Η διαφαινόμενη αλλαγή στάσης του Αμερικανού προέδρου, Ντόναλντ Τραμπ, στο ουκρανικό επιβεβαιώνει τις αρχικές εκτιμήσεις ότι ήταν θέμα χρόνου έως ότου οι ΗΠΑ επανέλθουν στις εργοστασιακές ρυθμίσεις απέναντι στη Ρωσία.
Ο Τραμπ παρά την ειλικρινή προσπάθειά του να κλείσει το μέτωπο, όπως εξάλλου κι αυτά στη Μέση Ανατολή, υποτίμησε βασικές παραμέτρους της σύγκρουσης (το ίδιο πράττει και στο Μεσανατολικό).
Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν εκμεταλλεύτηκε τις συζητήσεις με τον Αμερικανό ομόλογό του ακολουθώντας παρελκυστική τακτική για να κερδίσει χρόνο καθώς δεν είχε καμία πρόθεση να μεταβάλει τον τελικό στόχο του στον πόλεμο με τη Ουκρανία.
Τώρα, όπως έχουμε γράψει επανειλημμένως και εξαρχής, ο πόλεμος θα μπει σε δεύτερη φάση κλιμάκωσης και βάθους χρόνου με άδηλο τέλος.
Οι ΗΠΑ σταδιακά ευθυγραμμίζονται με την οπτική των Ευρωπαίων για σκληρή στάση κατά της Ρωσίας και με όχημα το ΝΑΤΟ το δυτικό στρατόπεδο επαναδιατάσσεται και παίρνει στην κυριολεξία νέες θέσεις μάχης.
Μένει να φανεί η αντίδραση της Ρωσίας στα νέα δεδομένα και οι επιλογές της. Μία πιθανή κίνηση είναι να επιχειρήσει να μεταφέρει την πίεση αλλού, σε κάποιο από τα άλλα θερμά ή γκρίζα μέτωπα, όπως αυτό της Μέσης Ανατολής ή της Βορείου Αφρικής ή με υβριδικές επιχειρήσεις εντός της Ευρώπης.
Την ίδια ώρα στο μεσανατολικό θέατρο τα πράγματα οξύνονται εκ νέου.
Το τζιχαντιστικό καθεστώς του Τζολάνι το οποίο οι ΗΠΑ και η Ευρώπη αντιμετωπίζουν ανοήτως ως κανονική κυβέρνηση κλιμακώνει τους διωγμούς κατά των εθνικών και θρησκευτικών κοινοτήτων της Συρίας ενθαρρυμένο και από την επαμφοτερίζουσα στάση της Ουάσινγκτον.
Το αποτέλεσμα είναι ότι οι κοινότητες οργανώνονται ενόπλως για να αντιμετωπίσουν τις επιθέσεις των ισλαμιστικών ομάδων του καθεστώτος.
Οι Δρούζοι έχουν πάρει τα όπλα για να προστατέψουν τις περιοχές τους υποστηριζόμενοι και από το Ισραήλ και μέχρι στιγμής έχουν καταφέρει να αποκρούσουν τις επιθέσεις των συμμοριών του Τζολάνι επιβάλλοντας βαρύ τίμημα στους ισλαμιστές.
Μάλιστα, σε μία καινοφανή ιστορικά εξέλιξη, οι Κούρδοι, οι οποίοι βρίσκονται στα πρόθυρα ρήξης με τις ΗΠΑ λόγω των ατυχών χειρισμών και δηλώσεων του Αμερικανού πρέσβη στην Άγκυρα που είναι και επιτετραμμένος στη Συρία, δήλωσαν επισήμως και ανοιχτά τη στήριξή τους προς τους Δρούζους έχοντας πλέον ως κοινό αντίπαλο το καθεστώς της Δαμασκού.
Οι Δρούζοι δίνουν σκληρές μάχες με τους τζιχαντιστές του καθεστώτος έχοντας σκοτώσει αρκετούς, πιάνοντας αιχμαλώτους και καταλαμβάνοντας χωριά τους που τελούσαν υπό τον έλεγχο των σουνιτικών ισλαμικών συμμοριών.
Οι αλαουίτες, οι οποίοι μαζί με τους χριστιανούς επίσης υφίστανται τους διωγμούς του καθεστώτος με απαγωγές, δολοφονίες και βιασμούς, οργανώνονται και αυτοί.
Για να το συνδέσουμε με το ουκρανικό, θα έχει ενδιαφέρον η αντίδραση των Ρώσων οι οποίοι έχουν παρουσία στις δυτικές ακτές της Συρίας όπου βρίσκονται οι αλαουίτες και οι χριστιανοί.
Να υπενθυμίσουμε ότι η πλειονότητα των χριστιανών της Συρίας αυτοπροσδιορίζονται ως, και είναι, Έλληνες και όχι απλά ελληνορθόδοξης αναφοράς και έχουν επανειλημμένως απευθύνει έκκληση στην Ελλάδα για διπλωματική και όχι μόνο στήριξη. Η ελληνική διπλωματία ως συνήθως δεν έχει ανταποκριθεί.
Σε κάθε περίπτωση η κατάσταση έχει ήδη περάσει σε νέα φάση εσωτερικής όξυνσης και κατά τη γνώμη μας είναι θέμα χρόνου η κλιμάκωση να αρχίσει να διαχέεται και στις όμορες περιοχές όπως ο Λίβανος.
Τα δύο μέτωπα, ουκρανικό και μεσανατολικό, είναι συγκοινωνούντα δοχεία. Η υποτροπή στο ένα θα συμπαρασύρει και το άλλο.
Και επειδή δεν είναι τα μόνα που συγκοινωνούν η Ελλάδα θα πρέπει να ετοιμάζεται και για την άμεση δική μας γεωγραφική περιοχή η οποία δίνει όλο και πιο πυκνά σημάδια.
Εφημερίδα Απογευματινή
