν γράψει σχετικά βιβλία µε τις πρωταγωνίστριες να παραπέµπουν στην Παπαδάκη, λόγω των πολλών οµοιοτήτων που είχαν µε τη ζωή της.
Ο Γιώργος Θεοτοκάς το 1964 έγραψε το βιβλίο «Ασθενείς και οδοιπόροι» που παρέπεµπε στην Παπαδάκη. Το 2006 ο Μάνος Ελευθερίου είχε γράψει το µυθιστόρηµα «Η γυναίκα που πέθανε δύο φορές». Ο Ελευθερίου είχε εµπνευστεί το περιεχόµενο του βιβλίου του από τη ζωή της Ελένης Παπαδάκη.
Κατά συρροήν…
Να σηµειώσουµε ότι είχε δολοφονηθεί τότε αδιακρίτως και ένας αριθµός αντιφρονούντων -που αµφισβητούσαν την επίσηµη γραµµή του ΚΚΕ– µεταξύ των οποίων γύρω στους 50 τροτσκιστές/αρχειοµαρξιστές, οι οποίοι είχαν χαρακτηρίσει τα ∆εκεµβριανά «σταλινικό πραξικόπηµα». Οι εκτελέσεις είχαν λάβει χώρα στην περιοχή των διυλιστηρίων της ΟΥΛΕΝ, σε µία ερηµική περιοχή του Γαλατσίου. Ετσι εκτός από την Ελένη Παπαδάκη είχαν δολοφονηθεί ο πρύτανης του Εθνικού
Μετσόβιου Πολυτεχνείου Ιωάννης Θεοφανόπουλος, ο Σπύρος Τρικούπης, λογοτέχνης, δικηγόρος και γόνος της πολιτικής οικογένειας Τρικούπη, ο Στυλιανός Κορυζής (αδερφός του πρώην πρωθυπουργού Αλέξανδρου Κορυζή), ο ναύαρχος Αντώνης Κριεζής, εγγονός του Υδραίου αγωνιστή Αντώνη Κριεζή, ο δηµοσιογράφος της εφηµερίδας «Εθνος» Θωµάς Μαλαβέτας, οι επίσης δηµοσιογράφοι Κώστας Χέλµης και ∆ηµήτρης Μπρούσκος (ή Μπουκουβάλας) της εφηµερίδας «Ακρόπολις»
και η αθλήτρια Φαίνη Ξύδη.
Κυριακάτικη Απογευματινή
