Ο Κυριάκος Πιερρακάκης ανήκει στη νεότερη γενιά πολιτικών. Στη διακυβέρνηση Μητσοτάκη ο πρωθυπουργός τού αναθέτει σημαντικές ευθύνες στην εκτελεστική εξουσία. Αυτός από την πλευρά του, με αφετηρία μια αναγκαστική κατάσταση και διαχείριση μιας πρωτόγνωρης υγειονομικής κρίσης, αυτής του κορωνοϊού, δοκίμασε και πέτυχε ως αρμόδιος υπουργός Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης μια σειρά από πλατφόρμες που επέτρεψαν την αντιμετώπιση και την οργάνωση του μαζικού εμβολιασμού των Ελλήνων και την ευταξία στα νοσοκομεία που δεν πέτυχαν σπουδαίες ως προς την οργανωτική δεινότητά τους ευρωπαϊκές δυνάμεις. Ο υπουργός Πιερρακάκης μετά την ύφεση της πανδημίας προώθησε και πέτυχε εν πολλοίς ψηφιοποίηση μεγάλου μέρους της γραφειοκρατίας του Δημοσίου. Με το gov.gr εμπέδωσε μια νέα εποχή στη σχέση κράτους – πολίτη. Στη συνέχεια του ανετέθη ηγετικός ρόλος στο υπουργείο Παιδείας. Ο Κ. Πιερρακάκης είναι δεδομένο ότι επιθυμεί σε κάθε υπουργείο όπου βρίσκεται να πετυχαίνει την επίλυση ή την υπέρβαση κάποιου χρονίζοντος, δομικού προβλήματος της χώρας στον τομέα ευθύνης του. Φυσικά είναι πολύ δύσκολο και σπάνιο να υπάρχουν επιτυχημένοι υπουργοί χωρίς τον κατάλληλο πρωθυπουργό, που όχι μόνο τους ενθαρρύνει να δράσουν και να τολμήσουν αλλά και τους υποστηρίζει πολιτικά και προσωπικά σε κάθε βήμα τους.
Ως υπουργός Παιδείας ο κ. Πιερρακάκης υπό συνεχή συντονισμό με το Μέγαρο Μαξίμου επικεντρώθηκε μεταξύ των άλλων στη νομοθέτηση πλαισίου που θα επέτρεπε τη λειτουργία μη κρατικών και μη κερδοσκοπικών ξένων πανεπιστημίων στη χώρα μας σε πτυχιακό αλλά και μεταπτυχιακό επίπεδο. Δεν ήταν μια εύκολη δουλειά, αλλά ήταν προπάντων μια παράτολμη δουλειά που πολλοί και προβεβλημένοι πριν από τον κ. Πιερρακάκη για δεκαετίες είχαν αποτύχει.
Η ευελιξία των επιλογών που ακολουθήθηκαν συνίστατο στο ότι δεν χρειαζόταν αναθεώρηση του Συντάγματος και του περίφημου άρθρου 16 για να λειτουργήσουν μη κρατικά πανεπιστήμια ή τμήματα αυτών. Το νομοπαρασκευαστικό εγχείρημα για κάτι τέτοιο ήταν από την αρχή πολύ υψηλό. Επίσης το πολιτικό και επικοινωνιακό ρίσκο, αφού ένα τέτοιο θέμα ήταν από το παρελθόν ιδιαίτερα φορτισμένο στον άξονα Αριστερά – Δεξιά, με αποτέλεσμα να χάνεται κάθε φορά το νόημα και το διακύβευμα για την επόμενη μέρα στην ανώτατη παιδεία, συζητώντας με «μάτια ερμητικά κλειστά» από τον κομματισμό και τις εμμονές για κάτι που για άλλες χώρες από προηγούμενους αιώνες μάλιστα ούτε καν υφίστατο.
Οι μεταρρυθμίσεις και ο εκσυγχρονισμός μιας χώρας που κάποιοι παρομοιάζουν με εκείνες των Σοβιέτ, ως προς την αντίδραση και τις αστοχίες στο να συγκροτηθεί σε καλύτερη βάση και να ξεπεράσει στις κεντρικές δομές της μόνιμες αρρυθμίες, κρίνονται τις περισσότερες φορές όχι μόνο στις προθέσεις και τις διαθέσεις ή τις αρμοδιότητες των κυβερνήσεων. Αλλά στα «εργαλεία» που χρησιμοποιούν. Και στις δομημένες και ώριμες δημοκρατίες όπως η ελληνική αυτό μεταφράζεται στη συγκρότηση και την ευελιξία της νομοθεσίας που υπάρχει. Για παράδειγμα, στην προκειμένη περίπτωση τίποτα δεν θα είχε αξία από όσα επιχειρήθηκαν, ούτε η ορμητικότητα της βούλησης του πρωθυπουργού και του πρώην υπουργού Παιδείας, αν ο νόμος για τη λειτουργία μη κρατικών πανεπιστημίων στη χώρα μας κατέπιπτε στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Δεν συνέβη όμως ένα τέτοιο ατύχημα, αλλά αντίθετα η ετυμηγορία του ανώτατου διοικητικού δικαστηρίου επικύρωσε τη σχετική νομοθεσία και την έκρινε συμβατή με το Σύνταγμα. Έτσι όλα θα λειτουργήσουν στη σωστή κατεύθυνση.
Το ίδιο έγινε στην ανάσχεση της φοροδιαφυγής με το POS, στα γήπεδα με την αθλητική βία και τον χουλιγκανισμό και σε πλείστες άλλες περιπτώσεις. Δεν συνέβη όμως για παράδειγμα με τη νομοθεσία για τον πολεοδομικό σχεδιασμό, με σειρά ζωτικών προβλημάτων να προκύπτουν. Σε κάθε περίπτωση η Ελλάδα κινείται προς τα εμπρός και η διάθεση της διακυβέρνησης Μητσοτάκη παραμένει πλήρως ισχυρή να διορθωθούν και να προκύψουν νέα δεδομένα. Αλλά όλα κρίνονται στις λεπτομέρειες και τελικά στην αρχική φάση κάθε σταδίου μέχρι μια νέα πραγματικότητα να εξελιχθεί σε καθημερινότητα. Χρειάζεται προσοχή, επιμέλεια και καλή προετοιμασία κάθε κίνησης.
Εφημερίδα Απογευματινή
