Η πρόσφατη αλλαγή στάσης του στρατάρχη Χαλίφα Χαφτάρ στην ανατολική Λιβύη έναντι της Ελλάδος -και όχι μόνο- έχει σαφώς τουρκική υπογραφή.
Η πρόθεση αναγνώρισης του τουρκολιβυκού μνημονίου, ενώ τα προηγούμενα χρόνια το είχε απορρίψει, δείχνει τον εμπνευστή και χειριστή της μεταβολής.
Η Τουρκία δεν πρόκειται να σταματήσει την προσπάθεια επιβολής της αναθεωρητικής ατζέντας της. Είναι αφελές να πιστεύει οποιοσδήποτε ότι η Άγκυρα μπορεί να πεισθεί για να υιοθετήσει διαφορετική πολιτική μέσω της διπλωματίας και των συζητήσεων, όπως θα μπορούσε ενδεχομένως να γίνει μέσω κανονικών κρατών.
Η Ελλάδα, επιχειρώντας να αποφύγει μία κρίση σε χρόνο, τόπο και συνθήκες που εκτιμά ότι δεν την ευνοούν, έχει επιλέξει να κινείται ετεροβαρώς και μονοσήμαντα στο πεδίο του κατευνασμού, θέτοντας ως προμετωπίδα το Διεθνές Δίκαιο.
Η επίκληση του Διεθνούς Δικαίου, εφόσον μας εξυπηρετεί, οφείλει να είναι μία συνιστώσα στο συνολικό πολιτικό μείγμα, ειδικά όταν έχουμε να αντιμετωπίσουμε μία επιθετική αναθεωρητική δύναμη.
Πρέπει να συνυπάρχει μαζί με τη στρατιωτική αποτροπή, όχι θεωρητική, την εξωτερική εξισορρόπηση μέσω διπλωματικών και αμυντικών συνεργασιών και με περιοδικές επιδείξεις ισχύος στο πεδίο ως δήλωση προθέσεων.
Εκεί συνίσταται η συνολική αποτροπή και όχι απλώς στους αναγκαίους, οι οποίοι όντως γίνονται, εξοπλισμούς, αλλά στην αντίληψη του αντιπάλου ότι έχεις τη βούληση να τους χρησιμοποιήσεις αν απαιτηθεί.
Επίσης θα πρέπει να προστεθεί μία νέα φράση στον δημόσιο λόγο της χώρας. Παράλληλα με την επίκληση του Διεθνούς Δικαίου οφείλουμε να προτάσσουμε τα εθνικά δίκαια και εθνικά συμφέροντα.
Πέρα από το Διεθνές Δίκαιο, η χώρα έχει και εθνικά δίκαια, που πρέπει να ικανοποιηθούν, καθώς και συμφέροντα που πρέπει να προωθηθούν και να διαφυλαχθούν. Ό,τι κάνουν δηλαδή όλες οι χώρες.
Επίσης, όταν οι συνθήκες το απαιτούν -και το απαιτούν συχνά πλέον-, η Ελλάδα πρέπει να δείχνει τα δόντια της στο πεδίο. Όποτε το έκανε, όλα άλλαξαν. Όλοι έσπευσαν να ακούσουν με προσοχή τι ακριβώς έχουμε να πούμε. Όπως συνέβη με τον Έβρο και την κρίση στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο.
Αν λοιπόν στη μονότονη επίκληση του Διεθνούς Δικαίου, η οποία εκλαμβάνεται ως σήμα αδυναμίας, προστεθούν και όλα τα υπόλοιπα, αρκετοί θα αναγκαστούν να επανατοποθετηθούν.
Όταν μεταβάλλεται η συμπεριφορά σου, μεταβάλλεται και των υπολοίπων απέναντί σου. Τώρα είναι ο κατάλληλος καιρός.
Εφημερίδα Απογευματινή
