«Το έργο έχει ανεβεί κι άλλες φορές στο θέατρο, με πρώτους και καλύτερους ως πρωταγωνιστές το δίδυμο Έλλη Λαμπέτη – Μάνος Κατράκης. Σαφώς πρόκειται για ένα έργο διαχρονικό. Άλλωστε, ο έρωτας και ο θάνατος είναι στην παγκόσμια δραματουργία οι δύο πόλοι γύρω από τους οποίους περιστρέφονται όλες οι ιστορίες. Το θέμα είναι το πώς το γράφεις. Εν προκειμένω, δύο άνθρωποι, ο γιατρός Ροντιόν Νικολάγεβιτς και η πρώην ηθοποιός Λύντια Βασίλιεβνα συναντιούνται και είναι αποφασισμένοι να μην είναι μαζί, διότι οι χαρακτήρες τους είναι τελείως αντίθετοι: ο ένας σπάει τα νεύρα του άλλου», λέει η Πέμη Ζούνη στην «Α», αναφερόμενη στο κλασικό αριστούργημα «Μια φθινοπωρινή ιστορία», όπου πρωταγωνιστεί -για δεύτερη χρονιά- με παρτενέρ τον Σταύρο Ζαλμά. «Όμως, δεν θα τα καταφέρουν! Ο συγγραφέας Αλεξέι Αρμπούζοφ, αναφέρεται στον έρωτα, ανεξαρτήτως ληξιαρχικής πράξης γεννήσεως. Ο έρωτας είναι κάτι πανανθρώπινο και ο Αρμπούζοφ, από την πλευρά του, αποφασίζει να μας προσφέρει μια τρυφερή σάτιρα. Το πόνημά του σατιρίζει το πόσο αφύλακτοι είμαστε όλοι απέναντι στον έρωτα, δείχνει το πόσο έξοχα γελοίοι μπορούν να γίνουν δύο άνθρωποι, σε όλες τις ηλικίες, θεωρώντας ότι, προτάσσοντας την ασπίδα της λογικής, μπορούν να απωθήσουν την ερωτική έλξη», λέει χαρακτηριστικά η καταξιωμένη πρωταγωνίστρια.
«Από την άλλη», προσθέτει, «υπάρχει και η απολύτως δικαιολογημένη άμυνα από έναν άνθρωπο ώριμο, που έχει περάσει πολλά, που έχει πονέσει και, ενώ του αρέσει η ιδέα της ερωτικής περιπέτειας, φοβάται να μπλέξει. Αλλά και αυτές οι άμυνες καταρρίπτονται εδώ. Χαρακτηρίζω το έργο “τρυφερή σάτιρα” γιατί είναι πάρα πολύ δύσκολο η σάτιρα να μη γλιστρήσει είτε σε μία φάρσα είτε σε εξυπνακισμούς είτε αμιγώς σε… κακίες. Η σάτιρα διαρκώς κινδυνεύει. Αλλά ο Αρμπούζοφ κρατάει μια τρομερή, ζηλευτή ισορροπία με την αγάπη που έχει στο θέμα».
Ροκ
Όσο για τη σκηνοθετική προσέγγιση του έργου, η εκλεκτή ηθοποιός αναφέρει: «Η σκηνοθέτις Βάνα Πεφάνη εντυπωσιάζει με το πόσο αληθινά ροκ γίνεται η παράσταση. Ροκ με την έννοια ότι δεν μένει στις νόρμες, δεν φοβάται να “κουνήσει” διάφορα θέματα, επειδή ακριβώς τα σέβεται και θέλει να τα φρεσκάρει. Οπότε, η ματιά της πραγματικά δίνει άλλον αέρα στο έργο. Έτσι, αυτό που θα ήθελα και εύχομαι, είναι να φεύγουν οι θεατές χαρούμενοι και με μία διάθεση να το συζητήσουν. Δηλαδή να πάνε με την παρέα τους σπίτι ή για ένα ποτό και κάτι να έχει μείνει, κάτι να αναφέρουν γελώντας ή συγκινημένοι, κάτι να έχουν να πούνε αμέσως μετά. Αυτό σημαίνει έπιασε τόπο μια παράσταση. Κατά τα άλλα, μακριά από εμάς τα μηνύματα. Το ζήτημα είναι να αλλάξεις μία συνωμοτική σκέψη με το κοινό».
Tip: Το έργο ανεβαίνει για δεύτερη χρονιά στο θέατρο «Αργώ» (Δευτέρα και Τρίτη).
Εφημερίδα Απογευματινή
