Η Ελλάδα σε κάποια σημαντικά πεδία αλλάζει θεαματικά τα τελευταία χρόνια. Ειδικά στη σχέση πολίτη-κράτους. Ακόμη και σε πολύ αρνητικές συγκυρίες, όπως τα περιοριστικά μέτρα ακόμη και ελεύθερης κυκλοφορίας εξαιτίας του covid-19, αντί να υπάρξουν πανικός και χάος στην Ελλάδα υπήρξε άλμα στην ψηφιακή εποχή. Με τις πλατφόρμες του gov.gr δόθηκαν λύσεις όχι μόνον στον εμβολιασμό ή την εξυπηρέτηση της καθημερινότητας των πολιτών, αλλά δημιουργήθηκαν βάσιμες προσδοκίες ότι το κράτος με τη χρήση τεχνολογιών μπορεί να πάει πολύ καλύτερα. Τα επονομαζόμενα ψηφιακά ΚΕΠ άρχισαν να έχουν αποτελέσματα πολύ σημαντικά στη συνεργασία με τους πολίτες και μετά την περίοδο του κορωνοϊού σε συνθήκες κανονικότητας πλέον.
Η διακυβέρνηση Μητσοτάκη με σημαντικές αλλαγές και στον οικονομικό κύκλο, τη διάδοση της χρήσης των καρτών, τη σύνδεση των Pos με το υπουργείο Οικονομικών, τη χρήση τεχνολογιών και συσχετισμών αρχείων δεν πέτυχε μόνον τον δραστικό περιορισμό της φοροδιαφυγής και την αύξηση των εσόδων του κράτους υπέρ του δημοσίου συμφέροντος, αλλά έπεισε ότι μπορούμε να πάμε ως Ελλάδα καλύτερα. Δεν είναι καθόλου απλό το γεγονός ότι μέσω της ψηφιοποίησης και των πλατφορμών, βαθμηδόν και με τη χρήση εργαλείων τεχνητής νοημοσύνης, ο πολίτης στις κάθε τύπου συναλλαγές του με το κράτος παύει να είναι ο «υποτελής» μαζεύοντας πιστοποιητικά και βεβαιώσεις για να εξυπηρετηθούν οι δημόσιες υπηρεσίες στο έργο τους και έχει αρχίσει ακόμη και στην περίπτωση της φορολογικής του δήλωσης να τη βλέπει έτοιμη προς κατάθεση από την πλευρά του κράτους.
Ο ίδιος ο πρωθυπουργός που προΐσταται αυτής της στρατηγικής προσπάθειας μετεξέλιξης του κράτους προς όφελος και στην υπηρεσία του πολίτη με όλο και πιο τολμηρές μεταρρυθμίσεις επιδιώκει όχι μόνον την αξιοκρατία στους κρατικούς υπαλλήλους, αλλά και την υπηρεσία στον πολίτη. Ο κρατικός τομέας από «ηγεμόνας» εξελίσσεται όλο και περισσότερο σε «συνέταιρο» και υποστηρικτή του πολίτη ή του επενδυτή ή του εργαζόμενου ή του οικογενειάρχη. Εάν δεχθούμε ότι ο βασικός μέτοχος του κράτους ενός ογκώδους Οργανισμού δημοσίου δικαίου είναι αυτοδίκαια ο πολίτης και φορολογούμενος, θα μπορέσουμε τελικά σε εθνικό επίπεδο να κινηθούμε με ταχύτητα προς τα εμπρός. Να λυθούν ουσιαστικά μια σειρά ζητήματα συνδεδεμένα με τον κομματισμό, το ρουσφέτι, την αλαζονεία του κρατικού imperium, τη γραφειοκρατική φλυαρία. Δεν θα συμβούν όλα σε μια ημέρα. Αλλά θα πλησιάζουμε συλλογικά τον στόχο κάθε ημέρα και περισσότερο.
Η κυβέρνηση έχει δείξει ιδιαίτερη επιμονή και αποφασιστικότητα στο να υπάρξει αξιολόγηση σε όλα τα επίπεδα και πεδία των κρατικών υπαλλήλων. Στη βάση αυτή θεσμοθετήθηκε και για πρώτη φορά ίσχυσε φέτος η βαθμολόγηση των πολιτών προς τις κρατικές και περιφερειακές υπηρεσίες με συγκεκριμένο ερωτηματολόγιο παρεχόμενων υπηρεσιών. Πρόκειται για μια θεσμικού τύπου τεράστια δημοσκόπηση αλλά και την κατεύθυνση που δίνουν οι πολίτες στη διακυβέρνηση για τα προβλήματα που υπάρχουν και θα πρέπει να αντιμετωπισθούν.
Στην πρώτη διαδικασία συμμετείχαν 65.000 πολίτες. Οι υπόλοιποι δεν πληροφορήθηκαν τη σημαντική αυτή διαδικασία ή δεν την πίστεψαν. Του χρόνου όμως θα συμμετέχουν περισσότεροι και ούτω καθεξής. Προφανώς δεν είμαστε μακριά από την εποχή που οι κρατικές και περιφερειακές υπηρεσίες θα αναμένουν με ένταση αυτή την αξιολόγηση σε όσα τους αφορούν.
Από την πρώτη χρονιά όμως γίνεται φανερή μια εξόχως δυσεπίλυτη εμπλοκή, που εύκολα μπορεί να εξελιχθεί σε εφιάλτη μέχρι το τέλος της δεκαετίας. Από τη μια έχουμε ένα κεντρικό κράτος που ψηφιοποιείται και λογοδοτεί και από την άλλη ένα περιφερειακό κράτος, αυτό της Τοπικής Αυτοδιοίκησης που βαθμολογείται από τους πολίτες κάτω από τη βάση. Αν συνεχίσουμε έτσι με παράλληλες και αποκλίνουσες πορείες μεταξύ δημόσιου τομέα – περιφερειών και δήμων θα μιλάμε και πάλι για δύο Ελλάδες που είναι ασύμβατες ώστε να συνυπάρχουν. Θα έχουμε χάσει, με άλλα λόγια, για μια ακόμη φορά το «στοίχημα».
Εφημερίδα Απογευματινή
