Υφίσταται και δικαιολογημένα αγωνία στους διεθνείς οικονομικούς και ναυτιλιακούς κύκλους για το ενδεχόμενο το Ιράν, αντιδρώντας στην καταστροφή των τριών πυρηνικών εργοστασίων με την εμπλοκή των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων, να ναρκοθετήσει ή να αρχίσει να πλήττει δυτικά πλοία που θα διέρχονται τα Στενά του Ορμούζ. Η ένταση έχει ανέβει μετά την απόφαση του Κοινοβουλίου του Ιράν να προδιαγράψει μια τέτοιου τύπου αντίδραση. Οι διεθνείς αγορές χρήματος από την πλευρά τους χθες, πρώτη μέρα συναλλαγών μετά τον βομβαρδισμό από την πλευρά των ΗΠΑ των πυρηνικών του Ιράν, επέδειξαν ψυχραιμία και αυτοσυγκράτηση.
Η τυχόν επιλογή της ηγεσίας του Ιράν να δημιουργήσει προβλήματα στο πέρασμα του Ορμούζ, με ταυτόχρονη κλιμάκωση των επιθέσεων σε εμπορικά πλοία στην Ερυθρά Θάλασσα από την πλευρά των Χούθι στην Υεμένη, θα το καθιστούσε στόχο ευρύτερων πληγμάτων, ενώ θα δυσκόλευε τις μετακινήσεις ενεργειακών αποθεμάτων σε σειρά από αραβικές χώρες του Κόλπου. Όπως η Σαουδική Αραβία, τα Εμιράτα, το Ομάν, το Μπαχρέιν αλλά και το Ιράκ. Η αύξηση των τιμών, που θα ήταν ενδεχομένως κίνητρο, θα ισολογιζόταν αρνητικά από την αδυναμία μεταφοράς ποσοτήτων προς τρίτες χώρες. Αν όμως αντί για το κλείσιμο των Στενών του Ορμούζ η Τεχεράνη πετύχαινε την εξέγερση των σιιτών του Ιράκ και πλήγματα σε αμερικανικές βάσεις και δυνάμεις εκεί, θα είχε αναπτύξει έναν σημαντικό αντιπερισπασμό. Αφού η αμερικανική ηγεσία θα έπρεπε να υπερασπιστεί την παρουσία της στο Ιράκ.
Με τον τρόπο αυτόν το καθεστώς των Φρουρών της Επανάστασης θα ανέπτυσσε νέες εστίες φωτιάς και θα ενέπλεκε και πάλι τις στρατιωτικές δυνάμεις των ΗΠΑ στην περιοχή, αλλά με δικούς του όρους εμπλοκής και προπάντων σε πολλαπλά μέτωπα. Το Ιράκ, επί της ουσίας ένα «failed state», με διοίκηση από σιιτικές πολιτοφυλακές πλήρως εξαρτημένες από το καθεστώς της Τεχεράνης, έχει άμεση σχέση με την ασταθή Συρία, όπου το καθεστώς του Αλ Σάρα με βάση τη Δαμασκό πολύ δύσκολα θα χειριστεί μια ασύμμετρη τέτοιου τύπου αναταραχή.
Το βασικό ζητούμενο του Χαμενεΐ και των Φρουρών της Επανάστασης παραδοσιακά είναι η δημιουργία χάους στην περιοχή και η ανατροπή των δεδομένων μιας τάξης που θα ευνοεί το Ισραήλ και τις ηγεσίες των Αράβων. Περιστατικά όπως και το χθεσινό, όπου όλμος έπληξε εξωτερικά αμερικανική βάση στην επαρχία Χασάκα στη Συρία, μπορεί να λειτουργούν αποσπασματικά, αλλά δημιουργούν εντυπώσεις και αναταραχή στα διεθνή μίντια και στις περιφερειακά ανεπτυγμένες αμερικανικές δυνάμεις, ενώ το ίδιο το Ιράν τις επόμενες ώρες έπληξε με πυραύλους την κεντρική αμερικανική βάση Al Udeid στο Κατάρ της δυναστείας των Αλ Θάνι, των οποίων τις μυστικές υπηρεσίες μέχρι πρότινος θεσμικά έλεγχαν οι Φρουροί της Επανάστασης του Ιράν.
Ο στόχος της Τεχεράνης στην προκειμένη περίπτωση είναι να επιφέρει δυσαρέσκεια και σύγχυση στην Ουάσινγκτον ενισχύοντας το αντι-Τραμπ μέτωπο όπως και στο Ισραήλ τις αντιδράσεις στην πρωθυπουργία Νετανιάχου. Μεταξύ των δύο δυνάμεων πιο ασταθείς πολιτικά και εθνοτικά δείχνουν οι ΗΠΑ στην παρούσα συγκυρία, αφού, πέραν της πολωτικής διαμάχης Δημοκρατικών και Ρεπουμπλικανών ή παγκοσμιοποίησης – αντιπαγκοσμιοποίησης, καταγράφονται διαφωνίες ή και «ρήγματα» και στον στενό κύκλο της προεδρίας Τραμπ ως προς την εμπλοκή σε μέτωπα στη Μέση Ανατολή. Ο στόχος απλός. Η αποχώρηση των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων από την περιοχή. Η τελική ήττα των ΗΠΑ στην ενδιάμεση Ανατολή με τις πολλαπλές διαδρομές από τους εξοπλιστικά «ξυπόλυτους».
Στο Ιράν το ιερατείο παρά τον μύθο του απλώς κηρύττει τη θεοκρατική νομιμότητα. Το καθεστώς, το κράτος, η οικονομία, η καθημερινότητα ελέγχονται από τους Φρουρούς της Επανάστασης. Και αυτοί αποδυναμωμένοι πλέον είτε θα επιφέρουν το χάος είτε πολύ σύντομα θα βρεθούν κυνηγημένοι από τον ίδιο τον λαό που για δεκαετίες ελέγχουν και χειραγωγούν. Τους Πέρσες…
Εφημερίδα Απογευματινή
