Χουάν, έχουµε εδώ µια κιθάρα και θέλουµε να τραγουδήσεις κάτι µε µια νεαρή ερµηνεύτρια που είναι µαζί µας, τη Γλυκερία». Κάπως έτσι, µε την προτροπή του δηµοσιογράφου Γιάννη Αργυρίου, πραγµατοποιήθηκε κάπου στα βάθη της δεκαετίας του ’80 -στα στούντιο της παλιάς ΥΕΝΕ∆ στη Λεωφόρο Μεσογείων- ένα από τα πιο ιδιαίτερα ντουέτα που έχουµε ζήσει σε τελετές βράβευσης των κορυφαίων παικτών της πρώτης επαγγελµατικής ποδοσφαιρικής κατηγορίας της χώρας.
Ποιο τραγούδι επέλεξε να ερµηνεύσει ο τότε 30χρονος Χουάν Ραµόν Ρότσα; Το κοµµάτι εκείνο έµελλε να αποτελέσει το soundtrack της ίδιας του της ζωής, τον «Μέτοικο» του Ζορζ Μουστακί και του ∆ηµήτρη Χριστοδούλου: «Σαν σύννεφο απ’ τον καιρό, µονάχο µες στον ουρανό, πήρα παιδί τους δρόµους. Περπάτησα όλη τη γη, µ’ ένα τραγούδι στην καρδιά και τη βροχή στους ώµους»…
Ενα ταξίδι είναι η ζωή του 71χρονου εφήβου που ήρθε στη χώρα µας πριν από σχεδόν µισό αιώνα ως ένας σπουδαίος Αργεντινός ποδοσφαιριστής και έµελλε να γίνει σύµβολο της αυθεντικότητας και του ανιδιοτελούς ποδοσφαιρικού ροµαντισµού για κάθε Ελληνα φίλαθλο.
Στην Ηγουµενίτσα
Τα τελευταία εφτά χρόνια το ταξίδι της ζωής του Χουάν Ραµόν Ρότσα είχε σταθµεύσει σε έναν απρόσµενο -για πολλούς- αθλητικό προορισµό στη Θεσπρωτία, την πανέµορφη Ηγουµενίτσα. Ο παλαίµαχος άσος και προπονητής του Παναθηναϊκού είχε ανακηρυχθεί ακόµη και επίτιµος δηµότης της πόλης για την προσφορά του, αλλά ο θάνατος του προέδρου του Θεσπρωτού, Γιώργου Αραµπατζάκη, τον έκανε δέκτη συµπεριφορών που δεν τιµούσαν τους εµπνευστές τους.
«Καθ’ όλη τη διάρκεια της διαδροµής µου στο ελληνικό ποδόσφαιρο υπήρξαν πολλοί άνθρωποι που προσπάθησαν να πληγώσουν την ηθική µου. ∆εν τα κατάφεραν και δεν θα το πετύχουν ποτέ! ∆εν πρόκειται ποτέ να λυγίσει το σκεπτικό που κουβαλάω για το ποδόσφαιρο εδώ και 60 ολόκληρα χρόνια. Αυτό το άθληµα µου έδωσε τα πάντα: χαρά, δόξα, γνωριµίες, ταξίδια, εµπειρίες. Οσο αντέχω δεν θα σταµατήσω να του ανταποδίδω όσα µου προσέφερε. Γι’ αυτό, όταν κλείνει µια σελίδα απλά τη γυρίζω και πάω στην επόµενη».
Και ο Χουάν Ραµόν Ρότσα δεν άργησε να βρει το επόµενο -και τελευταίο όπως ισχυρίζεται- κεφάλαιο της ποδοσφαιρικής του διαδροµής. «∆εν έχουν περάσει δέκα λεπτά από τη στιγµή που έχουµε γυρίσει µε τη σύζυγό µου ξανά στο σπίτι µας στην Αθήνα από τη Θεσπρωτία και χτυπά το τηλέφωνο. Ηταν ο Νίκος Κάρδαρης, πρόεδρος και χρηµατοδότης του Αίαντα Γαστούνης. Ηθελε να συναντηθούµε. Αρκούσαν πέντε λεπτά συζήτησης µαζί του για να αποδεχθώ την πρόταση που µου έκανε. Υπάρχει, βλέπετε, µια ανώτερη δύναµη που καθοδηγεί εµένα και την οικογένειά µου. Το πιστεύω! Φεύγοντας από τον Θεσπρωτό ήξερα ότι κάτι θα γινόταν». Κι έγινε…
Πριν καλά καλά προλάβει να στεγνώσει το µελάνι του διαζυγίου µε έναν σύλλογο στον οποίο αφιέρωσε µεγάλο κοµµάτι της ζωής του, ο «µέτοικος» Χουάν Ραµόν Ρότσα βρέθηκε ξανά στην Ηλεία. Τον τόπο από τον οποίο είχε ξεκινήσει την προπονητική του καριέρα το 1989, από τον πάγκο του Πανηλειακού σε ηλικία 35 ετών.
36 χρόνια µετά
«Ενα πράγµα έχει αλλάξει µόνο από τότε: η αντανάκλαση στον καθρέφτη! Ολα τ’ άλλα δεν έχουν φθαρεί καθόλου από το πέρασµα του χρόνου. Το µεράκι, το κέφι, η όρεξη, το πάθος για το ποδόσφαιρο είναι ακριβώς τα ίδια µε τον Ρότσα που άφηνε το 1989 τον Παναθηναϊκό για να αναλάβει µια οµάδα ∆’ Εθνικής. Και τότε όταν αποδέχθηκα την πρόταση του συγχωρεµένου Σάκη Σταυρόπουλου, όπως και τώρα, µε ρώταγαν: ‘‘Μα καλά, ρε Χουάν, αφήνεις τη χλιδή της Αθήνας και ενός µεγάλου συλλόγου για να πας σε µια ερασιτεχνική οµάδα;’’. Είναι άλλη η ποιότητα ζωής στην επαρχία. Εδώ υπάρχει υγεία! Θα κάθοµαι να κλαίω τη µοίρα µου κλεισµένος σε ένα σπίτι στην Αθήνα; Εµένα το γήπεδο είναι η ζωή µου», προσθέτει ο µοναδικός άνθρωπος που έχει δώσει το παρών σε ηµιτελικό Champions League, τόσο ως παίκτης όσο και ως προπονητής ελληνικής οµάδας.
Βαριά κληρονοµιά
Επόµενο project, λοιπόν, για τον ταξιδευτή Χουάν ο Αίας Γαστούνης. Μια οµάδα µε βαριά κληρονοµιά στο ποδόσφαιρο της Ηλείας, κάτοχος του κυπέλλου Ερασιτεχνών το 1987, που ουδέποτε κατάφερε, όµως, να πραγµατοποιήσει το µεγάλο άλµα στις δύο µεγάλες επαγγελµατικές κατηγορίες.
«Το πρώτο πράγµα που µε κέρδισε στη συζήτηση µου µε τον κ. Κάρδαρη είναι το όραµα που έχει για τον σύλλογο και το ποδόσφαιρο. Θέλει να συνδυάσει τον πρωταθλητισµό µε την ανάπτυξη ενός πολύ ιδιαίτερου µοντέλου αθλοτουρισµού που θα συµβάλει στην αναβάθµιση ολόκληρης της περιοχής. Χάρη σε αυτό το όραµα, η Ακαδηµία του Αίαντα αριθµεί αυτή τη στιγµή 100 παιδιά και µάλιστα ένας από τους προπονητές που εργάζονται σε αυτήν υπήρξε… µικρός µου µαθητής στο Rotsa Club! Ναι, η ζωή κύκλους κάνει και ελπίζω ότι αυτός ο τελευταίος στην Ηλεία θα είναι όπως ακριβώς τον ονειρεύοµαι» καταλήγει ο Χουάν Ραµόν Ρότσα.
Κυριακάτικη Απογευματινή
