Η στρατηγική του Αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Ρίγκαν να κάνει πράξη στις δύο θητείες του (1980-1988) τη χρεοκοπία της -τότε ανίκητης στα όπλα- ΕΣΣΔ, ήταν επιτυχής και οδήγησε στην κατάρρευση του «υπαρκτού σοσιαλισμού» το 1990. Όμως, σήμερα, ο στόχος να επαναληφθεί αυτό το γεγονός, δηλαδή οι ΗΠΑ να λυγίσουν και να κοντύνουν τη Ρωσία και από θέση ισχύος να περιορίσουν την Κίνα, αποδεικνύεται εξωπραγματικός.
Η Κίνα που μετά τον Μάο έκανε το μεγάλο άνοιγμα στην ελεύθερη οικονομία, έχει γίνει πλέον υπερδύναμη σε όλους τους τομείς. Και το Πεκίνο δεν κάνει πολιτικά ανοίγματα με όπλα και στρατιωτικές βάσεις. Τα θηριώδη πλεονάσματα της οικονομίας, της επιτρέπουν να κάνει εξωτερική πολιτική με χρήμα. Και η συνεχώς διευρυνόμενη συμμαχία των BRICS με πυλώνες Κίνα, Ρωσία και Ινδία αρχίζει να γίνεται το αντίβαρο στην κυριαρχία του δολαρίου, που υπονομεύεται από την κατάχρησή του ως επιθετικού εργαλείου ενάντια σε όσους αμφισβητούν την πρωτοκαθεδρία των ΗΠΑ.
O Ρίγκαν έκανε σκοπό στην οκταετή θητεία του να γκρεμίσει την ΕΣΣΔ και τον κομμουνισμό. Για να τα καταφέρει, ένα μεγάλο επιτελείο εργάστηκε σκληρά για το τελικό αποτέλεσμα. Πρώτος σε δράση για τον σκοπό αυτό ήταν ο τότε επικεφαλής της CIA, Γουίλιαμ Κέισι. Τον μισό χρόνο της θητείας του τον πέρασε μέσα σε ένα αεροπλάνο, όπως περιγράφει στο εξαιρετικό βιβλίο του «Η Νίκη» (εκδόσεις Παπαζήση) ο Πίτερ Σβάιτσερ που εργάστηκε στο Ινστιτούτο Hoover για τον Πόλεμο, την Επανάσταση και την Ειρήνη, του Πανεπιστημίου Stanford και συνεργάστηκε με τους «New York Times» και τη «Washington Post».
Ο Κέισι λοιπόν, έκανε άπειρα ταξίδια στο Ριάντ της Σαουδικής Αραβίας για να καταφέρει να πείσει τους Σαουδάραβες να κρατήσουν χαμηλά τις τιμές του πετρελαίου, ώστε η Μόσχα να έχει περιορισμένα έσοδα. Για τον ίδιο λόγο ταξίδεψε πολλές φορές στη Νότιο Αφρική, με σκοπό να μείνουν χαμηλές οι τιμές του χρυσού. Επίσης πίεσε σε κατ’ ιδίαν επαφές τους αξιωματούχους του Βατικανού να συνδράμουν μέσω της πολωνικής εκκλησίας στην υποστήριξη του κινήματος της «Αλληλεγγύης» με αρχηγό τον Λεχ Βαλέσα. Κατάφερε μάλιστα να πείσει ως και τον τότε σοσιαλδημοκράτη Σουηδό πρόεδρο, Όλαφ Πάλμε, να στηρίξει την «Αλληλεγγύη» με τεχνικό εξοπλισμό. Επιπλέον, ποντάροντας πολλά στην ήττα του σοβιετικού στρατού στο Αφγανιστάν, είχε καταφέρει να βάλει το Πεκίνο, που τότε είχε κακές σχέσεις με την ΕΣΣΔ, να παράσχει στρατιωτική βοήθεια με όπλα από το σοβιετικό οπλοστάσιο.
Τότε όμως βρισκόμασταν στη δεκαετία του 1980 και ο βολικός Γέλτσιν, που αποτελείωσε τη διάλυση της σοβιετικής αυτοκρατορίας, δεν έχει καμία σχέση με τον Βλαντίμιρ Πούτιν. Τώρα η Ρωσία, διάδοχος της αυτοκρατορίας, πέρα από τη στρατιωτική και οπλική της ισχύ ως πυρηνική δύναμη, όχι μόνο ξεπέρασε τις δεκάδες κυρώσεις που επέβαλαν οι Αμερικανοί και οι δυτικοί ακόλουθοί τους, αλλά κατάφερε και να ωφεληθεί από τη στροφή της στις διψασμένες για φτηνή ενέργεια ασιατικές αγορές.
Η επιχείρηση απομόνωσης της Ρωσίας γυρίζει μπούμερανγκ στη Δύση και ειδικά στην Ευρώπη που το κόστος προμηθειών ενεργειακών προϊόντων έχει ανέβει τόσο πολύ, απειλώντας την ανταγωνιστικότητα των μεγάλων βιομηχανικών χωρών της Ένωσης και πρωτίστως της Γερμανίας, η οποία εξακολουθεί να ηγείται της βοήθειας προς την Ουκρανία.
Η ανθεκτικότητα της οικονομίας
Το δημοσιονομικό έλλειμμα της Ρωσίας για τους πρώτους τρεις μήνες του έτους μειώθηκε στα 607 δισεκατομμύρια ρούβλια. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς του Reuters, τα προβλεπόμενα έσοδα της Ρωσίας από πετρέλαιο και φυσικό αέριο τον Απρίλιο του 2024 ανέρχονται σε 1,292 τρισεκατομμύρια ρούβλια (14 δισεκατομμύρια δολάρια), από 648 δισεκατομμύρια ρούβλια τον Απρίλιο του 2023.
Για το σύνολο του 2024, η κυβέρνηση έχει προϋπολογίσει ότι θα έχει έσοδα σε ομοσπονδιακό επίπεδο ύψους 11,5 τρισεκατομμυρίων ρουβλιών από τις πωλήσεις πετρελαίου και φυσικού αερίου, αυξημένα κατά 30% σε σχέση με το 2023 και αντιστρέφοντας την πτώση κατά 24% εκείνης της χρονιάς λόγω των μειωμένων τιμών του πετρελαίου και των εξαγωγών φυσικού αερίου οι οποίες επλήγησαν από τις κυρώσεις.
Και όλα αυτά, χωρίς να υπολογίζουμε τα έσοδα από τον χρυσό, οι τιμές του οποίου έχουν εκτοξευτεί. Και πλέον, η Νότιος Αφρική είναι βασικό μέλος των BRICS, ενώ η Σαουδική Αραβία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και το Ιράν έχουν υποβάλει αίτημα ένταξης!
Με λίγα λόγια, οι συνθήκες έχουν αλλάξει, αλλά τα σχέδια των ΗΠΑ παραμένουν ίδια (!) και συνεχίζουν τη βοήθεια στην Ουκρανία όχι για να νικήσει, δεν είναι τόσο αφελείς, όσο για να ανεβάσει το οικονομικό και πολιτικό κόστος (με πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς) στη Ρωσία και τον Πούτιν, αδιαφορώντας για τις θυσίες των Oυκρανών στρατιωτών.
Oριακή κατάσταση
Η έγκριση του πακέτου των 95 δισεκατομμυρίων δολαρίων από τις ΗΠΑ προς την Ουκρανία, το Ισραήλ και την Ταϊβάν, η οποία επετεύχθη έπειτα από μήνες διαφωνιών και αντεγκλήσεων ανάμεσα στην κυβέρνηση του Δημοκρατικού προέδρου Τζο Μπάιντεν και των Ρεπουμπλικανών αντιπάλων του, έδειξε αμέσως πως η Ουάσινγκτον θα επέμενε, πιέζοντας αφάνταστα τους Ευρωπαίους να πράξουν κάτι ανάλογο. Το πακέτο που υπερψήφισε η Βουλή προβλέπει 60,84 δισ. δολάρια για την Ουκρανία, 26 δισ. δολάρια για το Ισραήλ και 8,12 δισ. δολάρια για την Ταϊβάν. Να θυμίσουμε στο σημείο αυτό, ότι τα οικονομικά των ΗΠΑ βρίσκονταν και βρίσκονται σε οριακό σημείο, καθώς το κόστος των στρατιωτικών δαπανών για την αμερικανική οικονομία γίνεται ασήκωτο.
Ειδικότερα, στις αρχές του 2024, το δημόσιο χρέος των ΗΠΑ έφτασε τα 34,4 τρισεκατομμύρια (!) δολάρια, αντιπροσωπεύοντας το 123% του ΑΕΠ της χώρας. Ειδικά τους τελευταίους μήνες, ξεκινώντας από τον Ιούνιο του 2023, το δημόσιο χρέος των ΗΠΑ αυξανόταν με πολύ υψηλό ρυθμό, περίπου κατά 1 τρισεκατομμύριο δολάρια κάθε 100 ημέρες! Σε συνδυασμό μάλιστα με την άνοδο των επιτοκίων, οι Ηνωμένες Πολιτείες πληρώνουν κάθε χρόνο, μόνο για τόκους, πάνω από ένα τρισεκατομμύριο δολάρια. Δηλαδή, περισσότερα από τον προϋπολογισμό για την Άμυνα. Τα στοιχεία αυτά δείχνουν πως το πείραμα στην Ουκρανία μπορεί να εξελιχθεί -αν δεν έχει ήδη συμβεί- σε μπούμερανγκ.
Εφημερίδα Απογευματινή
