Στα δύο µεγάλα πολεµικά µέτωπα που σοβούν τα τελευταία χρόνια και που εν πολλοίς είναι διασυνδεδεµένα, στην Ουκρανία και στη Μέση Ανατολή, το ερώτη µα είναι κοινό: Πότε θα λήξουν; Η απάντηση και στα δύο είναι επίσης κοινή: Οχι σύντοµα. Στην Ουκρανία οι δύο πλευρές έχουν καταθέ σει στους Αµερικανούς τις προτάσεις τους για το τι υποτίθεται ότι είναι διατεθειµένοι να δε χθούν, στην πράξη όµως τα πράγµατα απέ χουν από αυτό που αποτυπώνεται στα χαρτιά. Εξάλλου, µέχρι στιγµής δεν φαίνεται να υπάρ χει σύγκλιση µεταξύ των δύο προσεγγίσεων.
Η κυβέρνηση Ζελένσκι δύσκολα µπο ρεί να δεχθεί de jure αναγνώριση ρωσικής κυ ριαρχίας ακόµα και στην Κριµαία, ο δε Πούτιν φαίνεται να ακολουθεί µία παρελκυστική τα κτική εµφανιζόµενος να συµφωνεί σε διατή ρηση των κεκτηµένων στο πεδίο, αλλά είναι ασαφές ποια µέρη από τις περιοχές του Ντον µπάς θα µπορούσε να επιστρέψει για να διευ κολύνει µία κατ’ αρχήν συµφωνία για πάγω µα της σύγκρουσης. Εν τω µεταξύ η συµφωνία ΗΠΑ – Ουκρανίας για την αξιοποίηση των ορυ κτών πόρων της χώρας ξεκλείδωσε νέους εξο πλισµούς προς τις ουκρανικές Ενοπλες ∆υνά µεις, µε τον Αµερικανό πρόεδρο να ανάβει το πράσινο φως για την επανέναρξη ροής όπλων, πιέζοντας µε αυτόν τον τρόπο και τη ρωσική πλευρά.
Οι Αµερικανοί εκτιµούν ότι παρά τα εδα φικά κέρδη των Ρώσων και παρά το σχέδιο ανανέωσης των ρωσικών δυνάµεων µε νέο δυναµικό, η Ρωσία δεν είναι σε θέση να διατη ρήσει µια µακρά παράταση του πολέµου χω ρίς κόστος και αύξηση της εσωτερικής πίεσης. Το ίδιο ισχύει και για την Ουκρανία. Υπό αυτή την έννοια ο Ντόναλντ Τραµπ κρατά µαστίγιο και καρότο και προς τις δύο πλευρές, αλλά µέ νει να διαπιστωθεί αν ο συνδυασµός θα λει τουργήσει. Για τους Ρώσους το καρότο είναι το ίδιο µε την Ουκρανία, δηλαδή η αξιοποίηση των απέραντων ρωσικών πόρων µε αµερικανι κή τεχνογνωσία και η συνεργασία στον αρκτι κό κύκλο. ∆εν είναι τυχαίο ότι εδώ και καιρό ο Ελον Μασκ δηµοσιεύει χάρτες µε τα αρκτικά σύνορα Αµερικής – Ρωσίας, συνοδευόµενους από κείµενα που υπογραµµίζουν τη γεωγρα φική εγγύτητα και τα κοινά συµφέροντα των δύο πλευρών.
Αυτό ίσως είναι µία εξιδανικευµένη προ σέγγιση από πλευράς ΗΠΑ, διότι είναι πολύ πι θανό η Ρωσία να έχει µία πολύ πιο βαθιά ατζέ ντα. Οι Ευρωπαίοι παραµένουν καχύποπτοι για τις ρωσικές προθέσεις και συνεχίζουν να ετοι µάζονται µε αυξανόµενους ρυθµούς για µία πιθανή στρατιωτική σύγκρουση µε τη Ρωσία µέσα στην επόµενη πενταετία, για την οποία είναι σχεδόν πεπεισµένοι ότι θα συµβεί. Εκθέσεις µυστικών υπηρεσιών ευρωπαϊκών χωρών συγκλίνουν σε αυτή την εκτίµηση, η οποία ενι σχύεται από την εκ νέου συγκέντρωση και συ γκρότηση ρωσικών δυνάµεων στα σύνορα µε ευρωπαϊκές χώρες στα παλαιότερα, σοβιετι κά, σηµεία στρατιωτικής επαφής. Εξάλλου, η άρνηση αρκετών ευρωπαϊκών χωρών να ανα γνωρίσουν επισήµως τα εδαφικά κέρδη των Ρώσων, καθώς και το ευρωπαϊκό σχέδιο το οποίο απέχει από αυτό των Αµερικανών, επι βεβαιώνει ότι η ∆ύση πορεύεται µε δύο αντί θετα σενάρια για την εξέλιξη της σύγκρουσης. Θα µπορούσε οποιαδήποτε από τις δύο πλευ ρές, οι Αµερικανοί και οι Ευρωπαίοι, να συ γκλίνουν ο καθένας προς το σχέδιο του άλλου, αναλόγως του πώς θα κινηθούν οι δύο αντιµα χόµενες πλευρές, αλλά µέχρι στιγµής αυτό δεν φαίνεται πιθανό σενάριο, τουλάχιστον άµεσα.
Την ίδια ασαφή εξέλιξη, αλλά µε κλίση προς τη συνέχιση των συγκρούσεων και την κλιµάκωση, ακολουθεί και το µέτωπο της Μέ σης Ανατολής. Το ισλαµικό καθεστώς του Αλ Τζολάνι δεν µπορεί ή δεν θέλει να ελέγξει τις τζιχαντιστικές οµάδες, οι οποίες καθηµερι νά βιαιοπραγούν κατά των υπόλοιπων εθνι κών και θρησκευτικών κοινοτήτων, ∆ρούζων, Χριστιανών, Αλαουιτών, µε τους Κούρδους να παραµένουν καλύτερα προστατευµένοι στα εδάφη τους λόγω της ισχυρής στρατιωτικής συγκρότησής τους και της συνεχιζόµε νης έστω και µειωµένης αµερικα νικής παρουσίας. Τις τελευταίες ηµέρες καταγράφεται επιδεί νωση λόγω των άγριων επι θέσεων των ισλαµιστών κατά των ∆ρούζων, οι οποίοι όµως πλέον και αυτοί έχουν συγκροτή σει ένοπλες δυνάµεις και έχουν έως ένα βαθ µό αποκρούσει τους τζι χαντιστές. Οι Ισραηλινοί έχουν προειδοποιήσει τη ∆αµασκό ότι θα παρέµβουν για να προστατεύσουν τους ∆ρούζους και µάλιστα υπήρ ξαν σχετικές δηλώσεις στο ανώ τατο επίπεδο από τον ίδιο τον Ισραηλι νό πρωθυπουργό. Η ένοπλη συγκρότηση των ∆ρούζων αλλάζει τους όρους και πλέον διατυ πώνεται ευθέως η απειλή από το Ισραήλ ότι µε τη βοήθειά του οι ∆ρούζοι θα µπορούσαν να επιστρέψουν την πίεση ακόµα και µε προ ώθηση στα περίχωρα της ∆αµασκού. Επίσης, πρώτη φορά τις τελευταίες ώρες από πλευράς Ισραήλ διατυπώνεται η πρόθεση για διεύρυν ση των στρατιωτικών επιχειρήσεων ακόµα και στον Λίβανο µέσω Συρίας…
Μετά την ανάληψη της νέας κυβέρνη σης στον Λίβανο καθίσταται όλο και πιο σα φές ότι η συµβίωση µε τη «Χεζµπολάχ» κα θίσταται όλο και πιο δύσκολη, µε ό,τι αυτό σηµαίνει για την εδαφική ενότητα της χώ ρας. Σε όλα αυτά θα πρέπει να προστεθεί και η σφοδρή αντίθεση του Ισραήλ στην προσπά θεια προσέγγισης των ΗΠΑ µε το Ιράν, καθώς οι Ισραηλινοί θεωρούν ότι η Τεχεράνη ακο λουθεί µία παραπειστική διαπραγµατευτική τακτική για να εγκλωβίσει τους Αµερικανούς και να διατηρήσει το πυρηνικό της πρόγραµ µα και τις βαλλιστικές δυνατότητές της. Ολα αυτά και άλλα επιµέρους στοιχεία συντείνουν στην εκτίµηση ότι και τα δύο µέτωπα βρίσκο νται µακριά από τη λήξη τους. Αντιθέτως, ίσως βρίσκονται σε σηµείο περαιτέρω όξυνσης ανά πάσα στιγµή
Κυριακάτικη Απογευματινή
