Ο Ανδρέας Λοβέρδος, σε µία διαφορετική συνέντευξη, αναφέρεται σε όλα, µέχρι και στον ελληνικό κινηµατογράφο και την οµάδα του. Χαρακτηρίζει αιχµάλωτο και αδιάφορο το κόµµα της Χαριλάου Τρικούπη, απαντά αν θα συµπορευθεί µε την κυβερνώσα παράταξη και αποκαλύπτει ποια ήταν η δυσκολότερη στιγµή κατά τη διάρκεια της πορείας του στην πολιτική.
Πώς ξεκίνησε αυτή η αγάπη µε τα ντραµς;
Εγώ από µικρός και φοιτητής ασχολιόµουν µε τη µουσική. Αλλά κανένα όργανο δεν µε τράβηξε πάρα πολύ, παρότι έπαιξα µπουζούκι λίγο
και δούλεψα και λίγο στο εξωτερικό. Καµιά φορά έκανα µεροκάµατο, που λέµε, ως µπουζουξής.
Σε ποιες χώρες;
Στο Βέλγιο, στα σύνορα Βελγίου και Γαλλίας. Αλλά εκεί παίζαµε για ξένους. ∆εν µε συγκίνησε ώστε να µε απορροφήσει. Προ τριετίας αγόρασα ντραµς. Ενα σετ. Ελεγα µήπως τα παιδιά µου κάνουν κάτι. ∆εν τα ένοιαξε. Και κόλλησα εγώ.
Κάθε µέρα παίζετε ντραµς;
Κάθε µέρα.
Κάνετε µαθήµατα;
Μία φορά την εβδοµάδα. Αλλά κάθε µέρα κάνω το µάθηµά µου. ∆ιαβάζω. Και παίζοντας συνοδεύω τα τραγούδια που ακούω σε δικό µου ηχείο.
Εχω οργανωθεί. Αν το µάθαινα αυτό το όργανο µικρός δεν θα σπούδαζα νοµικά. Θα έκανα µουσική.
Το ρεπερτόριό σας ποιο είναι;
Οταν κάνω µάθηµα, όταν διαβάζω στο σπίτι, όταν µελετάω στο σπίτι µου, είναι ροκ-µπλουζ. Οταν παίζω µε την µπάντα, είναι λαϊκά.
Αγαπηµένο τραγούδια;
Από τα λεγόµενα ξένα, του ρεπερτορίου της ροκ, ας πούµε, είναι το «A Whiter Shade Of Pale». Είναι ένα παλιό τραγούδι. Αλλά το ακούς ακόµα και τώρα. Είναι φοβερό. Και στα ελληνικά είναι το «Κάθε λιµάνι και καηµός». Είναι τραγουδάρα. Σίγουρα είναι Κατσαρός. Και νοµίζω είναι
Πυθαγόρας.
Εκτός από τα ντραµς έχω µάθει ότι έχετε και µεγάλη αγάπη στις ελληνικές ταινίες. Αγαπηµένη ελληνική ταινία;
Μάλλον ο Μαυρογιαλούρος.
Ελληνικές ταινίες ή Netflix;
Netflix. Γιατί αφοσιώνεσαι σε µια σειρά. Εχει πολύ ενδιαφέροντα πράγµατα. Για µένα είναι η τελική αποφώνηση της ηµέρας. Γιατί η αποφώνηση αρχίζει µετά τις 9, µε διάφορα πράγµατα που κάνουν οι άνθρωποι. Η τελική είναι ένα µισάωρο στην τηλεόραση. Που παίζω ταυτόχρονα στο Practice Pad, κάνοντας ασκήσεις για τα χέρια στα drums. Και δεν παράγει ήχο αυτό…
Θέλω να σας πάω στα φοιτητικά σας χρόνια. Πώς ήταν, τι θυµάστε από τότε; Και τι κρατάτε;
Την εντονότατη πολιτικοποίηση, τις µοτοσικλέτες που είχα, µια ζωή λίγο ελεύθερη. Την εποχή που είναι µνήµες πια. ∆εν έχει καµία σχέση µε το
σήµερα.
Γλυκιά εποχή;
Οχι, ήταν δύσκολη, ήταν σκληρή. Η πολιτική ήταν σκληρή. Γιατί ήταν χούντα και αφού είχε πέσει η χούντα. Και αστυνοµοκρατία. Η Ελλάδα δεν
ήταν όπως είναι τώρα. Για να πας ας πούµε Κολιάτσου – Παγκράτι έκανες µιάµιση ώρα. Τώρα πας πιο γρήγορα. ∆εν υπήρχαν τα µέσα συγκοινωνίας. ∆εν υπήρχαν οι καλοί δρόµοι. ∆εν υπήρχαν τα καλά Πανεπιστήµια. ∆εν υπήρχαν τα γυµναστήρια. Αλλη ζωή. Γι’ αυτό αν καµιά φορά µου διαµαρτυρόταν κανένας νεότερος, ειδικά στη µνηµονιακή περίοδο που ήµουν υπουργός, του απαντούσα κατάλληλα.
Ο Ανδρέας Λοβέρδος πώς ήταν τότε;
Εγώ είχα µοτοσικλέτα. Ηµουνα σκληρός πολύ. Και στα πολιτικά µου.
Είχατε και χαίτη;
Είχα πολύ µακριά µαλλιά.
Πάω σε µία άλλη µεγάλη αγάπη, που ακούει στο όνοµα Ολυµπιακός.
Μπάσκετ και ποδόσφαιρο δεν έχω χάσει µατς φέτος. ∆εν πήγα µε τον ΠΑΟΚ στη φιέστα, γιατί είχαµε το live µε τον Μητσιά. Αλλά έχω εισιτήριο διαρκείας.
Πώς γίνατε Ολυµπιακός;
Από πιτσιρίκι. Θυµάµαι χαρακτηριστικά τη στιγµή που άκουσα πρώτη µου φορά το όνοµα Ολυµπιακός, κάνοντας παρέα σε έναν τώρα καθηγητή του Πολυτεχνείου, που είχε σπάσει το πόδι του πιτσιρικάς. Και εκεί που µιλάγαµε, ακούσαµε στο ράδιο Ολυµπιακός – Αρης 3-1 υπέρ
του Ολυµπιακού και ρωτήσαµε τη µαµά του τι είναι υπέρ. Από τότε έγινα Ολυµπιακός. Γιώργος Σιδέρης τότε…
Μέσα στην καθηµερινότητά σας, εκτός από τα ντραµς, είναι και η γυµναστική;
Κάθε µέρα γυµναστική. Το συµβουλεύω αυτό κάθε µέρα. Κάνω ελλειπτικό, κάνω διάδροµο, κάνω ποδήλατο, κωπηλατικό. 25 λεπτά είναι
αυτά. Και 5 λεπτά βάρη.
Αυτά σε γυµναστήριο;
Στο σπίτι µου τα έχω όλα. Εξοπλισµένος, πλήρως. Μπροστά στην τηλεόραση. Εχετε διαγράψει µια πολύ σηµαντική πορεία στην πολιτική όλα
αυτά τα χρόνια.
Το 2023 δεν καταφέρατε να εκλεγείτε. Σας πείραξε, σας πόνεσε;
∆εν θέλω να το απαντήσω, γιατί δεν ξέρω ποια είναι η πιο χαρακτηριστική λέξη. Εγώ είµαι πολιτικός και παραµένω πολιτικός. Και αυτά τα δύο
χρόνια στα οποία δεν είµαι σε κοινοβουλευτικό σώµα παραµένω πολιτικός. Εκανα τη δικιά µου πολιτική προσπάθεια και παραµένω παρών.
Είµαι µιντιακά παρών. ∆εν θα την παρατήσω την πολιτική. Και ο στόχος µου είναι στην επόµενη Βουλή να επανέλθω.
Λένε κάποιοι ότι ταιριάζετε πολύ µε τη Νέα ∆ηµοκρατία. Σας πάει ο Μητσοτάκης;
∆εν ξέρω αν η Νέα ∆ηµοκρατία ταιριάζει µαζί µου ή αν εγώ ταιριάζω µε τη Νέα ∆ηµοκρατία ή αν γίνονται και τα δύο. Ξέρω ότι αυτή τη στιγµή στην Ελλάδα το µοναδικό κυβερνητικό κόµµα είναι η Νέα ∆ηµοκρατία. Και όταν είσαι στην πολιτική, είσαι στην πολιτική για να κυβερνήσεις
τον τόπο. Οχι για να λες τι καλά που θα ήταν τα πράγµατα όταν θα ήσουν εσύ, που δεν θα είσαι ποτέ. ∆υστυχώς για την Ελλάδα, δυστυχώς για
τα κόµµατα της αντιπολίτευσης, δυστυχώς ενίοτε και για τη Νέα ∆ηµοκρατία δεν υπάρχει εναλλακτική. Η Νέα ∆ηµοκρατία είναι κυβερνητική
εναλλακτική. Είναι υποχρεωµένη να λειτουργήσει ως κυβερνητικό κόµµα για πολλά χρόνια. Συνεπώς, η αντιπολίτευση πρέπει να το ξανασκεφτεί. Το κόµµα από το οποίο αποχώρησα, γιατί θέλω να δώσω µια πλήρη απάντηση στο ερώτηµά σας, το κόµµα στο οποίο έδωσα τα πιο βασικά χρόνια της ζωής µου σήµερα είναι αδιάφορο και αιχµάλωτο. Αδιάφορο γιατί δεν είναι κυβερνητικό κόµµα.
∆εν έχει κυβερνητική πολιτική. Και αιχµάλωτο γιατί η δύναµη που έχει ο νυν πρόεδρός του µέσα στο κόµµα είναι ανίκητη. Μπορώ και να το εξηγήσω, αλλά δεν είναι η ώρα. Να σας πω πώς έγινε αυτό. ∆εν χάνει παρά µόνο αν το θέλει ο ίδιος την ηγεσία του κόµµατος αυτού. Και έχει περάσει και το ύφος της δικής του ηγεσίας και στους άλλους. ∆ηλαδή µπρος-πίσω αυτός ο πολιτικός οργανισµός έχει ένα φαίνεσθαι βλοσυρό και αγέλαστο. Εναν λόγο θυµωµένο χωρίς περιεχόµενο. Και µια κυβερνητική προοπτική µηδαµινή, όπως προκύπτει από τη µηδαµινή υποκειµενική προοπτική του αρχηγού. Που είναι κάτω από 10%, κάτω από τη Ζωή Κωνσταντοπούλου στην καταλληλότητα. Και το ίδιο το κόµµα καταδικασµένο στην τρίτη θέση. Και δεύτερο να βγει και τρίτο να βγει. ∆εν είναι κυβερνητική προοπτική. ∆εν είναι κόµµα κυβερνητικής προοπτικής. Τα υπόλοιπα κόµµατα τα ξέρετε. ∆εν χρειάζεται να τοποθετηθώ. Είναι όλα µικρά. Συνεπώς ζούµε την πολιτική περίοδο από το 2019, τυπικά, ουσιαστικά από το 2023. Του ενός κόµµατος, του ενός κυβερνητικού κόµµατος.
Με ποιον πολιτικό θα βγαίνατε για ποτό;
Καλή ερώτηση. Με τον Αδωνι Γεωργιάδη, µε τον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, µε τον Γιώργο Φλωρίδη, µε την Αννα ∆ιαµαντοπούλου. Με πολλούς. Επίσης, µε τον Αλέκο Παπαδόπουλο. Θα σας έλεγα και µε τον Βαγγέλη Βενιζέλο. Πολύ µεγάλη σηµασία έχει για µένα να βλέπω και να µιλώ µε τον υπουργό Εξωτερικών και τον υπουργό Αµυνας, που το επιδιώκω.
Βρίσκεστε δηλαδή µε Γεραπετρίτη ή ∆ένδια;
Με τον Γεραπετρίτη έχω βρεθεί. Με τον ∆ένδια δεν έχω βρεθεί. Αλλά θα το δούµε. Πάντα θέλω να έχω ενηµέρωση για τα θέµατα αυτά. Και όπως το έκανα όταν ήµουν και υπεύθυνος Εξωτερικών του ΠΑΣΟΚ και τους έβλεπα, δεν έγινε από µένα ούτε µισή διαρροή. Οταν µε ρωτάνε δηµοσιογράφοι τι είπατε, λέξη.
Τι χαρακτήρας είστε;
∆εν ξέρω να σας πω.
Τα παιδιά σας τι λένε, για παράδειγµα, ή οι συνεργάτες σας;
Καλός άνθρωπος προσπαθώ να είµαι. Καλός άνθρωπος λένε ότι είµαι. ∆εν το λένε όλοι. Αλλά αυτό θέλω να είµαι. Το στίγµα µου είναι αυτό. Με
έχουν µισήσει και πολλοί άνθρωποι λόγω πολιτικής. Οταν µπήκα στην πολιτική δεν ήταν έτσι. Με τα µνηµόνια έγινε αυτό έτσι. Εχουν βιαιοπραγήσει εναντίον µου. Εχουν θελήσει να µε κλείσουν φυλακή.
Φοβηθήκατε τότε ότι µπορεί να πάτε φυλακή;
Είχα δίκιο και θα το έβρισκα γιατί είµαι µαχητής. ∆εν υπήρχε περίπτωση. Εδωσα µάχη… Τις κέρδισα όλες τις µάχες. Πέρασα από 9 δικαστές. Ανώτερους και ανώτατους δικαστές. Είµαι παµψηφεί ελεγµένος. Αλλά µε πείραξε. Είχα στιγµές που δεν ήταν καλές. Αλλά φρόντιζα να
µην το δείχνω. Τώρα µπορώ να το λέω άφοβα. Τότε έπρεπε να γελάω, να µη φαίνεται. Κάποια φορά ξέφυγα και στην τηλεόραση. Την πλήρωσε µάλιστα κι ένας µια φορά. Ο Κώστας Ζαχαριάδης, που δεν ήταν κι από αυτούς που φταίγανε. Αλλά δεν θα το ξεχάσω.
Ηταν η πιο δύσκολη στιγµή της ζωής σας;
Πιο δύσκολη ήταν όταν κάποια στιγµή νόµιζα ότι η κόρη µου αρρώστησε πάρα πολύ και δεν είχε τίποτα. Ηταν µωρό. Ηταν κάτι συγκυριακό.
Αυτό ήταν σοκ δευτερολέπτων. Την κορούλα µου νεογέννητη την είδα φωτογραφία. ∆εν ήµουνα στο µαιευτήριο, ήµουν στο Μεξικό. Και
µου την έστειλε ο δηµοσιογράφος Νίκος Μελέτης. Μου την έστειλε φωτογραφία που τότε δεν ήταν και πολύ συχνό. Στο Monterrey ήµουνα.
Πήγαµε στον υπολογιστή του δηµόσιου χώρου του ξενοδοχείου να δω το µωρό.
∆εν ήσασταν εκεί;
∆εν ήµουνα…
Σας στοίχισε;
Πάρα πολύ. Αλλά εκπροσωπούσα την Ελλάδα σε διεθνή συνδιάσκεψη. Ηταν ο Μπους, ο Κάστρο τότε, εκεί. ∆εν µπορούσε να µην είναι η Ελλάδα. Ετυχε σε µένα ο κλήρος, πήγα.
Υπάρχει κάτι που να άλλαξε τον τρόπο που σκέφτεστε;
Πολιτικά, την άλλαξε η περίοδος των Μνηµονίων. Μην ξεχνάτε ότι ήµουν υπουργός Εργασίας στο γραφείο µου, στην οδό Σταδίου, όταν
κάηκαν οι τρεις στη Marfin. Και µε πήρε ο Χρήστος Παναγιωτόπουλος, διευθυντής τότε του Mega, και µε ρωτάει τι γίνεται. Του λέω πως
βλέπω φωτιά, βλέπω καπνό, αλλά από το µπαλκόνι µου δεν είχα καλή ορατότητα. Κατέβηκε η Αστυνοµία κάτω και µου λέει πως εδώ πεθαίνουν άνθρωποι. Μετά στη Βουλή αυτούς δεν τους κλαίγανε, ενώ έκανα εγώ οµιλία γι’ αυτό και δεν υπήρξαν αντιδράσεις. Και λέω, ρε παιδιά, άµα
δεν είσαι αριστερός και πεθάνεις δεν σε κλαίνε. Και µετά όλη αυτή η πίεση, προϊόν του λαϊκισµού, οι πλατείες και τα λοιπά, µε άλλαξε πολιτικά,
µε σοβάρεψε πάρα πολύ.
Κάτι που να άλλαξε τη ζωή σας;
Τα παιδιά. Οταν είδα ότι ήταν έγκυος στην κόρη µου, η Πηνελόπη, και το είδα αυτό, άλλαξε η ζωή µου. Αλλαξε η ανασφάλεια.
Κυριακάτικη Απογευματινή
