Άγγλοι, ο πιο μισητός λαός! Η μεγαλύτερη πηγή ανθρώπινης κτηνοτροφίας για τους Άγγλους εμπόρους ήταν η Ιρλανδία… κάτι που δεν γνωρίζει η Ευρώπη! Από το 1625 μέχρι το 1839 το έθνος των Ιρλανδών υπέφερε από το δουλεμπόριο των Άγγλων! Η δουλεία δεν ήταν θέμα χρώματος! Ολόκληρο έθνος ξεκληρίστηκε, ένα ηπειρωτικό νησί ερήμωσε! Πουλούσαν οικογένειες ξεχωριστά στις αποικίες να δουλέψουν μαζί με άλλες φυλές, όπως Αφρικανούς και Ασιάτες.
Το ιρλανδικό δουλεμπόριο ξεκίνησε όταν 30.000 Ιρλανδοί κρατούμενοι πωλήθηκαν ως δούλοι στον Νέο Κόσμο. Η Διακήρυξη του βασιλιά Ιάκωβου το 1625 απαιτούσε Ιρλανδούς πολιτικούς κρατούμενους να σταλούν στο εξωτερικό και να πωλούνται σε Άγγλους έποικους στις Δυτικές Ινδίες.
Ανθρώπινη Κτηνοτροφία
Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1600, οι Ιρλανδοί ήταν οι βασικοί σκλάβοι που πωλούνταν στην Αντίγκουα και το Μονσεράτ. Εκείνη την εποχή, το 70% του συνολικού πληθυσμού του Μοντσεράτ ήταν Ιρλανδοί σκλάβοι. Η Ιρλανδία έγινε γρήγορα η μεγαλύτερη πηγή ανθρώπινης κτηνοτροφίας για τους Άγγλους εμπόρους. Η πλειονότητα των πρώιμων σκλάβων του Νέου Κόσμου ήταν στην πραγματικότητα λευκοί.
Από το 1641 έως το 1652, πάνω από 500.000 Ιρλανδοί σκοτώθηκαν από τους Άγγλους και άλλοι 300.000 πωλήθηκαν ως σκλάβοι. Ο πληθυσμός της Ιρλανδίας μειώθηκε από περίπου 1.500.000 σε 600.000 σε μία δεκαετία. Οικογένειες διαλύθηκαν, καθώς οι Βρετανοί δεν επέτρεψαν στους Ιρλανδούς άνδρες να πάρουν τις γυναίκες και τα παιδιά τους μαζί τους στον Ατλαντικό. Αυτό οδήγησε σε έναν πληθυσμό αστέγων γυναικών και παιδιών. Η λύση της Βρετανίας ήταν να τους βγάλει σε πλειστηριασμό επίσης.
Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1650, πάνω από 100.000 παιδιά ηλικίας μεταξύ 10 και 14 ετών πήραν από τους Ιρλανδούς γονείς τους και πωλήθηκαν ως σκλάβοι στις Δυτικές Ινδίες, τη Βιρτζίνια και τη Νέα Αγγλία. Αυτήν τη δεκαετία, 52.000 Ιρλανδοί (κυρίως γυναίκες και παιδιά) πωλήθηκαν στα Μπαρμπέιντος και στη Βιρτζίνια. Άλλοι 30.000 Ιρλανδοί άνδρες και γυναίκες μεταφέρθηκαν και πωλήθηκαν στον υψηλότερο πλειοδότη. Το 1656, ο Κρόμγουελ διέταξε να μεταφερθούν 2.000 Ιρλανδοί στην Τζαμάικα και να πωληθούν ως σκλάβοι σε Άγγλους άποικους.
Πολλοί άνθρωποι σήμερα αποφεύγουν να αποκαλούν τους Ιρλανδούς σκλάβους – αυτό που πραγματικά ήταν, σκλάβοι. Βρήκαν, όμως, όρους όπως «υπηρέτες» για να περιγράψουν τι συνέβη στους Ιρλανδούς. Ωστόσο, στις περισσότερες περιπτώσεις από τον 17ο και 18ο αιώνα, οι Ιρλανδοί σκλάβοι δεν ήταν τίποτα περισσότερο από ανθρώπινα βοοειδή. Ως παράδειγμα, το αφρικανικό δουλεμπόριο που μόλις ξεκινούσε κατά την ίδια περίοδο. Είναι καλά καταγεγραμμένο ότι οι Αφρικανοί σκλάβοι που δεν ήταν μολυσμένοι με τον λεκέ της μισητής καθολικής θεολογίας και ακριβότεροι για την αγορά, συχνά αντιμετωπίστηκαν πολύ καλύτερα από τους Ιρλανδούς ομολόγους τους.
Οι Αφρικανοί σκλάβοι ήταν πολύ ακριβοί κατά τα τέλη της δεκαετίας του 1600 (50 Sterling). Οι Ιρλανδοί σκλάβοι βγήκαν φθηνοί (όχι περισσότερο από 5 Sterling). Αν ένας κτηματίας χτυπούσε ή βασάνιζε ή ξυλοκόπησε έναν Ιρλανδό σκλάβο, δεν ήταν ποτέ έγκλημα. Ένας θάνατος Ιρλανδού δεν ήταν τίποτε περισσότερο από ένα νομισματικό πισωγύρισμα, αλλά πολύ πιο φθηνό από το να σκοτώνεις έναν ακριβότερο Αφρικανό. Οι Άγγλοι κυρίαρχοι άρχισαν γρήγορα να αναπαράγουν τις Ιρλανδέζες τόσο για προσωπική τους ευχαρίστηση όσο και για μεγαλύτερο κέρδος.
Τα παιδιά των δούλων ήταν οι ίδιοι σκλάβοι, γεγονός που αύξησε το μέγεθος του ελεύθερου εργατικού δυναμικού του αφέντη. Ακόμα και αν μια Ιρλανδή γυναίκα αποκτούσε με κάποιον τρόπο την ελευθερία της, τα παιδιά της θα παραμείνουν σκλάβοι του κυρίου της. Έτσι οι Ιρλανδές μαμάδες, ακόμη και μ’ αυτήν τη νέα χειραφέτηση, σπάνια εγκατέλειπαν τα παιδιά τους και παρέμεναν σε υποτέλεια.
Αναπαραγωγή
Με τον καιρό, οι Άγγλοι σκέφτηκαν έναν καλύτερο τρόπο να χρησιμοποιήσουν αυτές τις γυναίκες (σε πολλές περιπτώσεις, κορίτσια τόσο μικρά όσο 12 χρόνων) για να αυξήσουν το μερίδιο αγοράς τους: Οι έποικοι άρχισαν να αναπαράγουν Ιρλανδέζες, γυναίκες και κορίτσια, με Αφρικανούς άνδρες για να παράγουν σκλάβους με ξεχωριστή επιδερμίδα. Αυτοί οι νέοι σκλάβοι του mulatto «έφεραν» υψηλότερη τιμή από την Ιρλανδική κτηνοτροφία και ομοίως, επέτρεψαν στους άποικους να εξοικονομήσουν χρήματα αντί ν’ αγοράσουν νέους Αφρικανούς σκλάβους. Αυτή η πρακτική της διασταύρωσης γυναικών από την Ιρλανδία με Αφρικανούς άνδρες συνεχίστηκε για αρκετές δεκαετίες και ήταν τόσο διαδεδομένη που, το 1681, ψηφίστηκε νομοθεσία «που απαγορεύει την πρακτική του ζευγαρώματος Ιρλανδών σκλάβων γυναικών σε Αφρικανούς σκλάβους με σκοπό την παραγωγή σκλάβων προς πώληση». Εν ολίγοις, διακόπηκε μόνο και μόνο επειδή επενέβη στα κέρδη μιας μεγάλης δουλεμπορικής εταιρείας.
Η Αγγλία συνέχισε να στέλνει δεκάδες χιλιάδες Ιρλανδούς σκλάβους για περισσότερο από έναν αιώνα. Τα αρχεία αναφέρουν ότι μετά την εξέγερση των Ιρλανδών του 1798 χιλιάδες Ιρλανδοί σκλάβοι πωλήθηκαν τόσο στην Αμερική όσο και στην Αυστραλία. Υπήρξαν φρικτές κακοποιήσεις τόσο των Αφρικανών όσο και των Ιρλανδών που βρίσκονταν σε κατάσταση αιχμαλωσίας. Ένα βρετανικό πλοίο παράτησε 1.302 σκλάβους στον Ατλαντικό Ωκεανό για να έχει το πλήρωμα αρκετό φαγητό για να φάει.
Δεν υπάρχει ελάχιστο ερώτημα ότι οι Ιρλανδοί βίωσαν τη φρίκη της δουλείας τόσο (αν όχι περισσότερο τον 17ο αιώνα) όσο οι Αφρικανοί. Υπάρχει επίσης πολύ μικρή απορία ότι αυτά τα καφέ, μαυρισμένα πρόσωπα που βλέπετε στα ταξίδια σας στις Δυτικές Ινδίες είναι πολύ πιθανόν συνδυασμός αφρικανικής και ιρλανδικής καταγωγής. Το 1839, η Βρετανία αποφάσισε τελικά μόνη της να σταματήσει να μεταφέρει σκλάβους. Ενώ η απόφασή της δεν εμπόδισε τους πειρατές να κάνουν ό,τι επιθυμούν, ο νέος νόμος ολοκλήρωσε σιγά σιγά αυτό το κεφάλαιο της εφιαλτικής ιρλανδικής μιζέριας.
Αλλά, αν κάποιος μαύρος ή άσπρος πιστεύει ότι η δουλεία ήταν μόνο μια αφρικανική εμπειρία, τότε έχει καταλάβει εντελώς λάθος. Η ιρλανδική δουλεία είναι ένα θέμα που αξίζει να θυμόμαστε, όχι να το σβήνουμε από τις μνήμες μας. Αυτοί ήταν και είναι που μας έκαναν τον φίλο στους πολέμους που δημιουργούσαν οι ίδιοι και κουβαλούσαν με τα καράβια τους τα αρχαία του Παρθενώνα και άλλων λαών με τον πολιτισμό μας…
Εφημερίδα Απογευματινή
