Παρά τις επιµέρους προσωρινές υφέσεις στα διάφορα στρατιωτικά µέτωπα, όπως αυτό της Μέσης Ανατολής, εάν δει κάποιος τη µεγάλη εικόνα, θα διαπιστώσει ότι είναι διαφορετική και παραπέµπει σε συγκεκριµένη φορά εξελίξεων. Αυτήν της µεσοπρόθεσµης κλιµάκωσης και της σταδιακής ενοποίησης των πολεµικών θεάτρων. Το ίδιο δείχνουν και οι διπλωµατικές διεργασίες. Την αρχική, κατηγορηµατική τοποθέτηση των ΗΠΑ περί πλήρους καταστροφής του ιρανικού πυρηνικού προγράµµατος από τους αµερικανικούς βοµβαρδισµούς διαδέχτηκαν πιο προσγειωµένες εκτιµήσεις περί καθυστέρησης ενάµισι έως δύο ετών, που επετεύχθη.
Οπερ σηµαίνει ότι το θέµα του Ιράν παραµένει ενεργό, µε ανοιχτό το ενδεχόµενο επανάληψης των επιχειρήσεων είτε από το Ισραήλ είτε και από τις ΗΠΑ, αναλόγως της συµπεριφοράς του ιδίου. Σε ένα έτερο γεγονός, ο Αµερικανός πρόεδρος, Ντόναλντ Τραµπ, µετά την πρόσφατη τηλεφωνική επικοινωνία του µε τον Ρώσο οµόλογό του δήλωσε απογοητευµένος, διότι αντιλήφθηκε ότι ο Βλαντίµιρ Πούτιν είναι αποφασισµένος να συνεχίσει τον πόλεµο στην Ουκρανία. Το γνωστό αµερικανικό think tank Rand Corporation, από τα πλέον επιδραστικά και µε υψηλό ποσοστό επιτυχιών στις προβλέψεις του, ορισµένες εκ των οποίων λειτουργούν και ως αυτοεκπληρούµενες προφητείες, προειδοποιεί ότι υπάρχει µεγάλη πιθανότητα στρατιωτικής σύγκρουσης Ευρώπης– Ρωσίας µέσα στην επόµενη πενταετία. Ενισχύει έτσι την αντίστοιχη εκτίµηση διαφόρων ευρωπαϊκών µυστικών υπηρεσιών, που έχουν πιθα νολογήσει ακριβώς το ίδιο. Σε ένα άλλο µέτωπο, που ξάφνιασε πολλούς, έχει ξεσπάσει άγρια πολιτική και διπλωµατική σύγκρουση, αλλά µε νεκρούς (!), µεταξύ Αζερµπαϊτζάν και Ρωσίας. Ενώ η Ρωσία ευνόησε στην πράξη τους Αζέρους στον πρόσφατο πόλεµο µε τους Αρµενί ους αδειάζοντας τους τελευταίους, ξαφνι κά εκδηλώθηκαν εκατέρωθεν διώξεις των κοινοτήτων Αζέρων και Ρώσων, ακόµα και τουριστών, που βρίσκονται στο κράτος του άλλου. Αυτό είναι σηµάδι ευρύτερης διάτα ξης δυνάµεων και επιλογής στρατοπέδου ενόψει των επερχόµενων εξελίξεων.
Οι Ρώσοι υποψιάζονται ότι πίσω από το Αζερµπαϊτζάν βρίσκεται η Τουρκία και πίσω και από τους δύο η Ευρώπη, η οποία επιχειρεί να ανοίξει ένα µέτωπο παρενόχλη σης στο µαλακό υπογάστριο της Ρωσίας. Η Αιθιοπία ανακοινώνει τα εγκαίνια του µεγά λου «Φράγµατος της Αναγέννησης», µε το οποίο ελέγχει τη ροή των υδάτων του Μπλε Νείλου, απειλώντας µε θανάσιµη λειψυδρία την Αίγυπτο και όχι µόνο. Το Κάιρο έχει απειλήσει ακόµα και µε στρατιωτική δρά ση, αν η Αιθιοπία επιµείνει.
Το καθεστώς του Τζολάνι στη Συρία, το οποίο προσπαθεί να υπηρετήσει πολλούς αφεντάδες για να επιβιώσει, παραµένει, εκτός από εύθραυστο, και αυθεντικά τζι χαντιστικό, µε το «υπουργείο Αµυνας» να οργανώνει µαζικές σφαγές αλαουιτών και χριστιανών. Μόνο σε µία πρόσφατη, συντο νισµένη επιχείρηση από το ίδιο το «υπουρ γείο», όπως αποκάλυψε το Reuters, σφαγιά στηκαν περισσότεροι από 1.500 αλαουίτες. Η Ευρώπη συνολικά και τα επιµέρους ευρωπαϊκά κράτη εξοπλίζονται για πρώτη φορά µεταψυχροπολεµικά σε τέτοια µαζι κή κλίµακα.
Η Ρωσία είναι η γενική αιτιο λόγηση-οµπρέλα για τον εξοπλισµό της Ευρώπης, αλλά είναι σαφές ότι το κάθε κράτος ενισχύ ει τις στρατιωτικές δυνατό τητές του έχοντας το κα θένα στο µυαλό του και τη δική του ατζέντα. Εξάλλου υπάρχουν χώ ρες -ακόµα και εντός του ΝΑΤΟ, όπου ισχύει το περιώνυµο Αρθρο 5 περί στρατιωτικής συν δροµής της Συµµαχίας σε µέλος το οποίο υφίστα ται επίθεση- που η καθεµιά βιώνει διαφορετικά τη ρωσική απειλή, αν αυτή εκδηλωθεί και πέ ραν των ουκρανικών συνόρων. ∆εν είναι στην ίδια θέση οι χώρες της Βαλτικής µε την Ολλανδία ή την Ισπανία.
Στον Ειρηνικό οι εντάσεις αυξάνονται. Η Κίνα προφανώς δεν πρόκειται να εγκα ταλείψει την υπόθεση της Ταϊβάν και επί του παρόντος, παράλληλα µε τις ασκήσεις «στραγγαλισµού» της νήσου, παρακολου θεί τις εξελίξεις στα άλλα µέτωπα. Εξάλλου η δήλωση του Κινέζου υπουργού Εξωτερι κών ότι το Πεκίνο δεν πρόκειται να εγκατα λείψει τη Μόσχα επιβεβαιώνει το προφανές. Οτι οι Κινέζοι δεν θέλουν να δουν τη Ρωσία ηττηµένη, διότι γνωρίζουν ότι στη συνέχεια η προσοχή και οι πόροι της ∆ύσης και ειδι κά των ΗΠΑ θα επικεντρωθούν σε αυτούς. Ούτε βέβαια θα ήθελαν µια Ρωσία θριαµ βεύουσα. Τους βολεύει η εκατέρωθεν κα τατριβή. Σε κάθε περίπτωση, όπως και να ανα γνώσει κάποιος τον χάρτη, είτε από ανατο λάς προς δυσµάς είτε από βορρά προς νότο, αυτό που κυοφορείται είναι εκείνο που όλοι έχουν στο µυαλό τους και που σταδιακά λέ γεται όλο και πιο ανοιχτά. Ενας ακόµα µεγά λος… Ισως ο µεγαλύτερος, αν ληφθούν υπό ψη τα οπλοστάσια που πλέον υπάρχουν στον πλανήτη.
Κυριακάτικη Απογευματινή
