Εν μέσω καταιγιστικών γεωπολιτικών εξελίξεων στην περιοχή και στον απόηχο της περιοδείας του Αμερικανού προέδρου στη Μέση Ανατολή, εστάλη χθες επιστολή των τριών υπουργών Εξωτερικών, Ελλάδας, Κύπρου και Ισραήλ, προς τον Αμερικανό ομόλογό τους για να συνεδριάσει έπειτα από καιρό το σχήμα «3+1».
Είναι μία σωστή κίνηση αν και κάπως καθυστερημένη. Καθώς οι ΗΠΑ επαναδιαμορφώνουν τους συσχετισμούς στην περιοχή και οριοθετούν εκ νέου τη δική τους σχέση με κρατικούς και μη δρώντες αλλά και μεταξύ των «ντόπιων» παικτών, έχει σημασία η υπενθύμιση ότι η συνεργασία με τα περισσότερα στοιχεία κανονικότητας από άποψη συμμετεχόντων είναι το τρίπτυχο Ελλάδα – Κύπρος – Ισραήλ, με όλες τις ιδιαιτερότητες του τελευταίου.
Είναι τα μοναδικά κανονικά δυτικά κράτη, οι μόνες κανονικές δημοκρατίες στο ευρύτερο τόξο Ανατολική Μεσόγειος – Βόρειος Αφρική – Μέση Ανατολή και ακόμα παραπέρα.
Είναι προφανής η πρόθεση του Ντόναλντ Τραμπ να ενσωματώσει ένα ετερόκλητο πλήθος χωρών, εθνών, ημικρατικών οντοτήτων, εθνοτικών και θρησκευτικών ομάδων σε ένα γεωοικονομικό σύνολο για να εξυπηρετηθεί ο μεγάλος στόχος του διαδρόμου IMEC από Ινδία μέχρι Ευρώπη.
Το εγχείρημα είναι δύσκολο και η αναδιάταξη που απαιτείται προκαλεί αντιδράσεις, διότι ανατρέπει θεωρούμενα ως δεδομένα.
Οι (πρόσκαιροι κατά τη γνώμη μας) τριγμοί μεταξύ Ισραήλ και ΗΠΑ είναι ενδεικτικοί και αναμενόμενοι.
Επειδή ένα τόσο μεγάλο σχέδιο λογικό είναι να συναντήσει στην πορεία υλοποίησής του αστοχίες, πισωγυρίσματα, εντάσεις και συγκρούσεις, στρατιωτικές και άλλες, είναι ακόμα πιο σημαντικό να σταλεί μήνυμα ότι σε όλη αυτή τη μακρά γεωπολιτική αλυσίδα υπάρχουν τρεις κρίκοι που είναι και θα πρέπει να παραμείνουν οι πιο συνεκτικοί του σχεδίου, ο ελληνικός παράγοντας, Ελλάδα – Κύπρος και το Ισραήλ.
Κανένας από τους άλλους μικρούς, μεσαίους και μεγάλους συμμετέχοντες δεν έχει τον βαθμό συμβατότητας και αξιοπιστίας με τα αμερικανικά συμφέροντα και το ευρύτερο δυτικό πλαίσιο που έχουν αυτά τα τρία κράτη.
Ο περαιτέρω συντονισμός, η κοινή φωνή, η μετεξέλιξη της συνεργασίας σε κανονικό στρατιωτικό -πέραν των άλλων- άξονα θα λειτουργήσει πολλαπλασιαστικά για την ισχύ, το ειδικό βάρος και το διαπραγματευτικό εκτόπισμα και των τριών έναντι όλων, συμπεριλαμβανομένων των Αμερικανών.
Αν η σχέση Ελλάδας – Ισραήλ αφεθεί να ατροφήσει, όπως ορισμένοι επιδιώκουν, αυτό θα λειτουργήσει υπονομευτικά για τη δική μας θέση πρωτίστως, για προφανείς λόγους που παρέλκει να εξηγηθούν και που εξάλλου έχουν υπεραναλυθεί.
Η παρτίδα θα είναι μακρά και δύσκολη και δεν έχουμε το περιθώριο να μην αξιοποιήσουμε στο έπακρο χαρτιά που έχουμε στα χέρια μας και που εν πολλοίς μάς έχουν δοθεί από την μπάνκα. Αυτό δεν είναι ένα παιχνίδι που μπορεί να καταλήξει ουδέτερα. Όποιος κερδίσει θα κερδίσει πολλά και όποιος χάσει χάνεται.
Εφημερίδα Απογευματινή
