Ο ταλαντούχος -και ιδιαίτερα δημοφιλής- Δημήτρης Κουρούμπαλης αυτήν τη σεζόν πρωταγωνιστεί σε δύο σπαρταριστές παραστάσεις. Μιλάει λοιπόν στην «Α» για τον «Κουρέα της Σεβίλλης» (στο θέατρο Πορεία), αλλά και για την επιτυχία της «Ληστείας της συμφοράς» (που ανεβαίνει για δεύτερη χρονιά, στο θέατρο Λαμπέτη), εστιάζοντας στην απαιτητικότατη κωμωδία· εξηγώντας ότι το γέλιο είναι πολύ σοβαρή υπόθεση.
«Ο “Κουρέας της Σεβίλλης” αναβιώνει την ποικιλομορφία και την πληθωρικότητα του ιταλικού θεάτρου δρόμου, της κομέντια ντελ άρτε, με ακροβατικά, ζωντανή μουσική και τραγούδι με τον τρόπο της όπερας. Έχει τη γνωστή καταπληκτική πλοκή και πολλά θεατρικά στοιχεία, με αποτέλεσμα να δημιουργείται ένα μαγικό πολυμορφικό σύμπαν. Αυτή ήταν η πρόθεση που είχαν η σκηνοθέτιδα, Χλόη Μάντζαρη, και η χορογράφος, Σοφία Σπυράτου. Χρησιμοποιούμε τη μουσική του Ροσίνι από την πασίγνωστη όπερά του και δημιουργείται μια οπτικοακουστική πανδαισία που συνεπαίρνει τους πάντες: από τα παιδιά μέχρι τους γονείς», μας εξηγεί ο ηθοποιός.
Όσο για τον ρόλο που ερμηνεύει (εναλλάξ με τον Γιώργο Νούση), είναι φυσικά του «Φίγκαρο, Φίγκαρο»: «Φτωχοδιάβολος, κουρέας, ψάχνει να κερδίσει χρήματα και βρίσκει το παλιό του αφεντικό, τον κόμη, που του ζητάει βοήθεια για μια γυναικοδουλειά: έχει ερωτευτεί τη Ροζίνα, την οποία κρατάει ένας γέρος κλεισμένη σε ένα σπίτι. Ο Φίγκαρο, λοιπόν, μπαίνει μέσα και ανακατεύει τα πράγματα, φτιάχνει σχέδια, προσπαθεί να φέρει τον κόμη σε επαφή με τη Ροζίνα, τον μεταμφιέζει και στο τέλος τον βοηθάει να την παντρευτεί. Ταυτόχρονα βιώνει τη δική του αγωνία να βγάλει χρήματα. Έχουμε έναν ρόλο που δημιουργεί όλες τις προϋποθέσεις για πολύ αστείες καταστάσεις».
Πρωταγωνιστεί και στη «Ληστεία της συμφοράς»: «Είναι μια παράσταση φτιαγμένη αποκλειστικά για να γελάει το κοινό. Συνεχίζουμε δεύτερη χρονιά και είναι πάρα πολύ ανταποδοτικό να βλέπουμε την αντίδραση του κοινού που γελάει μέχρι δακρύων», λέει και προσθέτει εμφατικά: «Το γέλιο ποτέ δεν είναι αρκετό. Το κοινό χαρακτηριστικό των δύο παραστάσεων είναι ότι επιδιώκουν να δημιουργήσουν χαρούμενη διάθεση. Η κωμωδία είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση – άκρως απαιτητική μάλιστα: ενώ φαίνεται ότι είναι πιο χαλαρή και οι ηθοποιοί περνάνε καλά στη σκηνή, όταν συμβαίνει αυτό, τότε… το κοινό δεν περνάει καλά. Οι ηθοποιοί πρέπει να είναι απόλυτα συντονισμένοι, καλοκουρδισμένοι και να λειτουργούν με ακρίβεια ρολογιού, για να μπορέσει ο θεατής να το ευχαριστηθεί και να γελάσει!».
Εφημερίδα Απογευματινή
