Είναι ένας από τους πλέον σημαντικούς ηθοποιούς του θεάτρου και του κινηματογράφου, με εξαιρετικό ταλέντο και μια ευρεία ερμηνευτική γκάμα: από τον πρωταγωνιστικό ρόλο στον «Αίαντα» του Σοφοκλή στην Επίδαυρο, μέχρι τα «Αξύριστα πηγούνια» και τα «Κανόνια και τρομπέτες» η σκηνική του παρουσία καθηλώνει. Αλλά και από τον κεντρικό ρόλο στην ταινία «Η μπαλάντα της τρύπιας καρδιάς» μέχρι το «Πρόστιμο» όπου κέρδισε για την ερμηνεία του το βραβείο Β΄ ανδρικού ρόλου της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου, διαθέτει -χρόνια τώρα- ένα πιστό σινεφίλ κοινό.
Αυτήν την περίοδο ο Στάθης Σταμουλακάτος παίζει στη μεγάλη θεατρική επιτυχία «Ανεξάρτητα Κράτη» των Γιώργου Παλούμπη και Αντώνη Τσιοτσιόπουλου, στο θέατρο «Χώρα», αλλά και στην πολυσυζητημένη ταινία «Σπασμένη φλέβα» του Γιάννη Οικονομίδη. Εδώ, μιλάει στην «Α» για τα μυστικά της επιτυχίας της συγκεκριμένης παράστασης, για την ταινία (που αποτελεί το κινηματογραφικό γεγονός των ημερών), τα είδη των ρόλων που απολαμβάνει, ενώ εξομολογείται ότι δεν του αρέσουν οι συνεντεύξεις και αποκαλύπτει τι τον αποφορτίζει από την ένταση της καθημερινότητας…
Έπειτα από συνεχόμενα sold out, τα «Ανεξάρτητα κράτη» συνεχίζονται για δεύτερη χρονιά. Ποιο είναι το μυστικό αυτής της μεγάλης επιτυχίας;
Νομίζω ότι ένα από αυτά είναι η ομάδα: είμαστε αρκετά χρόνια μαζί. Κάνει τη διαφορά. Δεύτερον, νομίζω είναι η θεματολογία: η ιστορία του γιατρού Βασίλη Τσιρώνη. Αρχικά ήταν εξορία σε κάποιο νησί, οπότε αρχίζει να καταγγέλλει τις συνθήκες κράτησης, τον διώχνουν και τον κυνηγάνε. Το 1968 ή 1969 κάνει την πρώτη αεροπειρατεία στην Ελλάδα και μαζί με τη γυναίκα του και το ένα του παιδί πηγαίνει στην τότε Αλβανία του Χότζα για να καταλήξει στη Σουηδία, όπου και εκεί κάνει φυλακή. Και γυρίζει πίσω στην Ελλάδα: τον βρίσκουμε το 1978 στο Παλαιό Φάληρο. Έπειτα από καταδίωξη της αστυνομίας, κλείνεται μαζί με την οικογένειά του στο διαμέρισμά του, αρνείται να παραδοθεί και κατόπιν τετράμηνης πολιορκίας το κηρύσσει «ανεξάρτητο κράτος». Γίνεται τότε εισβολή από την αστυνομία, ακούγεται ένας πυροβολισμός και ο Τσιρώνης πέφτει νεκρός. Και βγαίνει πόρισμα ότι αυτοκτόνησε.
Απίστευτη ιστορία! Και εσάς ποιος είναι ο ρόλος σας σε αυτήν;
Η είδηση του θανάτου του γιατρού έφτασε πρώτα στα γραφεία γνωστής εφημερίδας. Εγώ είμαι ένας από τους δύο πολιτικούς συντάκτες που γράφουν το άρθρο για τον Τσιρώνη. Η παράσταση εστιάζει στη δεκαετία του ’70 και αναδεικνύει τα σκοτεινά σημεία της ελληνικής κοινωνίας. Ουσιαστικά μιλάει και για τον ρόλο της γυναίκας, για την πατριαρχία, για το πώς της συμπεριφέρονταν μέσα στον εργασιακό χώρο. Είναι το πνεύμα μιας ολόκληρης εποχής.
Αυτές τις μέρες προβάλλεται η ταινία «Σπασμένη φλέβα» του Γιάννη Οικονομίδη, στην οποία έχετε κεντρικό ρόλο.
Ο Γιάννης ήθελε αυτή η ταινία του να είναι πιο σκοτεινή. Δεν μπορώ να σας αποκαλύψω ακριβώς τι κάνω, γιατί αν σας μιλήσω για τον ρόλο μου θα σας αποκαλύψω το τέλος του έργου. Είναι κομβικός ρόλος: ένας πρώην αστυνομικός, που μαζί με τη γυναίκα του διατηρεί μια καντίνα ακριβώς απέναντι από την επιχείρηση του ήρωα. Γνωρίζονται, μιλάνε και ο πρωταγωνιστής τού προτείνει κάτι. Αυτό είναι που δεν θέλω να πω. Θα πρόσθετα ότι πλέον η σχέση μου με τον Γιάννη Οικονομίδη έχει πάψει να είναι επαγγελματική. Είναι προσωπική. Ο Γιάννης είναι ο μεγάλος αδερφός που δεν είχα ποτέ.
Ένας καλλιτέχνης τόσο δραστήριος όσο εσείς έχει καθόλου ελεύθερο χρόνο; Υπάρχει κάτι που σας αποφορτίζει;
Η αλήθεια είναι ότι ελεύθερο χρόνο, τα τελευταία τρία-τέσσερα χρόνια, δεν έχω καθόλου. Δηλαδή και αυτή τη συνέντευξη που κάνουμε τώρα, πραγματικά, πώς την κάνουμε δεν έχω ιδέα. Τέλος πάντων, αποφορτίζομαι όταν κάθομαι και βλέπω τηλεμάρκετινγκ. Με αποφορτίζει αυτή η βλακεία που βλέπουμε κάθε βράδυ στις τηλεοράσεις και που λένε τα πιο άχρηστα πράγματα.
Υπάρχει όλα αυτά τα χρόνια κάποια εμπειρία που αισθάνεστε ότι σας έχει σημαδέψει ή που προχώρησε την τέχνη σας;
Κοιτάξτε, ξεχωρίζω όλους εκείνους τους ανθρώπους που συνάντησα μέσα σε αυτήν τη δουλειά οι οποίοι μου βγάλανε μια πέτρα από την καμπούρα μου. Με πρώτο τον Κώστα Καζάκο, γιατί πήγα στη σχολή του Καζάκου. Και, φυσικά, ο Γιάννης Οικονομίδης. Αλλά ακόμα και τα παιδιά που συνεργαζόμαστε τώρα είναι σαν να μου βγάζουν από την πλάτη μου πέτρες. Όλες αυτές οι συνεργασίες με κάνουν πρώτα απ’ όλα καλύτερο άνθρωπο.
Έπειτα από τόσα χρόνια πορείας, υπάρχουν κάποιες ερωτήσεις που σας κάνουν και δεν θα θέλατε να απαντήσετε;
Οι πολύ προσωπικές ερωτήσεις. Κατανοώ ότι ο κόσμος θέλει να μάθει. Έχω αναφέρει πολλές φορές γιατί δούλευα 28 χρόνια ως κούριερ, αλλά γίνονται κάποιες ερωτήσεις που είναι συνέχεια ίδιες και έχω πλέον βαρεθεί να τις απαντάω. Γενικά, δεν μου αρέσει να δίνω συνεντεύξεις και να μιλάω επί παντός επιστητού: έχω διαλέξει μια σιωπηλή πορεία.
Τι απολαμβάνετε, εντέλει, στο ρόλο του ηθοποιού;
Στον ρόλο του ηθοποιού μού αρέσει ότι μπορώ να βγάλω πράγματα από μέσα μου τα οποία στην πραγματική ζωή δεν θα μπορούσα! Με πολύ λίγους χαρακτήρες που έκανα ταυτίστηκα. Αλλά όταν -για παράδειγμα- έκανα έναν έμπορο ναρκωτικών, το απόλαυσα. Μου αρέσουν οι ρόλοι κακών χαρακτήρων, γιατί βγάζω έξω τα σκοτάδια μου.
Εφημερίδα Απογευματινή
