Απόγευμα Πέμπτης, στο νέο κεντρικό κατάστημα της εταιρείας Admiral, στην καρδιά του Πειραιά. Οι περαστικοί από την οδό Εθνικής Αντιστάσεως αντικρίζουν ουρές εκατοντάδων ανθρώπων κάθε ηλικίας που περιμένουν να απολαύσουν λίγα δευτερόλεπτα μαγείας στο πλευρό ενός εκ των κορυφαίων αθλητών που πάτησαν ποτέ το πόδι τους σε ελληνικό γήπεδο.
Τι κι αν έχουν περάσει 26 ολόκληρα χρόνια από εκείνο το μακρινό καλοκαίρι του 1999, όταν η οικογένεια του Ολυμπιακού… γκρέμιζε τα τείχη στο παλιό αεροδρόμιο του Ελληνικού για να υποδεχθεί τον «μάγο» Ζιοβάνι; Το σύνθημα «Ζιοβάνι, Ζιοβάνι, για πάντα στο λιμάνι», που δονούσε επί σειρά ετών το Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας και για μικρότερο διάστημα το νεόκτιστο «Γεώργιος Καραϊσκάκης», εξελίχθηκε με την πάροδο των δεκαετιών σε μια σχέση αλληλοσεβασμού ανάμεσα σε έναν θρυλικό ποδοσφαιριστή και έναν σύλλογο-Θρύλο! «Στο ποδόσφαιρο πάντα οι φίλαθλοι επιλέγουν ένα είδωλο με το οποίο συνδέονται, ταυτίζονται, είναι φυσιολογικό», ήταν τα γεμάτα ταπεινότητα λόγια του στη συζήτηση που είχαμε, στο περιθώριο της εκδήλωσης της Admiral.
Για δύο και πλέον ώρες ο σπουδαίος Βραζιλιάνος δεν σταμάτησε να φωτογραφίζεται, να υπογράφει αυτόγραφα και να δέχεται την αγκαλιά φίλων του Ολυμπιακού, που μια φορά κι έναν καιρό τον θαύμαζαν ως πιτσιρίκια (και πλέον είναι οικογενειάρχες), αλλά και νέων παιδιών που μπορεί και να ήταν αγέννητα πριν από 26 χρόνια, αλλά μεγάλωσαν ακούγοντας, διαβάζοντας και χαζεύοντας βιντεάκια στο YouTube του…μάγου Ζιοβάνι.
Η πρόοδος της ομάδας
«Οταν ήρθα στον Ολυμπιακό, γνώριζα ότι άνοιγα δρόμους στις σχέσεις του κλαμπ με τη Βραζιλία», υποστηρίζει ο «Ζιο», γυρνώντας τον χρόνο πίσω και σταματώντας στη στιγμή που επέλεξε να πραγματοποιήσει την ιστορική μετάβαση από την Μπαρτσελόνα στους Πειραιώτες. Πόσοι και πόσοι Βραζιλιάνοι δεν ακολούθησαν μετά τα βήματά του: ο Ριβάλντο, ο Μαρσέλο, o Γουίλιαν, ο Ραφίνια, ο Ζε Ελίας, ο Γκιγιέρμε, ο Ζούλιο Σέζαρ, ο Ντουντού, ο Τικίνιο, αλλά και μικρότεροι σε ηλικία ταλαντούχοι παίκτες, όπως ο Ντιόγκο, ο Ντρασένα, ο Σκάρπα που σε άλλες εποχές ούτε που θα σκέφτονταν να «μεταναστεύσουν» ποδοσφαιρικά στη χώρα μας.
«Ειλικρινά χαίρομαι πολύ αν είμαι εγώ αυτός που άνοιξα τις πόρτες για να αναπτυχθούν τόσο πολύ οι σχέσεις του Ολυμπιακού με τους Βραζιλιάνους ποδοσφαιριστές, αν και νομίζω ότι αυτό οφείλεται περισσότερο στην εξέλιξη του συλλόγου», συνέχισε ο «Ζιο», ο οποίος δεν έκρυψε τη στενοχώρια του που δεν κατάφερε να ζήσει από κοντά την ερυθρόλευκη φανέλα να κάνει την είσοδό της στον αγωνιστικό χώρο του «Μαρακανά». «Δυστυχώς έλειπα για επαγγελματικούς λόγους στο Σάο Πάουλο τη μέρα που διεξήχθη ο τελικός του διηπειρωτικού κυπέλλου ανάμεσα στον Ολυμπιακό και τη Φλαμένγκο, αλλά έμαθα ότι οι μικροί έπαιξαν πάρα πολύ καλά σε εκείνο το παιχνίδι. Είναι πάρα πολύ σημαντικό για τον Ολυμπιακό να δίνει ως σύλλογος τέτοιους αγώνες σε τόσο υψηλό επίπεδο». Τελικός διηπειρωτικού κυπέλλου, κατάκτηση του Conference League, πρώτο ευρωπαϊκό τρόπαιο σε συλλογικό επίπεδο στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου! Στα χρόνια που ο Ζιοβάνι φορούσε την ερυθρόλευκη φανέλα η λέξη «Ευρώπη» έμοιαζε με… εφιάλτη που στοίχειωνε τα όνειρα εκατομμυρίων φίλων του Ολυμπιακού. Πίστευε, αλήθεια, ο Ζιοβάνι ότι η ομάδα που του χάρισε «έξι από τα ομορφότερα χρόνια της ζωής μου», όπως λέει ο ίδιος, θα έφτανε στο σημείο διεθνούς αναγνώρισης που βρίσκεται σήμερα;
Στο κυνήγι ενός νέου… Ζιοβάνι
«Στο ποδόσφαιρο δεν μπορείς να προβλέψεις ποτέ με ασφάλεια τι θα γίνει στο μέλλον. Είναι ένας κόσμος που θα χαρακτήριζα κάπως… σκοτεινό και θολό. Δεν μπορείς ποτέ να είσαι σίγουρος για τίποτα», ήταν το πρώτο σκέλος της απάντησης στο ερώτημα που του θέσαμε, αλλά το δεύτερο ήταν εκείνο που αποτύπωσε ανάγλυφα τη μεγάλη διαφορά του Ολυμπιακού του σήμερα, σε σχέση με τον Ολυμπιακό της δικής του εποχής. Αλλωστε και το timing της επίσκεψης του Βραζιλιάνου στη χώρα μας συνέπεσε φέτος με τη συμπλήρωση 15 χρόνων από την ανάληψη της διοικητικής ηγεσίας της ΠΑΕ από τον Βαγγέλη Μαρινάκη. «Βλέπουμε ότι κάθε χρόνο ο Ολυμπιακός γίνεται όλο και πιο ελκυστικός προορισμός για σπουδαίους επαγγελματίες ποδοσφαιριστές. Επενδύει πολλά χρήματα, βελτιώνει διαρκώς τις υλικοτεχνικές του υποδομές, επενδύει στην τεχνολογία με στόχο να φτάνει διαρκώς ψηλότερα», ήταν η αξιολόγηση του σύγχρονου Ολυμπιακού από τον άνθρωπο που ουσιαστικά του άνοιξε την αγορά της Βραζιλίας και πλέον βλέπει ολοένα και περισσότερους συμπατριώτες του να ακολουθούν το παράδειγμά του. Ποιος ξέρει; Με τις επενδύσεις που πραγματοποιεί ο Βαγγέλης Μαρινάκης στις ακαδημίες της χώρας του καφέ, δεν αποκλείεται να δούμε στο μέλλον έναν… νέο Ζιοβάνι να φορά μια μέρα την ερυθρόλευκη φανέλα και να «σηκώνει» στο πόδι το «Καραϊσκάκης».
Κυριακάτικη Απογευματινή
