Ο Πάπας της Ρώμης Λέοντας ο 14ος επισκέφθηκε επισήμως την Τουρκία, προσδίδοντας μάλιστα ιδιαίτερο γεωστρατηγικό βάρος σε αυτή την επίσκεψη – βάρος το οποίο στερείται ο Ελληνισμός και γενικότερα η Ορθοδοξία από μία εμβληματική περιοχή, τη Μεσόγειο και τον Εύξεινο Πόντο. Χώροι ιστορικής σημασίας, όπου ο ελληνορθόδοξος χριστιανισμός διαιωνίζεται και θα μπορούσε να παίξει άλλο ρόλο…
Στο πλαίσιο μάλιστα της επίσκεψης στην Τουρκία ο Ποντίφικας μετέβη στο Φανάρι – εν μέσω μάλιστα της θρονικής εορτής του Αγίου Αποστόλου Ανδρέου. Ήταν το τιμώμενο πρόσωπο στις σχετικές εκδηλώσεις του Οικουμενικού Πατριαρχείου για τη 1.700ή επέτειο της Συνόδου της Νίκαιας.
Το δε Πατριαρχείο εκμεταλλεύτηκε επικοινωνιακά την επίσκεψη ως προκάλυμμα έναντι της δυσάρεστης πραγματικότητας. Δεν θα κρίνουμε αν είναι ορθή ή όχι η στάση έτερων Ορθοδόξων Προκαθημένων, οι οποίοι προσκλήθηκαν στην υποδοχή του Ρωμαιοκαθολικού Πάπα και στις εκδηλώσεις για τη Σύνοδο της Νίκαιας και δεν παρευρέθηκαν. Εκείνο που αδήριτα προκύπτει είναι το γεγονός ότι ο Οικουμενικός Πατριάρχης κατάφερε τελικά να είναι απομονωμένος!
Δυστυχώς, καταλήγει (έστω άθελά του) να εξυπηρετεί το παιχνίδι της Τουρκίας και του Ερντογάν. Είμαστε ενώπιον μίας ενέργειας που στερεί από τον Ελληνισμό χρήσιμο χώρο, απαραίτητο για την αναβάθμιση του εκτοπίσματος που του αναλογεί. Δεν αναφερόμαστε σε ένα ζήτημα που αφορά μεμονωμένους εγωισμούς εκκλησιαστικών ταγών, ούτε σε ένα ζήτημα που περιορίζεται σε όσους ασχολούνται με τα εκκλησιαστικά και τη σχετική διπλωματία. Η πραγματικότητα και τα γεγονότα, δυστυχώς, αποδεικνύουν το αντίθετο…
Πρόκληση
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης βεβαίως και έπρεπε να αποδώσει τη δέουσα τιμή στην επέτειο της Συνόδου της Νίκαιας. Όμως, ο ίδιος είχε επίγνωση ότι με τους προηγούμενους χειρισμούς του στο Ουκρανικό έχει προκαλέσει βαθύ διχασμό. Ως γνωστόν, οι Ορθόδοξες-τοπικές Εκκλησίες -πλην Αλεξανδρείας, Ελλάδος και Κύπρου- δεν αναγνωρίζουν την κατοχύρωση Αυτοκέφαλης Εκκλησίας της Ουκρανίας που προχώρησε το Πατριαρχείο.
Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος απηύθυνε πρόσκληση για την εορτή του Αγίου Αποστόλου Ανδρέου -ιδρυτή της Εκκλησίας της Κωνσταντινούπολης- και για τις εκδηλώσεις με την παρουσία του Πάπα Λέοντα 14ου προς τους άλλους τρεις Πατριάρχες των Πρεσβυγενών Εκκλησιών, δηλαδή των Ιεροσολύμων, Αλεξανδρείας και Αντιοχείας. Τελικώς θετικά ανταποκρίθηκε ο Αλεξανδρείας Θεόδωρος Β΄. Προφανώς δεν θα έβρισκε ανταπόκριση αν προσκαλούσε τις υπόλοιπες Αυτοκέφαλες Εκκλησίες του ρωσικού και σλαβικού ορθόδοξου χώρου… Ρώσοι, Ρουμάνοι, Σέρβοι, Βούλγαροι, Πολωνοί και άλλοι δεν θα συμμετείχαν – οι λόγοι θέλουν χώρο για να αναλυθούν, αλλά το αποτέλεσμα είναι οφθαλμοφανές…
Προκύπτει ότι υπάρχουν δύο Ορθόδοξοι κόσμοι. Μάλιστα, ο Ελληνισμός στερείται τις σχέσεις και την επικοινωνία με ένα σημαίνον μέρος της Ορθοδοξίας -όπου διαχρονικά και λόγω της πνευματικής του ισχύος είχε την οφειλόμενη τιμή και αναγνώριση-, διότι κρατούσε όλο τον ρωσικό εκκλησιαστικό κόσμο και τις σλαβικές Εκκλησίες -τουλάχιστον τυπικά- στο συνοδικό τραπέζι. Πλέον έχουμε δύο παράλληλες τροχιές, η δε σύγκλιση έχει αμυδρές πιθανότητες για το άμεσο μέλλον…
Το τοξικό «SLAVA UKRAINI»
Ευρισκόμενος στις ΗΠΑ προ μηνών ο Οικουμενικός Πατριάρχης έγινε δεκτός στον Λευκό Οίκο από τον Ντόναλντ Τραμπ και τον αντιπρόεδρο Τζέι Ντι Βανς. Δεν ήταν μία απλή εθιμοτυπική συνάντηση αλλά μία απόδειξη για τη βαρύτητα που αποδίδει η αμερικανική ηγεσία στους θρησκευτικούς φορείς – ένα κέρδος για τον Ελληνισμό, αναμφισβήτητα. Όμως, φαίνεται ότι θρησκευτικοί ταγοί δεν διαθέτουν τα απαραίτητα αντανακλαστικά…
Διότι αν τα διέθεταν, θα είχαν επιδώσει τη δέουσα προσοχή σε προτάσεις του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αναστασίου και θα είχαν αποφύγει τα τραγικά σημερινά αδιέξοδα στις γεωπολιτικές καταστάσεις που διαμορφώνονται – με την παντελή αδυναμία ειρηνευτικής παρέμβασης στην αδελφοκτόνο διένεξη Ρωσίας – Ουκρανίας.
Τρανταχτή απόδειξη της απομόνωσης του Ελληνισμού από τον προνομιούχο γεωγραφικό του περίγυρο η θλιβερή εικόνα μοναξιάς στην επέτειο της Συνόδου της Νίκαιας αλλά και ο συνεορτασμός με τον Πάπα της Ρώμης, που οι Ορθόδοξοι επιμένουν ότι προκάλεσε το Σχίσμα, παραβιάζοντας όσα η προ 1.700 ετών Σύνοδος θέσπισε για την Ορθή εν Χριστώ Πίστη.
Nα σημειωθεί πως είναι ηλίου φαεινότερον ότι στην υποβόσκουσα θρησκευτική σύγκρουση στο Ουκρανικό ο μεγάλος επωφελούμενος (και ουσιαστικά υπαίτιος) είναι ο Ρωμαιοκαθολικισμός, που διά της Ουκρανίας επιχειρεί όσα τις προηγούμενες δεκαετίες -ούτε καν αιώνες- είχε επιχειρήσει σφετεριστικά στον πολωνικό γεωγραφικό και εθνικό χώρο.
Στο περιθώριο της προαναφερόμενης επίσκεψης στις ΗΠΑ ο Οικουμενικός Πατριάρχης συναντήθηκε και με τον Ουκρανό πρόεδρο, που δεν έχει ουδεμία σχέση με την Ορθοδοξία, Βολοντίμιρ Ζελένσκι. Ανυψώνοντας την ποιμαντική του ράβδο -σύμβολο ποιμαντικού και αντιπροσωπευτικού κύρους-, αναφώνησε το εθνικιστικό σύνθημα «slava Ukraini» («δόξα στην Ουκρανία»)!
Μία περιττή πρόκληση που επέτεινε την απομόνωση. Δεν αναφώνησε «δόξα στην Ορθοδοξία»! Μάλιστα, αν αυτό αφορούσε αποκλειστικά το Φανάρι και τη διένεξή του με τα Ιεροσόλυμα ή την Αντιόχεια, έστω με τον σλαβορωσικό «εχθρό», θα ήταν το λιγότερο. Έχει πολύ πιο οδυνηρές και μακροπρόθεσμες συνέπειες το ότι θέτει τον Ελληνισμό σε μια αθέμιτη διάταξη δυνάμεων, που συμπίπτει -έστω όχι μεθοδευμένα- με τις επιδιώξεις της Άγκυρας…
Εφημερίδα Απογευματινή
