Κατ’ αρχάς να ξεκινήσουμε από την παραδοχή ότι μια μητέρα που έχασε το παιδί της υπό τις τραγικές συνθήκες του δυστυχήματος των Τεμπών είναι φυσικό επόμενο να θέλει να φθάσει στην άκρη του κόσμου προκειμένου να βρει την αλήθεια για τον εκ προοιμίου αξεπέραστο χαμό του παιδιού της. Νομιμοποιείται να κάνει και να λέει οτιδήποτε θεωρεί πως οδηγεί στην κατεύθυνση αυτή. Ακόμη και αν δικαίως ή αδίκως της καταλογίζεται με φόντο τις δημόσιες τοποθετήσεις της πολιτική εμπλοκή ή θεσμική εκτροπή. Εξάλλου στην προκειμένη περίπτωση η ουσία δεν είναι αυτή, ανεξαρτήτως θέσεων που εκφράζουν εκείνοι που κατά καιρούς σχολιάζουν τη συγκεκριμένη δραστηριότητα.
Μιλάμε βεβαίως για τη Μαρία Καρυστιανού, με πρωτοβουλία της οποίας θα συζητηθεί στη Βουλή το περιεχόμενο της πρότασης περί σύστασης Προανακριτικής Επιτροπής, που συνυπέγραψαν οι Κωνσταντοπούλου, Βελόπουλος, Νατσιός και Κασσελάκης. Τα ίδια ακριβώς και με τον αντίστοιχο βεβαίως σεβασμό ισχύουν και για άλλους χαροκαμένους γονείς όπως η περίπτωση του κ. Πλακιά, ο οποίος κινείται σε διαφορετικό μήκος κύματος. Οι γονείς λοιπόν είναι μία άλλη ιστορία και οποιοσδήποτε επιχείρησε να ξεφύγει από αυτόν τον κανόνα κατά την παρουσία του στα κοινά ακόμη και σήμερα υφίσταται τις σχετικές πολιτικές συνέπειες.
Όμως άλλο οι άνθρωποι αυτοί και άλλο ο τρόπος με τον οποίο κινούνται τα κοινοβουλευτικά κόμματα και οι εκπρόσωποί τους ενόψει μάλιστα ενός τόσο σημαντικού ζητήματος. Η ετερόκλητη συμμαχία, η… τερατογένεση, που έλεγε και μία ψυχή, που προέκυψε με τη συμπόρευση των προαναφερθέντων σε μια τόσο κρίσιμη στιγμή της πορείας προς τη διερεύνηση της υπόθεσης των Τεμπών, καταδεικνύει για ακόμη μία φορά ότι μοναδικό μέλημα όλων αυτών είναι να παίξουν το παιχνίδι του λαϊκισμού και να κάνουν… φασαρία γενικώς, απευθυνόμενοι στις αντισυστημικές κοινωνικές δεξαμενές που επιχειρούν να εκπροσωπήσουν εκλογικά.
Αδιαφορούν αν το κλίμα που δημιουργείται με τα καμώματά τους και τις κοινοβουλευτικές ακροβασίες περί ποινικών ευθυνών ακόμη και του Μητσοτάκη (ενώ ακόμη δεν έχει ξεκαθαρίσει το τοπίο για τους άμεσα εμπλεκόμενους υπηρεσιακά) ή κανονικές τρέλες περί εσχάτης προδοσίας αφενός στέκεται τροχοπέδη στην ομαλή πρόοδο της διερεύνησης και αφετέρου αποτελεί βούτυρο στο ψωμί της κυβέρνησης, η οποία με τον αέρα της ανόδου στις μετρήσεις μπορεί εκ νέου να αναπτύσσει και πάλι τη ρητορική και το δίλημμα της σταθερότητας απέναντι στην αστάθεια, της θεσμικότητας απέναντι στη ρευστότητα και τελικώς να φέρνει εκ νέου στο προσκήνιο το περιβόητο… Μητσοτάκης ή χάος.
Βλέπετε, το κομμάτι εκείνων των υγιώς σκεπτόμενων πολιτών που συμμετείχαν στις μαζικές κινητοποιήσεις των περασμένων μηνών και ζητούσαν απαντήσεις για την τραγωδία και πρωτοβουλίες από τους κυβερνώντες, ανεξαρτήτως κομματικού χρωματισμού, διαπιστώνει πια ξεκάθαρα ποιες είναι οι στοχεύσεις όλων εκείνων που κάθε λίγο και λιγάκι παρίσταναν τους διακινητές κάθε απίθανης θεωρίας και το μόνο που κατάφερναν ήταν να αποπροσανατολίζουν τη συζήτηση από τα πραγματικά ερωτήματα. Ελλείψει δε σοβαρής εναλλακτικής πρότασης για τη διακυβέρνηση της χώρας και δεδομένης της ανάγκης να αποφευχθεί οποιαδήποτε κρίση, οι λεγόμενοι μετριοπαθούς πολιτικής προσέγγισης ψηφοφόροι δείχνουν να συσπειρώνονται και πάλι πέριξ της ΝΔ, η οποία ταυτόχρονα κερδίζει και από τα παραδοσιακά ακροατήριά της.
Μέσα σε όλα αυτά, το ΠΑΣΟΚ εξακολουθεί να μη βρίσκει βηματισμό ευρισκόμενο στις συμπληγάδες, από τη μια των προσδοκιών που καλλιεργεί η κυβέρνηση με το επιχείρημα ότι δεν υπάρχει άλλος να τις εξυπηρετήσει στην παρούσα συγκυρία (και που εκ των πραγμάτων δικαιώνεται) και από την άλλη αυτού του ακροδεξιοαριστερού συνονθυλεύματος, το οποίο πάει για ακόμη μία φορά να περιθωριοποιήσει την όποια απόπειρα άρθρωσης σοβαρού αντιπολιτευτικού λόγου. Για αυτό φυσικά πέραν της εικόνας της στιγμής ευθύνεται και προσωπικά ο Νίκος Ανδρουλάκης, ο οποίος το προηγούμενο διάστημα, σε αντίστοιχες κοινοβουλευτικές διαδικασίες και αντιπαραθέσεις, πίστεψε πως θα μπορούσε να πατήσει σε δύο βάρκες. Αυτή της θεσμικής παρακαταθήκης του ΠΑΣΟΚ και εκείνη του «φλερτ» με τις κορόνες της Ζωής και του Βελόπουλου. Το αποτέλεσμα γνωστό…
Εφημερίδα Απογευματινή
