Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραµµές, αµερικανική στρατιωτική επιχείρηση κατά του Ιράν δεν έχει εκδηλωθεί, ακόµα. Είναι πιθανό όµως την ώρα που διαβάζετε αυτό το κείµενο η επιχείρηση να έχει ήδη ξεκινήσει. Ο Αµερικανός πρόεδρος συνέχισε όλες τις προηγούµενες ηµέρες να στέλνει αµφίσηµα µηνύµατα σχετικά µε την εµπλοκή των ΗΠΑ στον πόλεµο.
Ο διχασµός που επικρατεί στο ρεπουµπλικανικό στρατόπεδο µεταξύ του κινήµατος MAGA, που είναι κατά της ανάληψης στρατιωτικής δράσης, και του πιο παραδοσιακού τµήµατος των Ρεπουµπλικανών καθώς και του Στρατού, που έχουν αντίθετη άποψη, µπορεί να εξηγήσει εν µέρει την αµφιταλάντευσή του. Οι πρώτοι, θιασώτες της στενής ερµηνείας του America First, αντιτίθενται σε οποιαδήποτε αµερικανική στρατιωτική εµπλοκή εκτός συνόρων και είναι υπέρ της εφαρµογής µιας σύγχρονης εκδοχής του δόγµατος Μονρό. Οι δεύτεροι θεωρούν ότι οι ΗΠΑ δεν έχουν την πολυτέλεια της απόσυρσης από τις διεθνείς υποθέσεις, διότι η επιλογή ενός ιδιότυπου γεωπολιτικού αναχωρητισµού αφ’ ενός θα µειώσει το παγκόσµιο αποτύπωµα της Αµερικής, αφ’ ετέρου θα φέρει τις απειλές στην πόρτα της και πέρα από αυτή, µέσα στο σπίτι της.
Η µεταπολεµική τάξη είναι δηµιούργηµα των ΗΠΑ και είναι η παγκόσµια παρουσία τους που τη διατηρεί, συντηρώντας όλες τις οικονοµικές, εµπορικές, γεωπολιτικές ρυθµίσεις και τις στρατιωτικές προϋποθέσεις για να λειτουργεί το διεθνές σύστηµα ασφαλείας, που είναι η βασική ασπίδα προστασίας της συνολικής και συλλογικής ∆ύσης. Το σύστηµα αυτό όµως έχει φτάσει στα όριά του, διότι αναδεικνύονται και νέοι παίκτες, χωρίς αυτό να σηµαίνει ότι το πλανητικό σκηνικό έχει γίνει ήδη πολυπολικό. Τείνει προς έναν νέο διπολισµό, ΗΠΑ – Κίνας, µε επιµέρους κέντρα µέσα στα δύο µπλοκ που διεκδικούν όλο και µεγαλύτερη αυτονοµία κινήσεων.
Ο µετασχηµατισµός βρίσκεται ακόµα σε εξέλιξη και τέτοιας εµβέλειας δοµικές παγκόσµιες αλλαγές περνούν µέσα από κρίσεις, πολεµικές και άλλες, πριν µορφοποιηθεί ο νέος χάρτης. Οπότε η ιδέα ότι οι ΗΠΑ µπορούν να αποσυρθούν από το σύστηµα που οι ίδιες δηµιούργησαν, έχοντας την ψευδαίσθηση ασφαλείας που δήθεν τους εξασφαλίζουν οι δύο ωκεανοί, είναι παρακινδυνευµένη. Επανερχόµενοι στο θέµα του Ιράν, υπάρχουν δύο εικόνες.
Η µία είναι αυτή των ασαφών, αντικρουόµενων και επιδεχόµενων ερµηνειών δηλώσεων του Αµερικανού προέδρου. Η άλλη είναι αυτή των κινήσεων που παρατηρούνται στο πεδίο. Σε αυτές τις περιπτώσεις είναι χρήσιµο όχι µόνο να ακούς τι λένε, αλλά κυρίως να βλέπεις τι κάνουν. Και αυτό που κάνουν οι Αµερικανοί τις τελευταίες ηµέρες είναι να οικοδοµούν διαρκώς στρατιωτικές δυνάµεις στην περιοχή της Μέσης Ανατολής. Η αµερικανική ναυτική βάση στη Μανάµα του Μπαχρέιν, έδρα του 5ου Στόλου, έχει αδειάσει από πλοία, κάτι που παραπέµπει ή σε προληπτική κίνηση για προστασία από ενδεχόµενο πυραυλικό πλήγµα από το Ιράν ή σε προετοιµασία επικείµενης στρατιωτικής επιχείρησης ή και στα δύο. Παράλληλα υπάρχει συγκέντρωση αεροπλανοφόρων µε τις οµάδες µάχης τους.
Το USS Carl Vinson ήδη επιχειρεί, το USS Nimitz καταφθάνει, αναµένεται το USS Gerald R. Ford, ενώ αντιτορπιλικά κλάσης Arleigh Burke πλέουν σε Ανατολική Μεσόγειο και Ερυθρά Θάλασσα. Στη γνωστή αµερικανοβρετανική βάση Ντιέγκο Γκαρσία στον Ινδικό Ωκεανό βρίσκονται στρατηγικά βοµβαρδιστικά B-52 και αναµένονται Stealth B-2 που φέρονται να έχουν µετασταθµεύσει στη Βρετανία και τα οποία είναι αυτά που µπορούν να φέρουν τις βόµβες βαθιάς διάτρησης και καταστροφής υπόγειων καταφυγίων GBU-57A/Β ΜΟΡ. Μαχητικά F-15, F-16, F-35 και F-22 µετακινούνται διαρκώς προς τις βάσεις στη Μέση Ανατολή. Η δήλωση της εκπροσώπου Τύπου του Λευκού Οίκου Καρολάιν Λεβίτ, ότι ο Αµερικανός πρόεδρος θα αποφασίσει εντός των επόµενων δύο εβδοµάδων, είναι πολλαπλής ανάγνωσης.
Κατ’ αρχάς το «εντός δύο εβδοµάδων» προσδιορίζει το απώτατο όριο, που δεν αποκλείει λήψη της απόφασης οποιαδήποτε στιγµή. ∆εύτερον, µπορεί να εντάσσεται στη γνωστή παραπλανητική τακτική του Ντόναλντ Τραµπ, προκειµένου να δηµιουργήσει σκόπιµα λανθασµένη εντύπωση περί επαρκούς διπλωµατικού χρόνου για την επίτευξη συµφωνίας, ώστε να αιφνιδιάσει µε µία άµεση απόφαση για στρατιωτική επέµβαση.
Ο Αµερικανός πρόεδρος έχει ζητήσει διαβεβαιώσεις από τις Ενοπλες ∆υνάµεις για το αν οι συγκεκριµένες βαθιάς διάτρησης βόµβες µπορούν όντως να καταστρέψουν τις υπόγειες πυρηνικές εγκαταστάσεις των Ιρανών. Το σκεπτικό είναι ότι αν υπάρξει αµερικανική εµπλοκή αυτή θα πρέπει να είναι γρήγορη, συντριπτική και καταλυτική που θα οδηγήσει σε ήττα του Ιράν, σε παύση των εχθροπραξιών λόγω αδυναµίας της Τεχεράνης να ανταποδώσει και στην όποια επόµενη µέρα, που πάντως αποτελεί ένα µεγάλο ερωτηµατικό. Υπάρχει και η εκδοχή, αν οι Αµερικανοί αποφασίσουν την είσοδο στον πόλεµο, αυτή να µην περιοριστεί στην καταστροφή ιρανικών πυρηνικών υποδοµών, αλλά να περιλαµβάνει γενικευµένους σαρωτικούς βοµβαρδισµούς µε στόχο την ανατροπή του καθεστώτος. Εξέλιξη που θα αλλάξει τα δεδοµένα της σύγκρουσης, αλλά και τον χάρτη στην περιοχή.
Κυριακάτικη Απογευματινή
