Παραμονή της επετείου της 28ης Οκτωβρίου και στις 22.45, η Ερμιόνη Μπρίγκου, η «Κυρά της Χειμάρρας», ξεδιπλώνει τη ζωή της όλη στη Χριστίνα Βίδου. Η 93χρονη γυναίκα-σύμβολο του Ελληνισμού της Βορείου Ηπείρου θυμάται τις πρώτες ώρες του πολέμου, μαζί και την ευφορία των συντοπιτών και της οικογένειάς της όταν ο Ελληνικός Στρατός μπήκε θριαμβευτής στη Χειμάρρα. Φυσικά και τις μάχες σώμα με σώμα στα όρια της αυλής της.
Περιγράφει γλαφυρά τις ώρες που πέρασε με τους Έλληνες αξιωματικούς και τους οπλίτες, οι οποίοι είχαν στρατοπεδεύσει στο σπίτι όπου μεγάλωσε και στο οποίο ζει μέχρι σήμερα. Ανατρέχει στο επίπονο, «βαρύ», πολύ δύσκολο βράδυ που είδε τον πατέρα της να θάβει έξι από αυτούς με τα ίδια του τα χέρια, και δη ελάχιστες ώρες πριν από την κατάρρευση του Μετώπου, τον Απρίλιο του 1941. Αφηγείται, ακόμη, πώς οι ξύλινοι σταυροί που σηματοδοτούσαν τη θέση των νεκρών ηρώων αντικαταστάθηκαν από δύο αχλαδιές, προκειμένου να φυλαχθεί το ανεκτίμητο μυστικό στα χρόνια του καθεστώτος Χότζα. Μιλάει, επίσης, για τους μαρτυρικούς διωγμούς που υπέστησαν η ίδια και οι γονείς της. Θυμάται, στο ίδιο συγκινησιακό πλαίσιο, και τον όρκο που έδωσε στον πατέρα της, το επτασφράγιστο μυστικό που δεν αποκαλύφθηκε ούτε στις πιο σκοτεινές στιγμές και τη ζωή της, την οποία αφιέρωσε σε έναν ιερό σκοπό.
Ογδόντα πέντε χρόνια μετά το Έπος της Αλβανίας, η κυρία Ερμιόνη, ανακαλώντας τα πάντα -με όλη τη σημασία της λέξης- ξαναζεί τις στιγμές μεγαλείου. Αλλά και της μεγάλης πίκρας που βίωσε ως παιδί στη δίνη των ιστορικών γεγονότων. Συναντιέται για πρώτη φορά με έναν από τους απογόνους των «παιδιών» που έμειναν για πάντα στο περιβόλι της και υποσχέθηκε να φροντίζει ώσπου να κλείσει τα μάτια της…
Εφημερίδα Απογευματινή
